hoihoi
Vorige week mijn ouders verteld dat ik (12 wkn) zwanger was (na 2 jaar)5 dagen later komt m'n moeder. maar ik had visite, dus ze ging al snel weer, maar ze was te stil voor haar doen. dus ik belde vrijdag op: (dacht dat ze ruzie met m'n vader had gehad, en vond dat nogal zielig, dus misschien wilde ze erover praten) zegt ze dus dat ze (m'n vader ook) KEI BOOS zijn omdat we hun hebben voorgelogen en bedrogen al die tijd ! Blijkbaar moeten we meteen na het vrijen al zeggen dat we misschien zwanger zijn ;-) Tuurlijk we hebben moeten wikken en wegen om niet te laten blijken dat we zwanger waren, want we hadden zoiets van eerst zekerheid dan pas vertellen. Dat iemand het 4 dagen voordat we het gaan vertellen raad was puur toeval. maar deze persoon heeft niks verklapt. En mijn man's moeder wist het een dag eerder net als zijn zus waar we een hechte band mee hebben. Nou en dat heb ik eerlijk verteld, maar dat viel dus ook niet in goede aarde. blijkbaar wil mijn moeder nog steeds dat ik volgens haar regels leef. Maar zo ben ik helemaal niet (ben eerder tegendraads) Dus ik kreeg weer allerlei verwijten aan de telefoon over me heen, totdat ze in tranen was (vreselijk vind ik dat, maarja ze verdraait steeds mijn woorden, dus word ik alleen maar bozer, met als gevolg dat ik ook dingen zeg die ik met mijn man erbij niet zomaar zou zeggen: dan zou ik hem aankijken en denken van : laat maar ...)Dus heeft mijn moeder me gesommeerd om met mijn man langs te komen om te praten. Maar ik was er weer zo opgefokt van, dat mijn man heeft besloten om het even te laten rusten totdat iedereen er goed over heeft kunnen nadenken, en nu gaan we volgend weekend erheen. Heb er maar geen verwachtingen meer van, zo teleurgesteld ben ik. Wij zijn zo ontzettend blij dat ik zwanger ben en dit hangt toch wel als een schaduw boven ons geluk om ons kindje. Daarbij komt dat ik HELEMAAL NIKS van mijn zusje en haar vriend heb gehoord of gezien. (Hoezo een ander niks gunnen ???) Ik snap echt niet dat familie zo kan doen. Wij hebben zolang moeten wachten dat we gewoon bang waren om het te vroeg te vertellen (dat het alsnog misging) en nu word ons dat zeer kwalijk genomen. We hebben bij iedereen de waarheid moeten verdraaien en mensen over onderzoeken moeten vertellen (heel vaag natuurlijk) die we gelukkig niet meer hoefden te hebben. Ieder normaal mens snapt dat dat leugentjes om bestwil zijn ter bescherming van jezelf, elkaar, en je kindje. En ik heb nooit de illusie gegeven aan mijn moeder dat ik haar voor 12 weken zou vertellen dat ik zwanger was. heb eerder altijd beweerd dat ik het pas zou vertellen als het niet anders kon, omdat zij altijd wel aan mij dacht te zien/merken wanneer ik zwanger zou zijn. Dus niet. Iedere ouder zou ontzettend blij zijn dat allebei hun dochters tegelijk zwanger waren van de eerste, want dat is wel een beetje uniek. maar blijkbaar is dat niet bij ons. Helaas. Het is dus onderhand wel een soapserie aan het worden. Heeft iemand nog een goed script nodig ???
liefs merel+
Vorige week mijn ouders verteld dat ik (12 wkn) zwanger was (na 2 jaar)5 dagen later komt m'n moeder. maar ik had visite, dus ze ging al snel weer, maar ze was te stil voor haar doen. dus ik belde vrijdag op: (dacht dat ze ruzie met m'n vader had gehad, en vond dat nogal zielig, dus misschien wilde ze erover praten) zegt ze dus dat ze (m'n vader ook) KEI BOOS zijn omdat we hun hebben voorgelogen en bedrogen al die tijd ! Blijkbaar moeten we meteen na het vrijen al zeggen dat we misschien zwanger zijn ;-) Tuurlijk we hebben moeten wikken en wegen om niet te laten blijken dat we zwanger waren, want we hadden zoiets van eerst zekerheid dan pas vertellen. Dat iemand het 4 dagen voordat we het gaan vertellen raad was puur toeval. maar deze persoon heeft niks verklapt. En mijn man's moeder wist het een dag eerder net als zijn zus waar we een hechte band mee hebben. Nou en dat heb ik eerlijk verteld, maar dat viel dus ook niet in goede aarde. blijkbaar wil mijn moeder nog steeds dat ik volgens haar regels leef. Maar zo ben ik helemaal niet (ben eerder tegendraads) Dus ik kreeg weer allerlei verwijten aan de telefoon over me heen, totdat ze in tranen was (vreselijk vind ik dat, maarja ze verdraait steeds mijn woorden, dus word ik alleen maar bozer, met als gevolg dat ik ook dingen zeg die ik met mijn man erbij niet zomaar zou zeggen: dan zou ik hem aankijken en denken van : laat maar ...)Dus heeft mijn moeder me gesommeerd om met mijn man langs te komen om te praten. Maar ik was er weer zo opgefokt van, dat mijn man heeft besloten om het even te laten rusten totdat iedereen er goed over heeft kunnen nadenken, en nu gaan we volgend weekend erheen. Heb er maar geen verwachtingen meer van, zo teleurgesteld ben ik. Wij zijn zo ontzettend blij dat ik zwanger ben en dit hangt toch wel als een schaduw boven ons geluk om ons kindje. Daarbij komt dat ik HELEMAAL NIKS van mijn zusje en haar vriend heb gehoord of gezien. (Hoezo een ander niks gunnen ???) Ik snap echt niet dat familie zo kan doen. Wij hebben zolang moeten wachten dat we gewoon bang waren om het te vroeg te vertellen (dat het alsnog misging) en nu word ons dat zeer kwalijk genomen. We hebben bij iedereen de waarheid moeten verdraaien en mensen over onderzoeken moeten vertellen (heel vaag natuurlijk) die we gelukkig niet meer hoefden te hebben. Ieder normaal mens snapt dat dat leugentjes om bestwil zijn ter bescherming van jezelf, elkaar, en je kindje. En ik heb nooit de illusie gegeven aan mijn moeder dat ik haar voor 12 weken zou vertellen dat ik zwanger was. heb eerder altijd beweerd dat ik het pas zou vertellen als het niet anders kon, omdat zij altijd wel aan mij dacht te zien/merken wanneer ik zwanger zou zijn. Dus niet. Iedere ouder zou ontzettend blij zijn dat allebei hun dochters tegelijk zwanger waren van de eerste, want dat is wel een beetje uniek. maar blijkbaar is dat niet bij ons. Helaas. Het is dus onderhand wel een soapserie aan het worden. Heeft iemand nog een goed script nodig ???
liefs merel+