herkent iemand dit ?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,
Ik vraag me af of iemand onderstaand gevoel herkent ? Zit er nogal mee en baal ervan dat ik me steeds weer laat opjutten door anderen.

Zoals ik weleeens eerder heb geschreven is mijn zusje ook zwanger (zij is nu 19 wkn / en ik 11 wkn) Wij hebben nog niemand verteld dat wij ook een kindje verwachten (pas op vaderdag) en nu heeft ze dus de hele tijd geen interesse getoond in onze situatie (wij waren aan het dokteren na 17 maanden) ook haar vriend niet. terwijl wij ons verdriet en de pijn negeerden hebben wij toch oprecht belangstelling in haar zwangerschap getoond (want je hoopt natuurlijk wel dat alles goed gaat met de baby) want ze was enorm misselijk en ziek. Ik was echt heel bezorgt. maar hoe dan ook, het enige wat zij deed was mij afkatten: wij zijn met z'n 3-en enzv. blablabla. voor de lieve vrede heb ik het steeds maar weer allemaal geslikt, maar was ondertussen wel enorm teleurgesteld en verdrietig over zo'n onvolwassenheid. Zelfs mijn moeder kan het alleen over haar hebben, wat me nog meer verdriet doet. enfin:
vorige week was mijn moeder jarig, vraagt ze even tussen neus en lippen door bij de afwas (onder het feest) dat ik toch wel peettante zou willen worden ? Wij hadden dit al zien aankomen en hadden ook al besloten dat zij het niet van onze eerste zou worden (ook al heb ik maar een zus, dat vonden we toch echt teveel van het goede) dus dat heb ik ook eerlijk verteld, maar dat ze het samen met mijn man's broer bij de tweede zou worden: haar reactie: en als er dan geen tweede komt ? (ik dacht echt dat ik door de grond zakte. MIJN ENIGE ZUSJE, die niet weet dat ik zwanger ben na 18 maanden, die wel weet van onze problemen om zwanger te worden, die je dat even haarfijn in je gezicht gooit, onvoorstelbaar !) Ze vond het maar stom, zelfs mijn moeder ging zich ermee bemoeien, hoe raar het wel niet was en dat ik dat niet kon maken, enzv. nou luitjes ik heb me ingehouden het tijdstip was natuurlijk gewoon al niet geweldig, en om dan ruzie gaan staan te maken, daar had ik echt geen zin in. Dus heb ik haar de volgende dag opgebeld en gezegd dat ik bedank voor de eer om peettante te zijn.
Mijn zusje heeft me zo laten stikken dit jaar, ik heb echt soms het idee dat er een deel van mijn lichaam is geamputeerd, maar ik ben te moe om steeds maar weer mijn best te doen om haar te ontzien. vanaf nu laat ik ze links liggen, en ze zoeken het maar mooi allemaal uit !
ohja: op de verjaardag zat ze tussen mijn nicht en mij (niks als baby zus/baby zo) terwijl mijn nicht al zeker 4 jaar probeert zwanger te raken, en wij dan tegen de 2 jaar bezig zijn geweest. Hoezo heb je dan een plaat voor je kop en geen respect en gevoel voor anderen ???
Bedankt dat ik hier even mijn frustratie mag afreageren. Maar ik voel me er zo rot door !
liefs Merel+
 
hoi Merel, ik heb je verhaal gelezen, en ben inderdaad met je eens dat je zus wel hard en egoistisch overkomt.

Maarre... ik heb dus een vriendin waar het bergafwaarts mee gaat. Zij en ik waren bijna tegelijk zwanger maar ik beviel eerder, nou ze heeft me toen niet eens gefeliciteerd, ze zei alleen maar: tjonge ik ben wel jarloers op jou dat je het allemaal achter de rug hebt (en ik kreeg een jongetje waar zij ook op hoopte) een maand later beviel zij van een mooie dochter, en toen moest ik maar wel even leuk reageren, heb dat ook wel gedaan ik ga niet kinderachtig doen, maar inwendig is er iets kapot!!!

We hebben het samen nog nooit uitgepraat, en ik ben aan de beurt om haar te bellen maar ik heb er geen zin meer in. Toch is het rot en ik denk dat je je relatie met je zus alleen goed kan krijgen door met haar te gaan praten, doe je het niet dan blijft er altijd iets tussen zitten.
Maar ik moet zeggen.... met sommige valt heel slecht te praten zo ook met mijn vriendin kan ik gewoon niet iets uitpraten... helaas!
 
hoi merel,
ik herken deze situ niet, maar ik wilde toch even reageren en zeggen dat ik t met je eens ben, want wat dom zeg zoals jouw zus doet, ze toont geen interesse en medeleven in je, daar zou ik ook flink van balen. Ik herken t gevoel wel, maar dan op n andere manier, wij hebben nl na anderhalf jaar huwelijk pas besloten om aan kinderen te beginnen, (we wilden eerst ons huis af hebben en ik had net een neiwue baan etc) en in ons geval was t na 2 mnd al raak, maar v/t voren en helemaal toen ik vertelde dat ik zwanger was, kregen we heel veel reacties van "goh het lukte zeker niet" of van "oh we dachten dat jullie geen kinderen wilden", ik vond dat zo raar! dus wat dat betreft mensen zeggen snel dingen zonder bij na te denken en dat snap ik ook niet, een oplossing heb ik dan ook niet voor je,behalve: probeer gewoon lekker van je zwnagerschap te genieten! sterkte
gr fie
 
Hoi Merel+,

Wat een vervelend bericht zeg, ben je blij voor je zus en blij dat je zelf eindelijk zwanger bent, krijg je deze rot reakties...

Ik denk dat het inderdaad beter is om je zus wat links te laten liggen. Misschien dat ze bijdraait als ze volgende week hoort dat je ook zwanger bent?
Ook zou ik tegen die tijd ook zeker met haar gaan praten over hoe moeilijk het voor jou is geweest door haar (ongevoelige) reacties. Dit geldt ook voor je moeder! Misschien dat dat helpt... In ieder geval ben jij het dan misschien een beetje kwijt en wie weet versterkt het de band tussen jullie ook weer een beetje.

Ik wens je weel sterkte toe en een hele fijne zwangerschap. Probeer er wel van te genieten hoor!!!
Liefs Debbie
 
Heb je je zusje al een keer geconfronteerd met de manier waarop ze met je omgaat? Misschien heeft ze het helemaal niet door. Kan het me haast niet voorstellen hoor, maar sinds ik zwanger ben 'vergeet' ik ook wel eens mensen en kan ik nergens anders meer aan denken. Het is maar goed dat het nog ons grote geheim is, want anders zou ik ook nergens anders meer over kunnen praten.

Ik ben trouwens benieuwd hoe ze reageerd als ze hoort dat jullie ook zwanger zijn. Ik verwacht een kinderachtige response als 'wij zijn lekker eerder' ofzo.

Ik hoop dat je ondanks dit egoïstische stuk vreten toch nog van je zwangerschap kunt genieten.
 
Hoi!
Allereerst, ontzettend gefeliciteerd met je zwangerschap!!!!!!!!!!!
ik leef met je mee hoor! Ik vind dat je zus zich respectloos naar jou (en je nicht) gedraagt. Ze zou in ieder geval naar jullie situatie moeten vragen, aangezien zij er zo vol van is.

Maar ook 1 dingetje, misschien dat je zus het wel goed bedoelde om je voorzichtig te vragen of je peettante wilde worden? en dat ze op dat moment erg teleurgesteld was dat ze dat bij jouw eerste kindje niet zou worden?? En vergeet ook niet dat jullie allebei met nogal hormonen te kampen hebben he, dat maakt je vaak ook een stuk opvliegender, of onredelijker. En misschien dat je zus het wel heel eng vindt om te vragen naar jullie situatie? Misschien voelt ze zich wel 'schuldig' dat ze zwanger is en denkt dat jij dat niet bent?

Maar dit neemt niet weg dat ik vind dat je zus veel meer rekening met jou zou moeten houden hoor!
En heel goed dat je hier even afreageert, gewoon even lekker van je afschrijven!!!!
je hebt alle recht om even goed boos te zijn!

hoe ga je dat nu trouwens doen met het vertellen? ga je er een grote blije happening van maken? (en heb je ook al bedacht hoe je het je nicht gaat vertellen? ook al is dat wel iets heel anders misschien dan dit onderwerp)

Groetjes, Eline 20wk zwanger
 
hardstikke bedankt voor jullie reacktie's, ze zijn een grote steun voor me. Ik denk soms dat ikzelf de weg kwijt ben en het niet meer zo reeël zie. en heb ook het idee dat ik me dingen verbeeld. Maar gezien jullie reacktie's is dat dus niet zo. FIJN !
Mijn nicht en haar vriend heb ik afgelopen zaterdag al persoonlijk verteld dat ik zwanger was, ze was enorm blij voor ons ! Ik wilde dat bewust ook eerder tegen haar zeggen, want ik heb zelf ervaren hoe vervelend dat het kan zijn om PLOTSELING te worden geconfronteerd met iemand die zwanger is. Met mijn zusje erover praten wil ik niet, ik vind dat zij de eerste stap in het herstel van onze band mag zetten, maar ik geloof niet dat ze dat doet. Wel ga ik eerst tegen mijn ouders zeggen wat wij van de hele situatie vinden en hoe we dat ervaren hebben, pas daarna gaan we vertellen dat ik zwanger ben. Want ze vinden ons nu de schuldigen (omdat wij niet mijn zusje als peettante willen) maar dat zullen we nog wel even uitleggen ;-)
mijn zusje bel ik gewoon even met de mededeling op dat we zwanger zijn. Volgens mijn man draait ze als een blad aan de boom om, en zal ze alleen nog maar leuk en aardig doen, en moeten we de voorgaande tijd maar vergeten (volgens mijn zusje) en volgens mijn schoonfamilie (die weten het ook trouwens) en mijn nichtje, wordt ze boos, want nu moet ze alle aandacht gaan delen met mij. ik ben dus zeer benieuwd wie er gelijk gaat krijgen (we hebben nog net niet gepoold (hahaha)
veel liefs allemaal van Merel+
 
Hoi,

helemaal herkenbaar. Ik ben nou 7 weken zwanger.
Heb hiervoor twee miskramen gehad.
Ik was de eerste keer samen met mijn schoonzusje zwanger en heb haar verteld van mijn miskraam.
Ik ben nog nooit zo verdrietig geweest en gekwetst door een reactie!
Hoe ego mensen kunnen zijn.

Ze vertelde mij doodleuk dat wanneer ze niet zwanger zou kunnen worden het niet zo'n probleem was. Ze kon ook wel zonder!

Zo'n opmerking doet giga veel pijn als je zelf erg veel moeite moet doen.

Wees eerlijk en kies gewoon een keer voor jezelf!

Geniet van je zwangerschap

liefs mij
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan