Het "is dit nu alles" gevoel.....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hebben jullie dat nu ook niet af en toe? Ik heb af en toe het gevoel dat ik geleefd word in plaats van leef. Op het moment lijkt het alsof mijn leven maar uit 3 dingen bestaat: voor mijn kindjes zorgen, huishouden en werken. De laatste tijd is er nog maar weinig ruimte voor romantiek en volwassen praat....Ik merk aan mezelf dat ik met de dag chagrijniger word... Ze noemen dit weleens de tropenjaren, ik geloof het gelijk! Herkennen jullie dit gevoel en zo ja: hoe gaan jullie hiermee om?

Veel liefs, Linda
 
Ohja..herken het wel hoor..
Heb er met vlagen meer of minder last van..Af en toe even er lekker alleen op uit, al is het maar met een koopzondag..dat doet me goed!
Of even een avondje naar een vriendin, of gewoon even een avondje thuis niets hoeven doen dus.
Ik ben nogal van het poetsen..kan er ook niets aan doen..haha, maar denk ook wel eens'' waarom''??
Het is zulk ondankbaar werk!!
Elke dag komt het weer terug..en weer...en weer.
En als de kids lastig zijn, of gewoon druk, en vervelend..dan heb ik er ook wel eens genoeg van hoor..vind de hele dag mopperen verschrikkelijk!!

Manlief en ik doen ook zelden iets leuks samen..komt er gewoon niet van,en ik ben een druif wat oppas aangaat..haha
Dus ja...Ik ken het zeker..en vast meerdere hier hoor.

Ik probeer me dat ook maar voor te houden..dat ik niet de enige ben.
We zijn gezond, hebben het goed..daar doen we het voor!!
Gr Rina
 
Dit heb ik de laatste tijd bijna continue, niet zo gek als je nooit een nacht normaal door kan slapen denk ik. Maar leuk is anders.
We doen wel eens samen film kijken gezellig thuis op de bank, maar verder bitter weinig.
En inderdaad tropenjaren, het wordt vanzelf beter. (zeggen ze)

groetjes Maris
 
Hoera... herkenning!
En soms voel ik me er zoooo schuldig over. (2 gezonde kinderen en dan nog klagen)
Ik heb het gevoel (en dat is niet alleen een gevoel) dat ik dag en nacht met de kids bezig ben.
(zie mijn verhaal: elke avond drama)
Toen ik zwanger was leek het me 1 grote roe wolk en begreep ik het "geklaag" van die ouders niet. Nu dus wel. Samen met mijn man uitgaan is er al helemaal niet bij. Tijn is zo histerische s'avonds en wil alleen MAMA!!! En alsi k dan met lood in mijn schoenen wat heb afgesproken met een vriendin (lood omdat mijn man hem ook vaak niet rustig krijg).. dan heb ik geen zin om dat ik te moe ben.
Dusss:"is dit alles???" Voor nu ff wel vrees ik. Maar missen wil ik ze niet voor geen goud!
 
Gedeelde smart is halve smart zeggen ze ook! Ik ben zo blij dat ik niet de enige ben! Ik zou het alleen zo fijn vinden als mijn man me af en toe weer als "het meisje" van 9 jaar geleden zou zien in plaats van "veredelde" huismoeder.....Ik mis af en toe echt de intimiteit. En ik weet ook wel dat dat straks waarschijnlijk wel weer beter zal gaan, maar ik heb vaak het gevoel dat ik er meer moeite voor doe dan manlief....Ik zou me zo graag weer eens VROUW willen voelen, als jullie snappen wat ik bedoel! Ik ben meer dan alleen maar mammie!!!
 
ja hier ook herkenbaar hoor: mijn leven is nu ook bijna alleen maar rondom de kinderen en echt iets alleen met mijn man buiten de deur is op het moment gewoon niet haalbaar. Shira kan nog niet uit een fles drinken dus ik ben bijna letterlijk onafscheidelijk van haar. Wat wij al zien als tijd voor onszelf is dus inderdaad op de bank hangen en een serie of film kijken. Erg maar waar. Maar ik geniet ook dagelijks van de kinderen en hou me maar vast aan het idee dat het straks / uiteindelijk beter zal zijn en we weer meer aan onszelf en ons samen toekomen.

groetjes en hou vol,
Tamar
 
Leuk topic. Je hebt trouwens ook het "dertigersdilemma". Hebben jullie daar ooit van gehoord? Je hebt eigenlijk alles "voor elkaar", huisje, boompje, beestje, kindje... leuke baan/opleiding en dan denk je... is dit het?
Dus eigenlijk een beetje hetzelfde haha
 
Hi,

Ik heb er vanaf het begin heel erg voor gewaakt, niet alleen maar mama, werknemer en huisvrouw te zijn. Ik spreek nog regelmatig af met vriendinnen (zonder aanhang), al is dat wel minder. Ik heb 1-2 avonden in de week mijn sporten en mijn man en ik maken soms gewoon tijd voor elkaar door eens een avond lekker te gaan eten of naar de film. En soms doen we dat met vrienden.

Natuurlijk vinden we het ook leuk dit met onze zoon (en straks de tweede) te doen, maar ik merk wel een schifting. Vrienden met kinderen zien we vaak alleen maar met de kinderen er bij. Vrienden zonder kinderen, zien we vaak zonder. En ik vind dat ook prima.

Ik vind dat je tijd voor jezelf moet "maken". In het begin vond ik het ook moeilijk mijn zoon alleen te laten; ook al was het bij zijn papa, maar ik heb wel doorgezet. Daar ben ik blij om.

Er is toch ook een liedje van Doe Maar: "Is dit alles"? :)

Gr. Tamara.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan