Het hartje klopte niet meer

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden,

Graag zou ik hier mijn verhaal kwijtkunnen. Gisteren hebben we een eerste echo gehad. Volgens de berekeningen was ik gisteren 9 weken en 5 dagen. Leuk gesprek gehad met de verloskundige, maar ik was al zo ontzettend zenuwachtig... UIteindelijk hebben we een echo gekregen en ik zag gelijk dat het niet goed was, het kindje bewoog niet en de verloskundige zei ook niets. Ze heeft even gewacht en nogmaals geprobeerd, maar nog steeds geen actie in m'n buik. Toen zei ze dat ze zich toch wel erg veel zorgen maakte en eigenlijk wel zeker wist dat er geen hartje klopte. Ze heeft gemeten en kwam uit ergens tussen de 9 weken en 0 tot  ongeveer 3  dagen, dus nog maar net....

En ik wist het.. Ik heb vanaf dag 1 een hele gereserveerde houding gehad. Ik ben nooit eerder zwanger geweest, maar ik heb steeds het gevoel gehad dat we eerst maar eens deze dag af moesten wachten. Mijn vriend was natuurlijk hartstikke enthousiast en daardoor hebben we ook best veel mensen al verteld van de zwangerschap. Maar ik heb best wel eens commentaar gekregen van vriendinnen dat ik niet zo pessimistisch moest doen. Ik was wel blij, maar niet onbevangen en ik heb steeds geroepen en gelooft in gisteren, dat was voor mij de dag. Ik heb voor mezelf ook altijd het idee gehad dat ik helemaal lyrisch zou zijn als ik zwanger zou zijn en daarom kon ik dit ook helemaal niet rijmen... Ik weet niet of het normaal gesproken anders zou zijn, bij een goede zwangerschap, maar zou dit intuitie zijn? Zijn er meer meiden die ook dit gevoel hebben gehad? We hebben de mogelijkheid om nog een echo te laten doen zodat twee verschillende mensen een diagnose kunnen stellen maar ik voel het zelf. Ik weet het. Ik ben ook niet meer misselijk sinds 2 dagen en ik voel het gewoon. Stom hé? Ik vind het nu wel eng hoe het nu verder gaat. Volgens mij hebben veel vrouwen dat ze beginnen te bloeden en dan een miskraam krijgen, maar ik heb nog geen bloed verloren. Het kan ook nog wel een week, misschien wel twee duren. Ik zie een curretage in ieder geval nog niet zitten, ik heb niet zoiets van, het kindje moet eruit. Ik wil het graag afwachten. Vandaag komt de verloskundige langs om alles nog eens goed door te nemen, omdat we gisteren eigenlijk gelijk zijn gegaan na de uitslag. En nu verder...
Ik voel wel heel snel de neiging om gelijk weer zwanger te raken, is dat raar? Is dat niet goed voor het verwerkingsproces? Ik denk dat ik maar gewoon op m'n gevoel afga en ik hoop dat ik toch snel weer zwanger ben, dat in ieder geval de menstruatie weer snel begint.
Nou, een heel verhaal, ik geloof dat ik hier even behoefte aan had. Gisteren was iedereen die het wist heel erg meelevend, maar ik merkte dat ik daar heel chagrijnig van werd, steeds die telefoon, steeds weer vertellen, dus we hebben de telefoon eruitgegooid: wat een rust!
Ik ben in ieder geval wel benieuwd of er meer meiden met dat "intuitieve" gevoel zijn?
Dank je in ieder geval dat je m'n verhaal hebt gelezen. Dit gedeelte van het forum is wel het minst leuk zeg......
Succes allemaal!
 
Hoi Solleke,

Allereerst wil ik je zeggen dat ik het heel erg voor jullie vindt dat je zwangerschap zo verloopt.
Ik vind het niet raar dat je niet een juist gevoel hebt over je zwangerschap, ikzelf had dat ook. Steeds dacht ik misschien komt dat omdat ik eerder miskramen heb gehad dat ik me daarom zo'n zorgen maak. Mijn gevoel was juist en ook het hartje van mijn kindje klopte niet meer. Ik was bijna 12 weken zwanger, het hartje is gestopt met 10 weken en een paar dagen. Ik heb gedacht nooit meer dit verdriet, maar mijn gevoel was anders. dit was mijn eerste reactie en nu verlang ik erg naar een tweede kindje. Ik heb al een zoon van 7 jaar.

Als jij weer zwanger wilt worden dan vind ik dat je ervoor moet gaan, maar  probeer dit goed te verwerken want het is een heel groot verlies. Probeer het op jouw manier een plaats te geven.
Ik ben er achter gekomen dat het niet vanzelfsprekend is om kinderen te krijgen. Eigenlijk wist ik dit al maar ik wordt me daar steeds bewuster van. Ik ben wel positief, mocht ik weer zwanger zijn dan zal ik altijd proberen nogmaals om positief te blijven. Alleen heb je sommige dingen niet zelf in de hand.

Je vertelt dat de verloskundige op de echo het hartje niet meer zag kloppen. Als er een mogelijkheid is dat zei het niet juist heeft dan zal ik nogmaals om een echo vragen. Uit je verhaal begrijp ik dat ze het niet zeker weet. Ook al had je een voorgevoel, als zij het niet zeker weet dan had ik het zeker door iemand anders laten bevestigen.

Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen en ik hoop gauw weer van je te horen.

Liefs Monique.
 
Hoi Monique,

Fijn dat je hebt gereageerd. Wat de verloskundige betreft: zij heeft me attent gemaakt op een tweede echo, maar zij twijfelde absoluut niet, is 100% zeker van haar zaak. Dus die tweede echo hoeft voor mij echt niet, het klopt allemaal. Ik heb ook geen zwangerschapskwaaltjes meer. Wel fijn om te lezen dat jij blijkbaar ook dat voorgevoel had. Ik zal het zeker een plekje moeten geven, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het door het gevoel van de afgelopen weken wel goed kan plaatsen nu. Maar ik heb de miskraam nog niet gehad en daar zie ik wel tegenop.
Dank je wel voor je reactie.
Liefs Solleke
 
lieve Solleke,

Ook ik wist dat mijn kindje niet meer leefde alleen de vk was niet zo zeker terwijl ik al wel bloed verloor.

Meid ga op je gevoel af, jij kent als geen ander je eigen lichaam. Maar
ik vind het wel heel erg voor jullie hoor, ik weet wat je doormaakt.

Over een curretage het volgende, als jij je lichaam het werk wil laten
doen, doe dat ook gewoon. Het is inderdaad niet fijn om te gaan zitten
afwachten, maar ik was blij dat ik dat wel gedaan heb. Ik heb het
kindje nog gezien en we hebben het begraven. Dat heeft enorm geholpen
met de verwerking. En die moet je niet onderschatten meid, daar is tijd
voor nodig.

En als jij weer snel zwanger wil worden, probeer dat gewoon. Als jullie
er aan toe zijn wie is dan een ander om te zeggen van niet?

Meis heel veel sterkte en hou on op de hoogte.

liefs Hester

 
Lieve Solleke,

Neem me niet kwalijk dat ik het in eerste instantie niet juist heb gelezen. Nu begrijp ik dat een 2de echo niet nodig is voor jou, sorry.
Ik ben het met Hester eens dat  alleen jij  je lichaam kent. Als jouw gevoel aangeeft dat je liever wacht i.p.v. een curretage dan zou ik dat doen. Ik heb daar alle begrip voor. Ik heb wel om een curretage gevraagd want het idee dat ik een kindje in de buik heb waarvan het hartje niet meer klopt maakte me heel angstig.  

Net zoals weer zwanger worden, inderdaad wie zijn wij dan om daarover te beslissen. Ik vind het fijn dat je er  zo over denkt.  Maar neem echt de tijd om dit te verwerken, echt doen.

Nogmaals heel veel sterkte en  ik hoop dat je gauw je wondertje in je armen kan sluiten.

Liefs Monique.  
 
Lieve Solleke,

Wat een klap voor jullie! Ik kan alleen maar zeggen dat ik het heel erg vind voor jullie. Ik weet wat het is. Heb het inmiddels 2 keer gehad. En ik heb daartussen een zoon gekregen. Dus ik ben het eens met mijn voorgangsters, doe het zoals jij denkt dat het goed voelt. Wil je gelijk weer proberen, doe dat dan ook gewoon. Anderen hebben van alles te zeggen, maar zij kunnen niet voelen wat jij voelt. De eerste keer wist ik het ook dat het mis was. Na de curetage zijn we weer opnieuw begonnen. Dat dit wat voorbarig was bleek al gauw. Ik heb echt een tijdje in de put gezeten. Na 4 maanden was ik weer zwanger. Rond de uitgerekende datum van de eerste poging kreeg een vriendin haar kindje. Ik heb gehuild! Dat had ik moeten zijn! (en ik was inmiddels al weer 5 maanden zwanger van onze zoon) En deze keer voelde ik helemaal niks. Geen tekenen, alleen ontzettend zwanger. Maar met ruim 8 weken werd ontdekt dat het kindje te klein was. Het heeft ruim 1 week en nog 3 echo's geduurd voor we zeker wisten dat het echt niet leefde. Het groeide wel steeds, maar het hartje ging niet kloppen. Weer werd het een curetage. Maar dan omdat ik dat graag wilde. Ik vond dat beide keren geen nare ervaring. Ben geweldig lief opgevangen door de verpleegsters van de dagopname. Had een kamertje voor mezelf, zodat ik niet met medepatienten hoefde te praten.
Maar meid, doe dit helemaal op de manier die jullie het beste lijkt! Jullie weten heel goed wat voor jullie het beste voelt. Ik heb alleen 1 tip: Praat hier heel goed over met elkaar. Mijn man heeft daar moeite mee, maar langzaamaan kwam ik er ook achter hoe hij het beleefd had en hoe hij zich voelde. Hij hield zich groot voor mij, maar had ook erg veel verdriet.  
Heel veel sterkte de komende tijd!

Groetjes, Kat  
 
He weer iemand waarbij de wereld even stil staat.
Bha wat een verdriet weer ik kan me nog zo goed voor de geest halen hoe ik me die keren heb gevoeld en dat gun je niemand.
Ik hoop dat je veel steun krijgt van je vrienden en familie en laat je tranen maar komen want je zult er toch door heen moeten hoe moeilijk het soms ook lijkt.
De pijn wordt elke week minder dat kan ik je beloven maar vergeten zul je het nooit. Wij zijn hier om elkaar te steunen en om advies te geven.
Dus schroom je niet en zoek hulp bij ons als je het nodig hebt. Ik ben (en velen van ons) zijn er samen doorheen gekomen. Je hoeft het echt niet alleen te doen.

Heel veel sterkte met je verdriet.

Liefs Bibi**
 
Hoi Solleke

Bij mijn eerste mk wist ik zeker dat het fout zat en dat was ook zo maar bij de tweede had ik een geod gevoel. Helaas is het weer fout gegaan. Ik zelf heb na de curretage wat rust genomen en nu gaan we er weer voor. Ik heb al wel een dochter en bij die zwangerschap heb ik nooit getwijfeld en het was ook goed.
Veel sterkte we weten wat het is!!
liefs
LL
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan