Hoi,
Sinds maandag lig ik weer in bed met een hernia. Ik heb in het verleden al 2 keer eerder, overigens op verschillende plaatsen een hernia gehad, maar steeds is er besloten om niet te opereren. De laatste keer was in januari 2005. In de tussentijd heb ik wel altijd erg veel last van mijn rug, maar zo lang ik nog met Marcel samen was, kon ik het allemaal wel redden. Het rare is dat ik tijdens de periode van zwangerschap en borstvoeding nagenoeg geen last had van mijn rug. Sinds Marcel bij mij is weggegaan zijn de klachten weer dusdanig toegenomen, omdat de zorg voor de kinderen natuurlijk volledig op mijn schouders rust, dat ik op 14 februari al bij de neuroloog ben geweest en hij heeft besloten om opnieuw een MRI-scan te laten maken, om te kijken hoe het er nu uitziet. Afgelopen zondag wilde ik een dvd in de dvd speler doen en bij het omhoog komen, voelde ik een knak in mijn rug. Het leek nog mee te vallen en ik ben ook nog gewoon met vrienden frietjes gaan eten bij de cafetaria, maar helaas, maandagochtend bleek hoe fout het weer was. Ik lig inmiddels al weer bijna 4 dagen plat en heb diverse medicijnen gekregen van de huisarts. Vannacht was de pijn in mijn rechterbeen echter zo erg dat ik wel kon janken. Ik heb de huisarts weer gebeld en krijg er nu nog meer medicatie bij.
Jullie snappen natuurlijk wel dat dit een complete ramp is voor mijn gezinnetje, aangezien ik geen partner heb die het een en ander mee opvangt en ik geheel afhankelijk ben van mijn ouders en zus. Hopelijk gaat het snel weer een beetje beter en kan ik wat langere tijd uit bed komen. Siebe tillen is momenteel geen doen. Ik moest hem vanochtend om 6.30 uur uit zijn bedje halen en het was eigenlijk veel te gevaarlijk,omdat ik genoeg had aan mezelf op de been houden.
Ik hoop dat wanneer op 20 maart de MRI-scan gemaakt gaat worden, de arts nu wel zal besluiten mijn situatie voor te leggen aan de neuro-chirurg en dat die uiteindelijk zal besluiten tot een operatie. Na 7 jaar ellende met mijn rug vind ik het nu welletjes en wil ik van de klachten af en niet iedere dag geconfronteerd worden met pijn in mijn rug.
Ik moest dit even kwijt, want ik lig hier te balen als een stekker. Er is niks erger dan de zorg van je kinderen aan anderen te moeten overlaten......
Groetjes Fonske.
Sinds maandag lig ik weer in bed met een hernia. Ik heb in het verleden al 2 keer eerder, overigens op verschillende plaatsen een hernia gehad, maar steeds is er besloten om niet te opereren. De laatste keer was in januari 2005. In de tussentijd heb ik wel altijd erg veel last van mijn rug, maar zo lang ik nog met Marcel samen was, kon ik het allemaal wel redden. Het rare is dat ik tijdens de periode van zwangerschap en borstvoeding nagenoeg geen last had van mijn rug. Sinds Marcel bij mij is weggegaan zijn de klachten weer dusdanig toegenomen, omdat de zorg voor de kinderen natuurlijk volledig op mijn schouders rust, dat ik op 14 februari al bij de neuroloog ben geweest en hij heeft besloten om opnieuw een MRI-scan te laten maken, om te kijken hoe het er nu uitziet. Afgelopen zondag wilde ik een dvd in de dvd speler doen en bij het omhoog komen, voelde ik een knak in mijn rug. Het leek nog mee te vallen en ik ben ook nog gewoon met vrienden frietjes gaan eten bij de cafetaria, maar helaas, maandagochtend bleek hoe fout het weer was. Ik lig inmiddels al weer bijna 4 dagen plat en heb diverse medicijnen gekregen van de huisarts. Vannacht was de pijn in mijn rechterbeen echter zo erg dat ik wel kon janken. Ik heb de huisarts weer gebeld en krijg er nu nog meer medicatie bij.
Jullie snappen natuurlijk wel dat dit een complete ramp is voor mijn gezinnetje, aangezien ik geen partner heb die het een en ander mee opvangt en ik geheel afhankelijk ben van mijn ouders en zus. Hopelijk gaat het snel weer een beetje beter en kan ik wat langere tijd uit bed komen. Siebe tillen is momenteel geen doen. Ik moest hem vanochtend om 6.30 uur uit zijn bedje halen en het was eigenlijk veel te gevaarlijk,omdat ik genoeg had aan mezelf op de been houden.
Ik hoop dat wanneer op 20 maart de MRI-scan gemaakt gaat worden, de arts nu wel zal besluiten mijn situatie voor te leggen aan de neuro-chirurg en dat die uiteindelijk zal besluiten tot een operatie. Na 7 jaar ellende met mijn rug vind ik het nu welletjes en wil ik van de klachten af en niet iedere dag geconfronteerd worden met pijn in mijn rug.
Ik moest dit even kwijt, want ik lig hier te balen als een stekker. Er is niks erger dan de zorg van je kinderen aan anderen te moeten overlaten......
Groetjes Fonske.