Hallo,
Ik weet niet hoe de medische wereld tegenwoordig precies hier mee omgaan, maar ik heb zelf ook in mijn vroege jeugd heupdysplasie gehad. Het werd helaas laat ontdekt, ik was al 2 jaar, waardoor ik van mijn 2e tot mijn 4e jaar in een gipsbroek heb moeten liggen en 10 heupoperaties gehad heb! Mijn ouders probeerden gewoon alles te doen wat je normaal ook met een kind zou doen, alleen met een aantal aanpassingen. Mijn opa heeft een soort karretje op wieltjes gemaakt, waar ik op mijn buik op kon liggen en me met mijn handen op de grond vooruit kon bewegen. De kinderwagen werd een beetje aangepast, zodat ik toch naar buiten kon, en ga zo maar door. Ik geloof niet dat ik qua ontwikkeling er erg door achter ben geraakt. Het maakte alleen dat ik niet echt een ster was met gymen op school, maar verder eigenlijk niets. Op mijn veertiende heb ik nog een operatie gehad, en heb ik 3 maanden in het gips gelegen. Op dit moment (ben inmiddels 32 jaar) zit alles nog op zijn plek en gaat het goed. Door de vele operaties zijn mijn spieren van 1 been wat verzwakt, maar dat maakt niets anders in mijn leven dan ieder ander. Ik heb zelf inmiddels een dochter gekregen die over 2 weken 1 jaar word. Ik maakte me daar in het begin wel zorgen over , kan ik met zo'n heup wel zwanger worden??? Maar volgens de artsen kon het geen kwaad. We hebben wel direct bij de huisarts aangegeven na de geboorte, dat we haar graag goed willen laten onderzoeken op de afwijking. Ze is toen ze 6 maanden was voor onderzoek geweest, was een lichte afwijking te zien, maar dat hebben meer kinderen en kan geen kwaad. Ik wil graag voor mijn eigen gemoedsrust haar nog een keer laten onderzoeken op het moment dat ze loopt.
De boodschap die ik eigenlijk mee wil geven is....ga niet bij de pakken neerzitten, daar help je je kind niet mee! Doe de dingen gewoon zo normaal mogelijk!
Ik weet niet hoe de medische wereld tegenwoordig precies hier mee omgaan, maar ik heb zelf ook in mijn vroege jeugd heupdysplasie gehad. Het werd helaas laat ontdekt, ik was al 2 jaar, waardoor ik van mijn 2e tot mijn 4e jaar in een gipsbroek heb moeten liggen en 10 heupoperaties gehad heb! Mijn ouders probeerden gewoon alles te doen wat je normaal ook met een kind zou doen, alleen met een aantal aanpassingen. Mijn opa heeft een soort karretje op wieltjes gemaakt, waar ik op mijn buik op kon liggen en me met mijn handen op de grond vooruit kon bewegen. De kinderwagen werd een beetje aangepast, zodat ik toch naar buiten kon, en ga zo maar door. Ik geloof niet dat ik qua ontwikkeling er erg door achter ben geraakt. Het maakte alleen dat ik niet echt een ster was met gymen op school, maar verder eigenlijk niets. Op mijn veertiende heb ik nog een operatie gehad, en heb ik 3 maanden in het gips gelegen. Op dit moment (ben inmiddels 32 jaar) zit alles nog op zijn plek en gaat het goed. Door de vele operaties zijn mijn spieren van 1 been wat verzwakt, maar dat maakt niets anders in mijn leven dan ieder ander. Ik heb zelf inmiddels een dochter gekregen die over 2 weken 1 jaar word. Ik maakte me daar in het begin wel zorgen over , kan ik met zo'n heup wel zwanger worden??? Maar volgens de artsen kon het geen kwaad. We hebben wel direct bij de huisarts aangegeven na de geboorte, dat we haar graag goed willen laten onderzoeken op de afwijking. Ze is toen ze 6 maanden was voor onderzoek geweest, was een lichte afwijking te zien, maar dat hebben meer kinderen en kan geen kwaad. Ik wil graag voor mijn eigen gemoedsrust haar nog een keer laten onderzoeken op het moment dat ze loopt.
De boodschap die ik eigenlijk mee wil geven is....ga niet bij de pakken neerzitten, daar help je je kind niet mee! Doe de dingen gewoon zo normaal mogelijk!