Het kind van mijn vriendin

[CoVo]

Wat ontzettend jammer dat er zo negatief gedacht wordt over labels. Alsof het iets is wat niet zou mogen bestaan, of per definitie verkeerd is.

Ik ben zelf op mijn 21e gediagnosticeerd met HSP, en op mijn 33e gediagnosticeerd met ASS. En ik overdrijf niet: had ik die labels maar gehad als kind. Wat een opluchting. En hadden mijn ouders die informatie maar gekregen, dan had ons beide leven inclusief de relatie met mijn ouders er heel anders uitgezien.

Een label heeft geen waardering, het is informatie waar je vervolgens je kind (of jezelf) beter mee kunt leren begrijpen. Dat is voor beiden heel fijn. Het label hoeft niet gedeeld te worden, hoeft nergens bekend te worden als dat niet wenselijk is.

In jouw geval, zou ik het idd positief benoemen. HSP is namelijk ook heel positief. Het is alleen maar lastig zolang je het niet begrijpt. En je begrijpt het dus niet, zo lang je het niet weet. ?‍

Als je van plan bent het te benoemen als een negatief label, dan zou ik het idd achterwege laten ja.

 

[Lorraine]

Ik zou het inderdaad ook aankaarten. Je vriendin en haar kindje zijn er misschien wel mee geholpen. Je kunt het prima luchtig en/of positief brengen, het hoeft helemaal geen negatief gesprek te worden denk ik! En als ze haar kindje er niet in herkend of besluit er niets mee te doen, is dat ook prima! Ik denk dat het voor jezelf ook fijn is om het wel met haar te delen, nu blijf je er zelf ook zo mee rondlopen.

 

[kimvanalphen]

Ik zou het denk ik niet benoemen. Kan toch aanvoelen als een soort aanval naar haar kind, alsof ze perse iets moet mankeren. Moet het beestje altijd een naam hebben. Kinderen die nu bijvoorbeeld het stempel ADHD krijgen waren vroeger gewoon drukke kinderen. Wat me wel opvalt in je verhaal is dat je zegt dat ze niet naar de creche gaat. Daar zou ik dan wel iets van zeggen. Ik denk dat het goed is om 2x per week naar de peuterspeelzaal te gaan voor het contact met andere kinderen en als voorbereiding op de basisschool. Mochten de juffen daar dan afwijkend gedrag waarnemen kunnen zij het altijd nog ter sprake brengen.

 

[BibiWa]

Als je vriendin het zelf een keer opnieuw aankaart kan je dat moment misschien aangrijpen als een natuurlijk moment om het erover te hebben. Je kunt dan aangeven dat je iets hebt gelezen over hsp waar ze misschien iets aan zou kunnen hebben? Je kunt ook aangeven dat haar kind dat niet hoeft te hebben maar dat er wel goede tips zijn voor kinderen die wat gevoeliger zijn bijvoorbeeld. Misschien heeft ze wat aan de tips.