<p>Hoi allemaal,</p><p> </p><p>Ik zit met een voor mijn gevoel groot dilemma.</p><p>Onze zoon wordt 21 oktober zes. Hij zit nu in groep 2 (in een combi 1-2 klas) en volgens de juffen moet hij nu door naar groep 3. Ze vinden dat hij het kan. Afgelopen jaar heeft hij cesartherapie gehad voor het ontwikkelen van de fijne motoriek en de juffen hebben een of ander bouwprogramma op de pc aangeboden. Ik heb vanaf het begin van groep 2 al aangegeven aan de juffen: bij twijfel wil ik echt dat hij blijft. Zelf altijd in de gedachte dat ik eigenlijk niet wil dat hij zijn hele loopbaan de jongste zal zijn. </p><p>Nu liggen we dus in discussie met school.</p><p>Hun argumenten: hij gaat komende jaar niet genoeg worden uitgedaagd, en dat zijn dromerigheid afneemt en het waarschijnlijk bij hem past. Bang voor onderpresteren ook. </p><p>Mijn argumenten: dromerigheid neemt weliswaar af maar wil dat hij dat verder kwijtraakt (aan begin jaar was hij extreem dromerig dat ook de kleuterjuffen dat het erg opviel en we ons afvroegen of er niets aan de hand was), toch iets onzeker en bevestiging zoekend, niet willen dat hij de allerjongste wordt van de groep, ook niet vooruitkijkend naar middelbare school, hem het risico willen ontnemen van het tenen lopen.</p><p>Hij is weliswaar verder heel sociaal. Hij begint sinds enkele weken wat letters te lezen en kan dan woordjes plakken en bv Sam of vos lezen. Verder speelt hij gewoon veel en zie ik hem zelden kleuren etc, hij alhoewel hij dat soms wel kan. </p><p>Ik wil eigenlijk de strijd met school aangaan, en voor hem vechten dat hij mag blijven. Vanuit de gedachte dat ik mogelijke ellende voor hem kan voorkomen. Tegelijkertijd ben ik bang voor dat onderpresteren en ben ik stiekem bang dat hij komend jaar zichzelf leert lezen en ik dan terugkrijg: zie je wel? Dit had nooit zo gemoeten. Ik ben benieuwd of jullie me kunnen helpen!</p><p> </p>