Het slechte moeder gevoel!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Iedereen heeft vast dit gevoel wel eens gehad. Dat je je schuldig voelt ten opzichte van je kind, omdat je een situatie bv verkeerd inschatte en daardoor je kind verdrietig werd of pijn had...

Hier in het kort mijn verhaal:
Gisteren met Isabelle naar de kermis geweest. Het was hartstikke leuk. Isabelle enthousiast over alles wat ze zag. In de draaimolen, de scootertjes, eendjes gevangen, touwtje getrokken en toen kwamen we bij de laatste attractie voor we naar huis zouden gaan.
Allemaal jeeps die aan elkaar geschakeld zaten en dan een parcours volgen. Zag er hartstikke leuk uit. Alleen papa en mama zagen een gevaarlijke snelle helling over het hoofd. Dus Isabelle moest zich zo goed vasthouden aan het stuur, anders zou ze vallen...en na het tweede rondje begon ze te huilen. Ik raakte in paniek, want ze kon er zo uitvallen. Mijn man heeft haar er tijdens de rit uitgepakt...en achteraf zei ie dat dat eigenlijk ook gevaarlijk is, omdat haar voet bv had kunnen blijven steken en dan had ze kunnen vallen terwijl de jeep doorreed.
Dus ik ging echt met een slecht gevoel naar huis!
Hoe konden we nou zo stom zijn? Mijn man zegt dat ik er niet zo lang bij stil moet staan, omdat het toch goed is afgelopen. Die is veel nuchterder. Maar ik...ik voel(de) me toch een slechte moeder...

Zijn er nog meer van die domme moeders?
Groetjes Babybelle
 
Ehm, ik ben echt het toppunt van onhandigheid en daar zijn patrick en ilona weleens de dupe van en op die momenten denk ik; ooooow wat ben ik toch een verschrikkelijk slechte moeder!!!
Voorbeelden:
- kin tussen de rits van de jas
- ilona is een keer goed hard van ons bed af gevallen terwijl ik erbij zat
- bij de schoenenwinkel horen dat de schoenen die ze op dat moment aanhebben 2 maten te klein zijn.....

etc. etc.....

ja, patrick en ilona hebben een zwaar leven....
hihi
 
Hoi hoi,

Die attractie ken ik van de kermis en van ons mag Sven er voorlopig nog niet in omdat mijn nichtje er een paar jaar geleden bijna uitgevallen is en toen bijna tussen 2 autootjes belandde. Gelukkig zag ik dat de attractie die bij ons in het dorp stond nu wel gordeltjes had.

Maarre, het slechte moedergevoel had ik vandaag nog. We gingen met de kindjes naar de stad, we hadden een hele waslijst af te werken dus we hadden nogal haast.
Staan we in de stad en na een paar winkels begon Tim te jammeren, die had honger. We hadden de verzorgingstas niet meegenomen, in de veronderstelling dat die nog in de auto stond.
Dus Richard liep met de kindjes vast naar LaPlace en ik ging naar de auto om de tas te halen. Daar aangekomen zie ik geen tas. Alles afgezocht maar helaas. Dus ik terug naar LaPlace en zeg tegen Richard dat ik geen tas zie. Hij dacht dus dat ik die meegenomen had en ik dacht dat hij dat had gedaan.
En dus werd Sven uit het autootje gerukt en zijn we met twee krijsende ventjes naar huis gesjeesd.
Dag gezellige winkelochtend......

Groetjes,
Maike
 
Tja, we doen volgens mij allemaal wel eens iets, wat het schuldgevoel een beetje aanwakkert.


Bij de oudste:
- Kin tussen de rits, tot op de dag van vandaag mag ik zijn jas niet meer vastmaken.
- Pushen om te fietsen zonder zijwieltjes, daardoor heel vaak, heel hard gevallen

Bij Eline:
- van de commode laten vallen
- te heet eten gegeven.

Haha, er zal vast nog veel meer zijn, maar daar kan ik nu niet even op komen

 
Hee Moonpoontje,

Dat van te heet eten geven ken ik. Heb ik bij Sven ook wel eens gedaan. En maar mopperen op het mannetje dat ie niet wilde eten en alleen maar huilde...... Oh oh oh wat een slechte mama.....

Groetjes,
Maike
 
Ehm....
-te warme fles
-Feline uitgegleden in de douche onder mijn toezicht, tandjes afgebroken
-en schoenen die te klein zijn is me nu met Feline 2 keer gebeurd.... hahaha
-Feline omverlopen waardoor ze hard met haar hoofd op de grond klapte (was Dennis pas gebeurd en hij voelde zich heel erg rot) dus slechte papa gevoel
-maanden wordt ze 's nachts huilend wakker en pas nadat de buren komen vragen wat er in vredesnaam aan de hand is naar de dokter gaan en er achter komen dat ze aan beide oren een middenoorontsteking had.....En bij Gijs zijn spastische darm waar we net pas achter zijn, terwijl hij al maanden huilt. Maar hier krijgen we geen medicijnen voor, omdat het door stress komt en het vanzelf moet overgaan doordat het wat rustiger wordt in huis. En het gaat al beter, omdat ik weet dat hoe relaxter ik ben hoe minder last hij heeft. En echt het scheelt!


Die laatste 2 vind ik het ergste....
 
Dat is natuurlijk bij mij niet zo.

Ik heb Jesse zijn kinnetje ook 1 x tussen de rits gehad, maar ging net goed, pff.
Ik heb Jesse wel omvergelopen.
Tegen hem geschreeuwd.
Hij is van de glijbaan gevallen, waar ik bij stond.
Krijt eten waar ik bij was.

Pff ik ben een slechte moeder, die beter moet opletten.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan