Het lijkt niet op te schieten met 40+6 weken; wel of niet inleiden?

<p>Hoi moeders,</p><p> </p><p>Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, wellicht dat die van jullie me wat gerust kunnen stellen. </p><p> </p><p>Ik ben vandaag precies 40+6 weken zwanger van mijn eerste kindje en vanochtend had ik een afspraak bij de gynaecoloog voor een ctg van de baby en het bespreken van mogelijke inleiding. De ctg was goed en de baby doet het gelukkig prima. Ook het vruchtwater en de placentawaarden zijn goed. De gynaecoloog van vanochtend (in het ziekenhuis heb je bij de controles soms elke keer weer een andere) was vonden wij erg voorzichtig ingesteld en sprak zijn voorkeur uit om vrouwen in te leiden vanaf 41 weken zwangerschap, ongeacht of het medisch nodig is of niet. Want de risico's worden groter vanaf de 41 weken zwangerschap, zo zei hij. Hij gaf wel aan dat alles er bij mij en de baby goed uit ziet dus dat er op dit moment geen medische noodzaak bestaat. Ik merk bij mezelf dat ik nogal op zie tegen inleiding, een angst dat inleiden de bevalling een stuk moeilijker, pijnlijker maakt. Daarnaast voelt het fijner om het proces natuurlijk te laten verlopen en de baby het moment te laten bepalen. Daar sta ik als persoon meer achter.</p><p><br />Afgelopen dinsdag ben ik gestript met 40+3 en daarna is de slijmprop losgekomen, ik had ook meer krampen toen en bloedverlies. Ik had op dat moment een grotendeels verstreken baarmoedermond en 1 cm ontsluiting. Vanochtend was het nog steeds 1 cm ontsluiting, de baarmoedermond moest volgens de gynaecoloog een héél klein stukje verstrijken. Het strippen van toen heeft dus niet gezorgd voor meer ontsluiting.</p><p> </p><p>Komende maandag heb ik opnieuw een controle, alsmede komende donderdag. Dan willen ze nog tweemaal strippen, met de hoop dat dat iets doet. Ook controleren ze dan natuurlijk de conditie van de baby, mocht er iets zijn waaruit blijkt dat zij het minder goed doet in de buik dan is het geen vraag meer; dan leiden we direct in. Haar welzijn (en dat van mij) is het belangrijkste.</p><p> </p><p>Mijn gedachte/vraag is nu: hoe groot is de kans dat ik nu alsnog voor volgende week zaterdag (dus binnen 8 dagen) spontaan beval? Omdat er de afgelopen drie dagen eigenlijk niets qua verandering is gekomen vraag ik me af of dat een redelijke hoop is van mij dat ik alsnog spontaan beval, maar ik heb geen ervaring met een eerdere bevalling dus wellicht kan het heel snel gaan...? Hebben andere moeders daar wellicht ervaring mee dat het dan onverwachts alsnog heel snel kan gaan? Voor mij voelt het nu dat die ontsluiting totaal niet vordert... Wellicht hoop ik dan op iets wat niet realistisch is. </p><p> </p><p>Ik ben benieuwd, wellicht hebben jullie positieve ervaringen hierin en kan het me sterken in mijn idee voor nu om het inleiden pas met de 42 weken te doen. </p><p><br />Thanks alvast! :)</p>
 
Tsja, die kans is best groot, maar nooit 100% natuurlijk en niemand kan vantevoren zeggen hoe lang het bij jou gaat duren (tenzij het niet goed gaat met je kindje en er dus ineens haast mee gemaakt moet worden, maar dan nog kan zelfs inleiden lang duren. Ik ben van mijn zoontje bevallen met 40+4, met 40+3 was ik bij de gynaecoloog op controle en ik heb tijdens het gesprek nog geklaagd dat er nog niets was dat erop duidde dat de bevalling eraan zat te komen. Op de terugweg in de auto braken de vliezen spontaan, ik kon dus mijn vluchtkoffer ophalen en meteen terug naar het ziekenhuis (vanwege stuitligging moest ik vanaf het begin in het ziekenhuis zijn). 
Hopelijk komt het bij jou ook snel spontaan op gang!
 
Ik was 41.0 en 40.0. Beide keren begon het spontaan. Voelde niks aankomen wel wat gerommel maar bij controles was er nog niks te zien en geen ontsluiting of signalen dat er ook maar iets stond te gebeuren. Ik ben zelf geen voorstander van inleiden (mits niet noodzakelijk natuurlijk). Je hoort vaak over weeenstormen. Ik heb bij de 1e ook een weeenstorm gehad, moet eerlijk zijn dat ik dat echt niet lollig vond. Je lijf weet wat er moet gebeuren dus heb ik ook op vertrouwd. Je moet gewoon doen waar je je goed bij voelt. Want dat is het belangrijkste. En of dat nou thuis of in het zhuis is. Met een inleiding of zwaar overtijd. De eerste blijft vaak langer plakken hihi. Zo lang jij je goed voelt zal je lijf beter relaxen en komt het vaak ook beter op gang. Heel veel succes! En hopelijk een spoedige bevalling ❤️
 
Afgelopen zomer bevallen van mijn zoon (42+1), nadat ik met 42 wkn werd ingeleid. Dus het kan zeker!

Hier werd (zowel bij de vk als in het ziekenhuis) weinig gesproken over gevaren en mocht ik - op eigen verzoek - mijn lijf geruime tijd de kans geven het zelf te doen. Vanaf week 41 had ik wel om de dag een controle door de vk. Omdat het niet spontaan begon (zelfs met 42 wkn nog geen ontsluiting), waardoor ik alsnog ingeleid moest worden. Ik kijk erg positief terug op mijn ziekenhuis bevalling en inleiding.

Succes met de laatste loodjes, die wegen echt het zwaarst! Je kan het!!
 
Niet opgeven hoor! Wist je dat 25% van de vrouwen bij 41+0 nog niet bevallen is? Dus de kans is heel groot dat het komende week nog spontaan begint. Zonder garanties natuurlijk... De mens heeft een gemiddelde 'draagtijd' van 40 weken, maar elk individu heeft een aparte 'draagtijd'. Sommige vrouwen bevallen dus altijd rond de 38 weken, anderen bij 42. En dan heb je weer het gemiddelde van 40! Ik heb een vriendin die 3x spontaan bevallen is, bij 41+4, 41+5 en 41+3. Dat hoort dus blijkbaar bij haar.
Die vooral wat goed voor jezelf voelt en wees blij dat de baby het zo goed doet (en de placenta, vruchtwater etc). Het klinkt alsof de baby het nu in elk geval nog goed bij je heeft en je lichaam dit kan. Zolang de baby goed beweegt, gaat het goed met hem!
Heel veel succes met écht de laatste loodjes en echt, het kan elk moment beginnen. Mijn zus zou bij 41+0 gestript worden. Toen de verloskundige kwam, was de baarmoedermond nog helemaal dicht en niet verstreken. Strippen was dus niet mogelijk. De verloskundige ging de deur weer uit, een half uur later begonnen de weeën en ze is dezelfde middag nog bevallen van haar 1e kindje. Zo kan het gaan!
En mocht de bevalling toch niet spontaan beginnen en je ingeleid moet worden, dan is dat balen. Aan de andere kant mag je ook blij zijn dat je in een land leeft waar het mogelijk is en ze er alles aan doen om je een goede bevalling te geven en vooral goed in de gaten houden wat de baby nodig heeft. 
 
Ik ben uiteindelijk met 41+4 ingeleid, en dat was voor mij de juiste keuze. De bevalling was pijnlijk tot aan de ruggenprik (die ik van tevoren echt niet wilde), daarna was het goed vol te houden. Ondanks dat ik bijna 2 uur geperst heb.
Ik kijk heel positief op m'n bevalling terug, want ik ben goed geholpen en eindelijk gebeurde er iets. Ik vond het wachten van tevoren veel zwaarder, slapeloze nachten van het gerommel, en was sowieso heel moe van de zwangerschap. En vanaf dat de bevalling begon was m'n moeheid ook weggezakt, ik kwam in een hyperfocus. Dus doe vooral waar jij je prettig bij voelt. Als je afwachten ziet zitten, zou ik dat zeker doen. Maar ingeleid worden en daarmee een zware bevalling hebben kan nog steeds een positieve ervaring zijn.
Veel succes! ?
 
Bij mij gebeurde het met 41.2 spontaan en plotseling en het ging snel. Ik was er enorm blij mee omdat de verloskundige begon over strippen en inleiden. Beide wou ik absoluut niet. 


Vertrouw op je gevoel en je lijf!  
 
Terug
Bovenaan