Het nog steeds niet bevatten

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

het heeft bij ons 3,5 jaar geduurd voordat ik weer zwanger was na een missed abortion en 3 mk. Nu ben ik 11 weken en ik kan het nog steeds niet beseffen, elke keer na een goed echo ben ik onwijs blij, maar een paar dagen daarna is dat gevoel alweer weg. Vrijdag in de Prenatal voelde ik me net een indringer. alsof ik er niet hoor te zijn, wilde dan ook niets kopen, alleen zwangerschapskleding omdat gewone kleding niet meer past.

Is dit nou niet raar, ben echt wel blij hoor, maar het besef van oh ja ik ben zwanger, nee dat is er niet...had verwacht dat ik euforisch zou rondlopen nu, maar niets van dit alles...zou dat nog komen of heeft dit te maken met zelfbescherming na zo'n lange tijd strijden???

Wie herkent dit gevoel?

gr Yosha
 
Meid heel erg herkenbaar. ik heb 1 miskraam gehad en toen ik daarna weer zwanger was, was ik na een controle heel blij en dat zakte na een paar dagen weg. Zeker als ik voor de baby ging shoppen kreeg ik een onzeker gevoel, want stel dat het toch allemaal weer mis zou gaan. Of op dat moment al weer mis was.... pieker pieker... dan deed ik maar geen inkopen uit zelfbescherming..

Na 4 miskramen kan ik me helemaal voorstellen dat je niet blij durft te zijn of bang bent als je je te blij voelt... maar geloof me het gaat over hoor... al is die onzekerheid nooit helemaal weg, maar probeer ook te relativeren. De kans dat het nu wel goed gaat is zo groot, dus je je hebt meer recht op blijdschap dan op onzekere gevoelens...

Dus koop iets moois voor je uk en hou he in je armen en zeg tegen jezelf: " Dit keer komt het er dan echt van! Er komt een baby in ons gezin!" En laat die blije gevoelens toe...

En als je je weer eens onzeker voelt, laat het er even zijn en probeer dan je zinnen te verzetten! Afleiding is het beste!

Sterkte meid en geniet er maar van want die maanden zijn zo voorbij!
 
Ik herken het ook. Na mijn IVF wist ik verstandelijk wel dat er een kindje zou komen, maar zo voelde het nog niet. Het heeft ook lang geduurd voordat ik iets gekocht heb voor de baby. Eigenlijk pas voor het eerst ná de 20 weken echo. Het gaat dus voorbij... Weet je, voor de meeste vrouwen is zwangerschap iets vanzelfsprekends en de meeste vrouwen denken er niet eens over na. En als je dus meer moeite hebt moeten doen en veel tegenslagen hebt gehad, dan is zwangerschap iets bijzonders en weet je maar al te goed hoe het ook anders had kunnen lopen. En die onbezorgdheid is dus weg en komt nooit meer terug. Maar dat wil niet zeggen dat je niet kan genieten! Waarschijnlijk pas veel meer als je straks je kleine kan voelen (dat geeft rust).
 
Ik heb het de eerste 2 maanden ook niet willen geloven.
Dat terwijl wij binnen 4 maanden zwanger waren.
elke echo was tranen en blijschap maar 3 a 4 dagen erna was dat weg. kon het niet geloven heb ook de test wel 6x gedaan. dit omdat er in onze omgeving veel mis is gegaan
 
ik herken dit ook, ik heb in maart een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en dit heeft zoveel impact op me gehad, dat nu ik 18 weken zwanger ben en weet dat het goed zit, er ook nog steeds hele grote moeite mee heb om blij te zijn. ik heb ook nog niks gekocht voor de baby, denk ook dat het komt omdat ik al een zoontje heb waar ik alle spullen nog van heb dus weet niet zo goed wat ik dan moet kopen. ik heb over 2 weken de 20-weken echo en dan hoop ik dat ik wat blijer en geruster ben. ik denk dat als je zoiets hebt mee gemaakt als miskraam of bbz of noem maar op, dat je niet gauw meer gerust bent. het is begrijpelijk maar eigenlijk heel erg jammer omdat we er van moeten genieten!
 
Esk: weet je wat nu het rare is, ik voel geen angst ofzo, vorige keren voelde ik ook echt dat het niet goed zat en dat heb ik niet. Ben verder ook relaxed, maak me niet teveel zorgen ofzo, maar het besef dat ik in juni/juli een baby van ons samen in mijn armen krijg, dat zie ik gewoon niet zo...
Nou ja, ga maar gewoon door met de dingen die ik altijd doe, probeer wel meer te rusten (ben doodmoe namelijk) en maandag gaan we voor t eerst naar de vk. Hopelijk laat ze het hartje horen (en is het te horen, das natuurlijk ook belangrijk..) Echo's waren tot nu toe allemaal fantastisch, kindje is compleet, navelstreng en placenta zijn er al, dus tsja...tis echt zo..

Thanks meiden, hoop dat t besef met de tijd hier ook goed gaat komen, wil zooooo graag genieten, maar weet na alle ellende geloof ik niet zo goed meer hoe dit moet??
 
Ik bedoelde ook niet dat je je zorgen maakt over dat het eventueel nog mis zou gaan of zo, maar gewoon de algemene onbezorgdheid, het zonder ergens over nadenken genieten, dat is weg.
Trouwens, ik heb inmiddels 2 kinderen en bij de tweede had ik ook helemaal niet het idee dat ik in september een kleintje zou krijgen. Helemaal niet het gevoel dat er nog een kindje in de maak was. Pas toen hij geboren was, werd het echt "echt", zeg maar.
 
Ik vond het echt worden toen ik ze ging voelen. Ging pas genieten toen de eerste levensvatbaar was. Ben met de 2e nu 16 weken maar vind het nog steeds eng. Ik heb 3 miskramen gehad en ben 2 keer met alleen hormoonkuren zwanger geworden, dus dat is minder ingrijpend geweest. Kan me goed voorstellen dat je anstig blijft.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan