Hoi,
Na lang twijfelen wil ik toch je vraag beantwoorden.Want ja, het is erg persoonlijk en ik loop er niet mee te koop. Vind ook dat ik het goed verwerkt heb.
Ik heb als kind ook te maken gehad met een vorm van misbruik. En toen ik zwanger raakte was het ook mijn grootste angst dat er dingen naar boven zouden komen. Ik heb het bij mijn verloskundige en bij de gyn gelijk aangegeven. Bij onze oudste heb ik ook absoluut geen stagiaires of assistenten aan mijn lijf gehad. En ik heb ook gelijk aangegeven dat ik niet jan en alleman bij mijn bevalling wilde hebben. De noodzakelijke figuren, en meer niet. De meeste moeite heb ik gehad met mijn gyn. Tja, dat was dus een man. Heel fijne man hoor, maar toch. Dus bij iedere controle bij hem ging mijn man mee. De eerste keer naar de verloskundige ook. Maar dat voelde goed, dus daar ging ik verder alleen heen.
Ik ben in het ziekenhuis bevallen. Dit om meerdere redenen. En omdat ik uiteindelijk meer dan 24 uur gebroken vliezen had moest ik daar bevallen. Toen kreeg ik een gyn aan mijn bed die ik nog nooit gezien had. Echt, een schat van een man. Toen de bevalling (ingeleid) niet wilde vlotten had hij heel goed in de gaten dat ik bang was. Hij zei heel letterlijk: Jij krijgt nu een ruggeprik, want je houd de boel zo tegen. Met de ruggeprik is de onderkant verdoofd. Dan kun je de boel niet meet tegen houden. Hij gaf aan dat hij zo min mogelijk zou voelen, maar dat dat nou eenmaal nodig was. Doordat hij gewoon duidelijk zei wat er ging gebeuren (en omdat manlief bij me was) ben ik niet bang geweest voor de aanrakingen. Mijn wensen van alleen de hoogstnoodzakelijke personen aan mijn bed zijn volledig gerespekteerd. Bevallen is niet leuk, maar het is zeker geen drama. Ook niet met nare herinneringen. Maar maak ze van te voren goed bespreekbaar!
Inmiddels ben ik bevallen van onze tweede. Dit keer ben ik bevallen in 4 uur tijd. (zoonlief duurde van 8.30-23.47 uur, ingeleid!) Ik wist nu wat er ging gebeuren, en was niet bang ervoor. Ik heb me dit keer alleen doodgeërgerd aan de ziekenhuis-verloskundige. Ze bleef maar inwendig voelen. Ondanks dat ik aangaf het niet prettig te vinden. En ondanks dat het misbruik in mijn dossier staat. Maar goed, het is ook deze keer weer goed gegaan. Nu helemaal zelf, zonder ruggeprik!
Als ik je 1 tip mag geven: Vertel het ook aan de kraamzorg. Bij intake al of gewoon aan degene die bij je komt. Maar als je aan geeft bij de intake waar je tegen aan kunt lopen, (ik vind aanraken het ergst) kunnen ze er voor zorgen dat er 1 vast persoon komt. Bij onze zoon heb ik een heel jonge vrouw als kraamhulp gehad. Maar ze was helemaal geweldig! Alles ging in overleg. Ik gaf (en nu weer) borstvoeding. En dan meoten ze je best wel eens aanraken! Ook om de stand van de baarmoeder te voelen of eventuele hechtingen te controleren. 2 maanden terug ben ik bevallen van onze dochter. (4 weken te vroeg). Mijn kraamtijd bracht ik door in het ziekenhuis. En ook daar hielden ze er rekening mee. Ik kreeg zoveel mogelijk dezelfde gezichten aan mijn bed.
Succes!
Groetjes, Kat
Na lang twijfelen wil ik toch je vraag beantwoorden.Want ja, het is erg persoonlijk en ik loop er niet mee te koop. Vind ook dat ik het goed verwerkt heb.
Ik heb als kind ook te maken gehad met een vorm van misbruik. En toen ik zwanger raakte was het ook mijn grootste angst dat er dingen naar boven zouden komen. Ik heb het bij mijn verloskundige en bij de gyn gelijk aangegeven. Bij onze oudste heb ik ook absoluut geen stagiaires of assistenten aan mijn lijf gehad. En ik heb ook gelijk aangegeven dat ik niet jan en alleman bij mijn bevalling wilde hebben. De noodzakelijke figuren, en meer niet. De meeste moeite heb ik gehad met mijn gyn. Tja, dat was dus een man. Heel fijne man hoor, maar toch. Dus bij iedere controle bij hem ging mijn man mee. De eerste keer naar de verloskundige ook. Maar dat voelde goed, dus daar ging ik verder alleen heen.
Ik ben in het ziekenhuis bevallen. Dit om meerdere redenen. En omdat ik uiteindelijk meer dan 24 uur gebroken vliezen had moest ik daar bevallen. Toen kreeg ik een gyn aan mijn bed die ik nog nooit gezien had. Echt, een schat van een man. Toen de bevalling (ingeleid) niet wilde vlotten had hij heel goed in de gaten dat ik bang was. Hij zei heel letterlijk: Jij krijgt nu een ruggeprik, want je houd de boel zo tegen. Met de ruggeprik is de onderkant verdoofd. Dan kun je de boel niet meet tegen houden. Hij gaf aan dat hij zo min mogelijk zou voelen, maar dat dat nou eenmaal nodig was. Doordat hij gewoon duidelijk zei wat er ging gebeuren (en omdat manlief bij me was) ben ik niet bang geweest voor de aanrakingen. Mijn wensen van alleen de hoogstnoodzakelijke personen aan mijn bed zijn volledig gerespekteerd. Bevallen is niet leuk, maar het is zeker geen drama. Ook niet met nare herinneringen. Maar maak ze van te voren goed bespreekbaar!
Inmiddels ben ik bevallen van onze tweede. Dit keer ben ik bevallen in 4 uur tijd. (zoonlief duurde van 8.30-23.47 uur, ingeleid!) Ik wist nu wat er ging gebeuren, en was niet bang ervoor. Ik heb me dit keer alleen doodgeërgerd aan de ziekenhuis-verloskundige. Ze bleef maar inwendig voelen. Ondanks dat ik aangaf het niet prettig te vinden. En ondanks dat het misbruik in mijn dossier staat. Maar goed, het is ook deze keer weer goed gegaan. Nu helemaal zelf, zonder ruggeprik!
Als ik je 1 tip mag geven: Vertel het ook aan de kraamzorg. Bij intake al of gewoon aan degene die bij je komt. Maar als je aan geeft bij de intake waar je tegen aan kunt lopen, (ik vind aanraken het ergst) kunnen ze er voor zorgen dat er 1 vast persoon komt. Bij onze zoon heb ik een heel jonge vrouw als kraamhulp gehad. Maar ze was helemaal geweldig! Alles ging in overleg. Ik gaf (en nu weer) borstvoeding. En dan meoten ze je best wel eens aanraken! Ook om de stand van de baarmoeder te voelen of eventuele hechtingen te controleren. 2 maanden terug ben ik bevallen van onze dochter. (4 weken te vroeg). Mijn kraamtijd bracht ik door in het ziekenhuis. En ook daar hielden ze er rekening mee. Ik kreeg zoveel mogelijk dezelfde gezichten aan mijn bed.
Succes!
Groetjes, Kat
);