A
Anoniem
Guest
Ik zit hier alleen achter de computer en moet de hele tijd denken aan hoe het allemaal gelopen is vorig jaar rond deze tijd. Rond dit tijdstip (21.00 uur) werd ik aangesloten op de CTG, nadat ik Siebe de hele dag al niet gevoeld had. Uiteindelijk na 2,5 uur aan het CTG te hebben gelegen en diverse echo's en bloed/urineonderzoeken verder, bleek Siebe veel te weinig te bewegen (1 beweging in 2,5 uur tijd) en werd om 23.30 uur de gynaecoloog opgeroepen. Hij arriveerde rond 00.00 uur. Nadat hij nog ruim 20 minuten geprobeerd had middels een echo uit te vinden wat er met Siebe aan de hand kon zijn, hakte hij de knoop door en vertelde dat hij Siebe ging halen. Zijn letterlijke woorden vergeten ik nooit meer!! Die woorden waren: "Ik ga hem er uit halen!" Slik...... Hij probeerde me nog gerust te stellen door te zeggen dat wanneer ik zijn vrouw was geweest, hij het kind ook gehaald had en dus niet het risico durfde te nemen om hem nog langer te laten zitten. Men kon de bevalling niet opwekken omdat Siebe nog niet ingedaald was. Ik was 36 weken zwanger. Tweede en volgende kindjes dalen vaak pas tijdens de bevalling in, vandaar een keizersnede.
Even was het paniek, maar al snel ging men mij klaar maken voor de O.K. en had ik genoeg afleiding. We hebben zelfs nog gelachen op de O.K. Uiteindelijk om 01.17 uur werd Siebe geboren. Mijn kleine grote kanjer en ondanks alle paniek, kerngezond. Het probleem was dat hij de navelstreng 2 keer om zijn nekje had zitten en er zat zelfs een knoop in de navelstreng. Dat deelde de gynaecoloog mij mede terwijl hij me aan het hechten was. Ik ben die man nog steeds zo dankbaar, want volgens hem had Siebe grote kans dat hij een normale geboorte niet overleefd zou hebben, vanwege de dubbele omstrengeling en de knoop.
Het is maar goed dat ik toen allemaal niet kon vermoeden wat me allemaal nog te wachten stond. Ik ben nu in ieder geval 1 jaar verder en in mijn verwerking ook een heel eind in de goede richting, alhoewel ik er nog lang niet ben.
Maar eerst..........morgen groot feest. De vlag gaat uit en de slingers en ballonnen hangen al want.....
MORGEN WORDT SIEBE 1 JAAR !!!!
Groetjes Fonske.
Ik wil jullie bij deze even bedanken voor alle steun van het afgelopen jaar. Ik vind het echt ontzettend fijn dat ik mijn verhaal af en toe kwijt kan. Het voelt echt als een warme deken. Ik hoop dat ik nog heel lang met jullie mag schrijven en over jullie mag lezen!!
Even was het paniek, maar al snel ging men mij klaar maken voor de O.K. en had ik genoeg afleiding. We hebben zelfs nog gelachen op de O.K. Uiteindelijk om 01.17 uur werd Siebe geboren. Mijn kleine grote kanjer en ondanks alle paniek, kerngezond. Het probleem was dat hij de navelstreng 2 keer om zijn nekje had zitten en er zat zelfs een knoop in de navelstreng. Dat deelde de gynaecoloog mij mede terwijl hij me aan het hechten was. Ik ben die man nog steeds zo dankbaar, want volgens hem had Siebe grote kans dat hij een normale geboorte niet overleefd zou hebben, vanwege de dubbele omstrengeling en de knoop.
Het is maar goed dat ik toen allemaal niet kon vermoeden wat me allemaal nog te wachten stond. Ik ben nu in ieder geval 1 jaar verder en in mijn verwerking ook een heel eind in de goede richting, alhoewel ik er nog lang niet ben.
Maar eerst..........morgen groot feest. De vlag gaat uit en de slingers en ballonnen hangen al want.....
MORGEN WORDT SIEBE 1 JAAR !!!!
Groetjes Fonske.
Ik wil jullie bij deze even bedanken voor alle steun van het afgelopen jaar. Ik vind het echt ontzettend fijn dat ik mijn verhaal af en toe kwijt kan. Het voelt echt als een warme deken. Ik hoop dat ik nog heel lang met jullie mag schrijven en over jullie mag lezen!!