Het probleem van het "te vroeg" aankondigen

Ik weet ook niet waarom mensen nog wachten, voelt voor mij heel ouderwets. Heb het idee dat we tegenwoordig meer delen met elkaar.
Heb het met de belangrijkste mensen in mijn leven gedeeld gelijk na 4/5 weken. Daarna heb ik het ook tegen collega's gezegd.
Ik was zelf gewoon zo verbaasd en zulke dingen kan ik niet voor mij houden. Mijn partner heeft het volgens mij bij 6 weken ook tegen iedereen verteld.
Ik zie er ook geen probleem in als je het nog verliest. Dat is namelijk ook zo'n ernstige ervaring dat ik daar kapot van zou zijn en dat wil ik dan ook delen. 
 
 
Voor mij was ook het criterium zou ik het delen met deze mensen als het niet goed zou gaan. Daarbij kan ik heel slecht liegen, dus zit je er ook niet op te wachten dat je allemaal excuses moet bedenken als je n
 
Oeps, te snel. 
Ik zat er dus niet op te wachten allemaal excuses te moeten bedenken als ik niet een wijntje wilde drinken. En ik vond het super leuk, dat wil je dan toch ook graag delen met mensen dichtbij? Ik wel in elk geval. Ik was bijna niet misselijk, dus vond het niet echt nodig om het al heel vroeg op mijn werk te zeggen, maar ik werk ook op interim basis dan heb je ook weer een andere werkrelatie. 
Uiteindelijk moet jij je er goed bij voelen, en kan de rest zijn/haar mening voor zich houden. 
 
Aan de reacties te lezen is het dus inderdaad minder erg om het vroeger te vertellen dan de heilige 12 weken. Ik heb het inmiddels al tegen bijna al mijn vrienden verteld. Dankjulliewel voor de reacties :) 
 
Ach mensen hebben altijd wel wat. Ik kreeg die reactie ook van een collega. Maar wat was er gebeurd als ik niks had gezegd en ik had bij 10 weken een miskraam gehad? Dan hadden diezelfde collega's dat waarschijnlijk ook te horen gekregen. Dat is ineens ziekt bent en emotioneel daarna hadden ze 100% zeker gemerkt. Dat had ik ook niet verzwegen. Al dat geheimhouden slaat nergens op soms. 
 
Wij hebben het bij 8 weken verteld aan naaste familie en met 12 weken aan de rest. Hebben voor deze zwangerschap een miskraam gehad met 5/6 weken. Wij hebben dit samen kunnen verwerken zonder opa's en oma's blij te hebben gemaakt en daarna weer het slechte nieuws te moeten vertellen. 
Maar het is voor iedereen heel persoonlijk en er is geen goed of fout. Het is vooral belangrijk hoe jullie er zelf in staan en wat jullie zelf willen. Kan en wil je het samen verwerken als er iets is of wil je dat samen met andere doen. En het is denk ik ook wel afhankelijk van hoe je je voelt. Ben je hartstikke ziek en alleen maar aan t overgeven of voel je je kip lekker. 
Gewoon doen waar jullie je goed bij voelen!?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan