het is over

A

ANONYMOUS_USERNAME

Lieve meiden,

Een week geleden plaatste ik hier een berichtje dat de echo uitwees dat ik nog geen 9,5 weken zwanger kon zijn, maar hooguit 6 weken. Vandaag zijn we weer in het ziekenhuis geweest en de echo liet weer een vruchtzakje + vruchtje zien dat past bij een zwangerschap van hooguit 6 weken. Ik zou nu al 10,5 week zwanger moeten zijn. Het is nu dus 100% zeker, ons kleintje is al in een vroeg stadium gestopt met leven. We zijn heel blij dat wij vorige week die pretecho hebben laten doen, want mijn lichaam houdt me nu nog steeds voor de gek. Dan hadden we de klap pas op 5 februari gekregen, als ik 12 weken zwanger dacht te zijn en een 1e echo zou krijgen in het ziekenhuis. Alles wijst er nog steeds op dat ik zwanger ben, helaas is er geen natuurlijke miskraam op gang gekomen.

A.s. donderdag word ik gecuretteerd. Ik heb nog nooit een operatie gehad en ben erg zenuwachtig. Toch zal ik blij zijn als het achter de rug is, want ik vind het een heel erg naar idee dat het al zo'n tijd dood in mijn buik zit.

Dat wat wij nu meemaken wens ik echt niemand toe. Het is verschrikkelijk, voelt zo oneerlijk en onrechtvaardig. Maar vooral voel ik me ook heel erg voor de gek gehouden door mijn lichaam. Het zal even duren voordat we dit kunnen plaatsen. Toch zullen wij er na de curretage weer voor gaan, want ons verlangen naar een kindje is zo mogelijk nog groter geworden na dit alles.

Ik wens iedereen die met een verlies te maken heeft (gehad) veel kracht toe om dit een plaatsje te geven...

Liefs,
Luna
 
Ik wil je alle sterkte wensen met dit verlies.. Ook ik heb een miskraam gehad. Mijn gevoel zei al vanaf het begin dat het niet goed zat, maar mijn lichaam zei dat ik zwanger was. Toen ik 10,5 week zwanger was, kreeg ik een bloeding die een paar dagen aanhield, maar die niet echt doorzette. Ik had ook geen krampen ofzo, dus volgens alle internetsites hoefde ik me dan nog geen zorgen te maken. Mijn man en ik maakten ons wel ongerust, dus we zijn naar de huisarts gegaan die constateerde dat mijn baarmoedermond een beetje openstond en dat er dus wel een miskraam in gang was. Het heeft niet spontaan doorgezet, en een paar weken erna ben ik gecuretteerd. Ik had nog nooit in het ziekenhuis gelegen, maar het viel me echt 100% mee, en dat hoor en lees ik bijna overal van vrouwen die ook gecuretteerd zijn. Ik was erna heel opgelucht dat ik weer 'schoon' kon beginnen. Ik moest eerst weer een keer ongesteld worden en daarna mochten we weer proberen zwanger te worden. Wonder boven wonder lukte dat meteen de maand erna en nu ben ik 7,5 maand zwanger.. Mijn gevoel was aan het begin van deze zwangerschap anders; had er meer vertrouwen in, alhoewel ik nog heel lang onzeker ben gebleven door onze miskraam.

Ik wens jullie nogmaals heel veel sterkte toe..

Liefs, Fanny
 
Hoi Luna,
Ik vind het heel erg voor je en ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt, want ik heb twee weken geleden hetzelfde meegemaakt.
Ik heb met 8 weken een echo gehad en daar heb ik toen een hartje zien kloppen, maar helemaal gerustgesteld was ik niet want ik bleef zo''n raar gevoel houden dat er iets niet goed zat. maa ja ik was zo misselijk en moe dat ik er op een gegeven moment wel weer een beetje vertrouwen in kreeg, nou heeft mijn lichaam me ook wel aardig bedrogen. We gingen nietsvermoedend voor de echo van 12 weken en toen bleek dat het vruchtje ook al 4 weken niet meer leefde.
Dat moment zal ik nooit vergeten en ik voelde me ook heel erg in de steek gelaten door mijn eigen lichaam omdat het niks liet merken. De verloskundige zei dat ik nog wel had kunnen doorlopen tot 16 weken als ik nu die echo niet had gehad.
Ik ben toe gelukkig( nou ja) twee dagen later gecurreteerd. Ik was zo bang dat ik alsnog krampen en bloedverlies zou krijgen.
Op zich is de ingreep zelf me wel meegevallen. Ik vond het allen zo verschrikkelijk om daar om die reden te zijn.

Gelukkig houdt mijn dochtertje me wel op de been met haar nuchtere opmerkingen.
Ze zegt dan maken jullie toch een nieuwe baby!. Af en toe wilde ik dat het allemaal zo simpel was als in een kinderlijke wereld.

Ik wens je heel veel sterkte en veel succes met je volgende poging. Wij wachten nu ook op mijn eerstvolgende menstruatie en proberen dan opnieuw

Nogmaals veel sterkte meid

Groetjes Tanja
 
Lieve Luna,

Ik herken je verhaal zo goed. Wij gingen 2 weken geleden voor een echo bij 8,5 week. Gisteren opnieuw bij de gynaecoloog geweest en het vruchtje had de grootte die hoorde bij 6 weken zwangerschap. A.s. donderdag wordt ik ook gecurreteerd. Voor mij wordt dit de 2e keer, in juni 2003 heb ik ook een miskraam gehad. Het is heel wrang en moeilijk te plaatsen, maar we moeten gewoon weer door. De ingreep zelf valt heel erg mee vond ik, maar het blijft een heel raar idee. Ik heb ook steeds het idee dat je lichaam je echt voor de gek houdt. Heel veel sterkte, Sasja
 
Bedankt voor jullie lieve reacties meiden. Ik ben blij te lezen dat de curettage lichamenlijk gezien meevalt. Ik zie er nog steeds wel tegenop, het blijft toch erg raar om voor het eerst van mijn leven om deze reden geopereerd te worden. Maar ik zal blij zijn als het achter de rug is en vooral het gevoel "helemaal schoon" te zijn vind ik erg prettig. Het is nu al ca. 5 weken geleden gestopt met leven en zit nog altijd in mijn buik. Ik vind het een vreselijk idee en zal me toch min of meer opgelucht voelen als ik donderdagavond weer thuis ben.

Fanny, een hele goede zwangerschap verder! Nog even en je hebt je wonder in je armen !!

Tanja en Sasja, schrijven jullie ook op het zwanger worden forum? Volgens mij wel he? Dan schrijven we daar verder !

Dikke kus van Luna
 
Hoi Luna,
Ik weet heel goed wat je nu doormaakt, en ik begrijp je gevoel heel goed! Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd, en uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het ooit wel een plekje bij je zal krijgen, maar vergeten doe je het niet.
Meid, ik denk aan je!
Veel liefs van lena
 
Hoi Luna,
Ik wil je graag veel sterkte wensen morgen. Ik heb op 18 december een curretage gehad na een onvolledige miskraam ruim 3 weken daarvoor. Ook ik was nog nooit geopereerd en vond het doodeng. Maar gelukkig viel het erg mee en waren ze in het ziekenhuis erg aardig. Ik had ook het gevoel dat mijn hormoonspiegel de dag erna al flink gedaald was, er kwam een soort rust over me heen. Nu ben ik net weer ongesteld geweest en gaan we het weer proberen. Hoop dat het voor jou ook zo mee zal vallen. En dat je lijf maar snel zal herstellen!
Groetjes,
Sonja
 
ik heb 2 miskramen achter de rug binnen 4 maanden tijd.
De eerste is ''spontaan'' gekomen en bij de tweede heb ik gekozen voor een curretage.
Geloof mij, dat valt echt mee.
Gelukkig heb ik al een dochter van 14 maanden. Toch is onze wens voor een tweede net zo groot als onze wens was van onze eerste.
Ik wens je veel sterkte.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan