Hallo allemaal,
Dank je wel voor alle reacties, doet me erg goed. O ja, Monique, maakt niet uit dat van die tweede echo, het was ook zo'n lang verhaal !
Vrijdag is de verloskundige geweest, ik moet echt zeggen dat die dames hier geweldig zijn, heel vriendelijk, geduldig en ik kan altijd bellen. We hebben nogmaals alle opties doorgenomen, van afwachten, een curretage en medicijnen om weeen op te wekken (abortuspillen noemde ze het, zei wel dat dat ook een vervelende term was). Mijn eerste gevoel is absoluut om af te wachten. Het is wel zo dat ik deze week heel toevallig vakantie heb, ik zou samen met een zwangere vriendin naar Frankrijk rijden, maar die vakantie heb ik maar afgezegd. Sowieso is het 1100 km rijden en ik kreeg al allemaal horrorideeen over miskramen terwijl ik boven zo'n vies Frans toilet hang: dan maar niet!!! En ook mijn vriend zou er dan niet bij zijn, en dat zie ik ook niet zo zitten. Dus ik ben lekker thuis deze week. Ik heb met de verloskundige afgesproken dat ze woensdag belt hoe het gaat. Gisteren ben ik toch een klein beetje teruggekomen op die curretage, niet omdat ik dat nou zo zie zitten maar meer omdat ik zoiets heb van, deze week heb ik nodig, en ik hoop dat het deze week spontaan komt, maar als het er woensdag nog niet is dan overweeg ik om vrijdag een curretage te 'ondergaan'. Ik zie er toch wel tegenop om dan daarna weer aan het werk te gaan en te weten dat het nog een keertje moet gaan gebeuren. Ik wil het dan wel graag deze week afsluiten. Maar ik krijg het zo benauwd als ik aan die curretage denk!! Ik heb nog nooit in het ziekenhuis gelegen en als het even kan dan wou ik dat ook zo houden: nooit geweten dat ik zo'n angsthaas ben!!! Als ik jullie verhalen hier lees over die curretage dan stelt me dat op zich wel gerust, maar toch........ brrrrrrr!!!! Als we trouwens besluiten om voor de curretage te kiezen dan wil ik wel graag nog een echo, niet omdat ik het dan nog wil zien maar meer voor de zekerheid.
Ik geloof dat het weer een heel verhaal wordt, maar het lucht me wel op!
We krijgen trouwens wel veel steun, we hadden het toch aan best veel mensen verteld en die zijn allemaal heel lief een meelevend. Veel vinden mij 'knap' en 'sterk' en dat vind ik wel moeilijk om te horen. Ik ben niet knap of sterk, ik reageer zoals ik me voel. En ondanks dat ik geregeld verdrietig ben, me moe voel en slecht slaap, kan ik het toch ook wel plaatsen, mede door het gevoel dat ik steeds heb gehad. Drie vriendinnen zijn zwanger en ik kan dat heel goed los zien van onze zwangerschap, ik vind het nog steeds heerlijk dat zij zwanger zijn en heb er helemaal geen moeite mee, gelukkig maar! Ik heb echt het gevoel van, zo moest het nu blijkbaar zijn, maar ik ben vol vertrouwen over de toekomst!!! En misschien voel ik me wel anders als de miskraam dadelijk gaat komen, maar ik zie het wel, doe gewoon rustig aan.
En ik blijf maar kletsen en tiepen hier!!! Nou ja, zal het wel nodig hebben. In ieder geval bedankt dat jullie m'n verhaal lezen, het is nu behoorlijk eenzijdig want ik heb ook wat verhalen van jullie gelezen en gezien dat iedereen het hier heel zwaar heeft, maar ik heb (nog) niet op jullie verhalen gereageerd. Maar ik voel met iedereen mee hier!!! Allemaal veel succes gewenst!
Liefs Solleke
