HELP

Hoi Femmel,

Ik zelf sta ook op het punt van bevallen. Ik heb tegen een zus en een heel goeie vriendin gezegd dat ze erbij mogen zijn. Maar ik moet nu in het ziekenhuis bevallen en dat is toch weer anders. Ik wil ze er nu denk ik niet bij hebben.

Het is jouw bevalling, dus luister naar jezelf; als het niet goed voelt; NIET DOEN!! Jij moet het zware werk doen, dus jij moet dat beslissen.

SUCCES

Annemarie
 
Hoi!

Tja..ik zou er niet aan moeten denken om mijn schoonmoeder of zus bij de bevalling te hebben. De enige voor wie ik een uitzondering wil maken is mijn vader. Die heeft het nog nooit gezien en het lijkt hem helemaal geweldig om zoiets mee te mogen maken.
Hij heeft het heel lief gevraagd nog voordat ik ooit aan kinderen dacht en toen had ik zoiets van ja tuurlijk. Bij de eerste heb ik gezegd ik weet niet hoe en wat en wil het zelf meemaken en mijn man was het er niet mee eens.

Nu vind ik het goed want, zoals hiervoor al werd gezegd al staat het halve dorp binnen ik denk niet dat ik het doorheb. Maar weer wil mijn man het niet hebben. We hebben er al een aardig ruzietje om gemaakt, maar ja hij blijft bij zijn standpunt en ik bij de mijne. Het wordt dus niet, want ik vind dat hij ook een stem heeft daarin (zolang het een neestem is en geen ik wil die en die erbij), maar ik zal noooit toestaan dat er iemand van mijn schoonfamilie bij is. Die staan te ver weg en hebben daar zelf een dochter voor (die nu ook zwanger is). Dus ik baal wel, maar ach het is niet het einde van de wereld.

groetjes
 
quote: femmel schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('14-11-2005 10:48:29'));

Dag dames die al bevallen zijn en gefeliciteerd natuurlijk,

Een vraagje, mijn vriend wil tijdens de bevalling zijn moeder en zus in ons huis hebben. Ik mag deze mensen maar ik wil tijdens de bevalling behalve mijn vriend, kraamzorg en vk niemand erbij hebben. Het voelt niet goed, iemand daar ervaringen mee.

groet femmel



Hoi Femmel,


Sja wat dat soort dingen aan gaat ben ik keihard.


Mijn man had hoog en laag kunnen springen maar als ik zijn familie er niet bij wil hebben gebeurd dat dus gewoon niet punt uit.


Probeer er over te praten dat je je daar niet prettig bij voelt maar laat het gewoon niet toe als je dat niet wilt dan heeft hij echt pech gehad.


Veel sterkte,


Mirella



 
Hoi dames,

Nou gelukkig heb ik dit probleem niet. Mijn man en ik willen er ook niemand anders bij hebben dan alleen de vk en de kraamhulp.
Ik ben het trouwens helemaal met de andere dames eens dat jij dit toch echt mag beslissen en niet jouw man.
Jij moet het 'werk' doen en als jij je schoonfamilie er niet bij wilt, wat ik heel goed snap, dan gebeurd dat toch niet....  

Gr. Jootje
 
Hoi,

Je moet doen waar je jezelf prettig bij voelt... Daar gaat het tenslotte om en niet om de mensen die er bij willen zijn, daar heb jij op dat moment geen boodschap aan..
Veel sterkte,

Groetjes
Cat
 
Hallo,

Ik weet niet of ik zou willen dat m'n schoonmoeder en schoonzus erbij zouden zijn, dat geld trouwens ook voor m'n eigen moeder en zussen.
Ik ben 5 1/2 week geleden bevallen van een zoon. Ik moest onverwachts naar het ziekenhuis en had daardoor naast de verloskundige en de 'leerling-verloskundige'  twee verpleegkundige, een arts-assistent en een kinderarts in de verloskamer erbij en natuurlijk mijn man. Dat was alle een hele menigte en door de inmense drukte op de verlosafdeling liep er ook nog af en toe wat andere verpleegkundigen binnen om 'apparatuur' op te halen. Ik heb dat niet als vervelend ervaren. Het waren heel wat mensen die er bij waren, maar zelf heb je dat helemaal niet echt in de gaten, je bent maar met 1 ding bezig bevallen. Wel was het zo dat de arts-assistent de bevalling deed en de verpleegkundige mij ondersteunde bij de weeen samen met m'n man. De anderen waren op de 'achtergrond' aanwezig en daar ben je dan niet echt mee   bezig. Dus misschien is dat met familie ook wel zo!!.
Mijn vond wel dat ik het voor het zeggen had omtrend de bevalling. Hij vond dat ik al het harde, pijnlijke werk moest doen en dat hij daar verder niks over te zeggen. Zo wilde ik thuis bevallen en hij graag in het ziekenhuis, maar omdat ik thuis wilde was dat in eerste instantie de bedoeling.
Ik vind dus dat als jij het echt niet wilt, het niet moet gebeuren. Jij hebt op dat moment maar 1 ding waar je druk om moet maken en dat is bevallen. En als er dan 'afleidende' factoren aanwezig zijn lijkt me dat niet bevordelijk voor de bevalling.
Heel veel succes met het oplossen van deze situatie en met bevallen straks.

groetjes Kirsten
 
Hoi Femmel,

Nou ik zou zeggen praat er nogmaals over met je man dat jij deze bijzondere uren liever alleen met hem wil beleven.
Want wie zit er nou op veel toeschouwers te wachten op zo'n moment.

En  ik heb het mee gemaakt.

Ik ben op 1 dec 2004  uiteindelijk bevallen van een prachtige zoon Bryan.

Ik wou graag mijn moeder erbij hebben omdat het haar eerste klein kind geboren zou worden. Maar er kwam al snel een strijd tussen ons want mijn man  zei altijd als jou moeder erbij mag dan wil ik ook mijn moeder erbij hebben  ( die al 5 klein kinderen had!!!! )  

Goed ik ging in de ochtend van 1 dec naar het ziekenhuis met mijn vriend en mijn moeder  want ik voelde me niet goed. ( ik was namelijk al 5 keer opgnomen in het ziekenhuis met hoge bloeddruk )

En wat bleek ik had weer een hogebloed druk en toe dachten ze laten we haar vliezen maar breken want ik was op 4 dec uitgerekend dus het mocht nu ook wel komen vonden ze.
Maar goed mijn weeën waren niet heftig genoeg dus ik moest een half uur na het breken van mijn vliezen aan het infuus om de weeën krachtiger te maken.
Mijn vriend was dus al vlink gespannen en heeft even een sigaret gerookt buiten en heeft zonder mij weten zijn moeder op gebeld dat we in het ziekenhuis waren.
Dus zij is zonder mij weten gelijk naar het ziekenhuis gekomen.

Na dat er 5 uur verstreken waren en ik voledige ontsluiting had mocht ik persen.
Zij stond  in eens op de verloskamer deur te kloppen.
Mijn moeder liep naar de deur en wie stond daar mijn schoonmoeder!!! ze vond dat zij er ook bij hoorde en liep dus zonder het te vragen de verloskamer binnen waar ik dus al met bij benen om hoog lag lekker he!!
Maar ik moet dat hele mens niet!! maar ik had op dat moment te veel pijn om er ook maar iets van te zeggen.

na 45 min persen was er nog niets te zien en mijn bloeddruk was gevaarlijk hoog en het hartslag je van mijn kindje ging achter uit daarom had de arts besloten om de vacuumpomp te gebruiken.
nou hij heeft letterlijk met zijn been tegen het bed zich schrap gezet en met volle kracht  onze  baby er proberen uit te trekken.
Maar ik was van  mijn hoge bloeddruk en de vele pijn echt van de wereld af zeg maar!! Dat ze na  4 keer een vacuumpomp pogingen toch hebben besloten om het kindtje te halen via een spoed keizersnee.

En dus om een heel lang verhaal kort te maken hebben  wij toch onze mooiste moment met zijn tweetjes beleeft. En dat vind ik het belangrijkste.

Groetjes Maria

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan