A
Anoniem
Guest
Hallo dames!!
Al even een tijdje heb ik niks van mij laten horen..
Dat komt omdat er sinds januari eigenlijk niets gebeurde qua "dik buikje".
Nu blijkt dat dit een rede heeft...
Sinds januari is mijn Mirena spiraal eruit. Ik kreeg normale perioden, tot zo'n 4 weken geleden.
Ik werd weer ongesteld voor 5 daagjes, gewoon zoals het hoorde, maar na 2 weken begon de ellende weer!!!
En ditmaal stopte het ook niet met als gevolg dat ik al 4 weken aan het vloeien ben.
Naar de dokter geweest.. Hij ging uit van een langdurige menstruatie.. (ik niet) Gekeken of het een miskraam kon zijn, maar dat sloot hij uit.
Hij heeft mij Provera voorgeschreven, hier moest de mestruatie wel van stoppen..
Tja.. een paar dagen, maar de ellende wilde niet stoppen!! Weer terug naar de dokter.. Verhaal gedaan, toch doorverwezen naar het ziekenhuis.
Weer provera meegekregen, omdat ik mij psychisch beter voelde met Provera.
Daar komen wij op het punt uit dat er waarschijnlijk een tekort is aan Progesteron.. (omdat ik mij beter voel met provera, het hormoon progesteron)
Dat zat ook in de mirena.
Zonder mirena ben ik een emotioneel wrak geworden..
Dit kan dus betekenen dat ik hormonen moet gaan slikken om zwanger te raken..
Het tweede wat de dokter dacht, was dat er cystes konden zitten in mijn eierstokken.. Ooww ik mag hopen van niet!!
Hij gaf aan dat dit niet ernstig is, maar dat ik dus hoogstwaarschijnlijk hulp nodig heb bij het zwanger raken.
Meiden, ik was hier zo verdrietig van!
Aan de ene kant blij dat er niet werd gezegd dat ik niet zwanger kon worden (wat ik al mijn hele leven een soort vrees)
Maar dit nieuws bevestigde mijn angst, dat niks normaal kan in mijn lichaam..
16 juni moet ik voor onderzoek in het ziekenhuis, ik laat jullie de uitslag weten..
Voor nu het positieve punt is dat ik 's avonds gewoon heerlijk mag slapen en nergens aan hoef te denken...
Al even een tijdje heb ik niks van mij laten horen..
Dat komt omdat er sinds januari eigenlijk niets gebeurde qua "dik buikje".
Nu blijkt dat dit een rede heeft...
Sinds januari is mijn Mirena spiraal eruit. Ik kreeg normale perioden, tot zo'n 4 weken geleden.
Ik werd weer ongesteld voor 5 daagjes, gewoon zoals het hoorde, maar na 2 weken begon de ellende weer!!!
En ditmaal stopte het ook niet met als gevolg dat ik al 4 weken aan het vloeien ben.
Naar de dokter geweest.. Hij ging uit van een langdurige menstruatie.. (ik niet) Gekeken of het een miskraam kon zijn, maar dat sloot hij uit.
Hij heeft mij Provera voorgeschreven, hier moest de mestruatie wel van stoppen..
Tja.. een paar dagen, maar de ellende wilde niet stoppen!! Weer terug naar de dokter.. Verhaal gedaan, toch doorverwezen naar het ziekenhuis.
Weer provera meegekregen, omdat ik mij psychisch beter voelde met Provera.
Daar komen wij op het punt uit dat er waarschijnlijk een tekort is aan Progesteron.. (omdat ik mij beter voel met provera, het hormoon progesteron)
Dat zat ook in de mirena.
Zonder mirena ben ik een emotioneel wrak geworden..
Dit kan dus betekenen dat ik hormonen moet gaan slikken om zwanger te raken..
Het tweede wat de dokter dacht, was dat er cystes konden zitten in mijn eierstokken.. Ooww ik mag hopen van niet!!
Hij gaf aan dat dit niet ernstig is, maar dat ik dus hoogstwaarschijnlijk hulp nodig heb bij het zwanger raken.
Meiden, ik was hier zo verdrietig van!
Aan de ene kant blij dat er niet werd gezegd dat ik niet zwanger kon worden (wat ik al mijn hele leven een soort vrees)
Maar dit nieuws bevestigde mijn angst, dat niks normaal kan in mijn lichaam..
16 juni moet ik voor onderzoek in het ziekenhuis, ik laat jullie de uitslag weten..
Voor nu het positieve punt is dat ik 's avonds gewoon heerlijk mag slapen en nergens aan hoef te denken...