Hier nog een nachtmerrie!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Ik moet het hier even kwijt hoor, kan alleen nog maar huilen....ben dus weer ongesteld geworden! Heel de dag was er niks te bekennen en mijn hoop begon toch weer wat te groeien, zou het dan toch?? Maar nee hoor.... Mijn beste vriendin belde me daarstraks om te vertellen dat ze nu 7 weken zwanger was van de tweede, en de eerste keer was ik precies tegelijk met haar uitgerekend maar kreeg ik een miskraam en 2 weken daarna werd kanker bij mij geconstateerd. Zij heeft nu een dochtertje van 1,5....en is dus ook weer zwanger. Ik vertelde haar dat ik ook (bijna) overtijd was en dat we morgen zouden gaan testen. Nadat we hadden opgehangen ging ik naar de WC en deed een tampon in, om te kijken of er bloed aan zou zitten als ik hem er weer uit haalde (doen jullie ook zulke geobsedeerde dingen????) en vanmorgen was daarmee nog niks aan de hand, nu wel dus. Ik kan niet meer helder nadenken, ben zo helemaal overstuur! Op zulke momenten zou ik willen dat ik van die chemokuren wel gewoon in de overgang was geraakt, wat de artsen in eerste instantie verwachtten, dan was dat heel erg, maar was het gewoon duidelijk en kon ik beginnen met de verwerking! Maar nu is er steeds maar die onzekerheid en dan weer hoop en dan weer teleurstelling, ik word er echt doodziek van!
Gelukkig is mijn mannetje thuis en kan ik in zijn armen kruipen, verder weet ik even niet zo goed meer waar ik het moet zoeken. Jullie horen me weer wel als ik uitgejankt ben.

Liefs, Anke
 
Lieve Anke,

Meid wat een ellende zeg. Oh wat ben ik blij dat je lekker in de armen van je mannetje verdrietig kunt zijn, dat heb je echt even nodig. Ik wil op zo'n moment altijd graag een troostend woord zeggen maar vind zelf altijd erg veel steun in mooie gedichten. Ik ben er zelf niet zo goed in maar heb wel een gedichtje voor je gevonden. Ik hoop dat het je kracht geeft om door te zetten en dat je de volgende ronde meer geluk zult hebben.

*                        *                        *                        *

              Gisteren is geweest,
  Vandaag staat te gebeuren.
        Morgen is de toekomst,
                Verdriet zal slijten,
    Iedere dag een beetje meer.
Zonnestralen zullen wolken breken,
                  en de toekomst,
Warme gedachten schenken.

*                                *                        *                        *

Veel sterkte knuffel van Cindy
 
lieve Anke,

Wat heb jij al veel meegemaakt. En ook al kan je vriendin niets doen aan jouw situatie toch doet het pijn om te horen dat ze weer zwanger is. Hopelijk staat het niet tussen jullie in. Ik wil je alle succes toewensen en hoop dat je zwanger mag raken! Geef de moed niet op meid!!

liefs
'Marielle
 
lieve anke,

ik zie nu pas jou verhaaltje.
meissie toch....
wat moet jij je verdrietig voelen.
het is al ellendig als je poging niet geslaagd is,
en dubbel zo confronterend als je vriendin wel zwanger is.
en  dan heb je ook  al zo veel narigheid mee gemaakt....
ik leef met je mee!
van achter mijn pc. stuur ik je een warme dikke knuffel!!


jana.
 
Lieve meiden,

Dankjulliewel dat jullie zo met me meeleven! Het is iedereen hier op het forum zo ontzettend gegund, als je er al zo lang op wacht heb je bij mij altijd 'een streepje voor'. Gek is dat he, dat je het dan iemand wel meer gunt? Zo heb ik ook een vriendin die een kindje verloren heeft, eentje van haar tweeling. Zij heeft inmiddels nog een kindje erbij en is ook weer zwanger, maar bij haar kan ik het zo goed hebben. Het verschil is dan misschien ook dat we er goed over kunnen praten, omdat we elkaars verdriet herkennen. Met die andere 'beste' vriendin kan ik er helemaal niet over praten, zij begrijpt er gewoon totaal niks van! Zij was dus mijn beste vriendin ten tijde van haar eerste zwangerschap en mijn ziekte, maar dat is na de geboorde van haar dochter heel erg bekoeld. Eerst dacht ik dat dat aan mij lag, dat ik er niet goed mee om kon gaan ofzo, dat zij nu een kind had en ik niet. Maar eigenlijk was dat helemaal niet zo'n probleem en leek het wel alsof ik me altijd maar aan haar moest aanpassen, zij kwam nooit meer hierheen en ze wilde alleen 's ochtends afspreken, omdat ze 's middags altijd een dutje deed samen met haar dochtertje (en dat tot nu toe, die kleine is 1,5 jaar oud en slaapt iedere nacht door, luilak dus, die vriendin!!) en op een gegeven moment is dat een beetje doorgebloed en nu hebben we nog maar af en toe contact. Maar toen ze dus gisteren belde over dat ze weer zwanger was begon ze meteen een heel betoog over dat ze er echt niet aan moest denken om in het ziekenhuis te moeten bevallen (ik moet dat wel als het ooit zover komt  - medische indicatie natuurlijk) en niks gaat boven thuis bevallen en dat is toch zo belangrijk en blablabla....en ik dacht echt 'waar slaat dit op, mij maakt het geen ene moer uit waar ik zou moeten bevallen, al was het in de bosjes, als ik er toch een kindje door krijg?!?!' Maar goed, dan is het dus heel erg moeilijk om daar met haar een goed gesprek over te hebben, over mijn frustraties en mijn verdriet, want ze snapt de gewone dingen nog niet eens!!! Laat ik maar ophouden over anderen, want daar kan ik mezelf compleet gek mee maken en ik schiet er totaal niks mee op! Moest het alleen weer even kwijt geloof ik....

Ik vind het in ieder geval heel erg fijn dat ik hier mijn verdriet en onzekerheid kwijt kan! Dankjewel daarvoor, doet me echt goed! Ondertussen ben ik wel een beetje uitgejankt, tranen zijn op denk ik... Mijn mannetje is gelukkig heel erg lief voor me en vindt het zelf ook heel erg jammer. Ik kom mijn weekend weer wel door en daarna gaan we er maar weer voor, er zit niks anders op! Fijn weekend allemaal!

Liefs, Anke
 
Hoi Anke,

Wat een vreselijke pech weer voor je!
Echt ontzettend balen!!!!!

Ik ga voor je duimen dat nu eindelijk voor jou de zon eens mag gaan schijnen.
Jij hebt genoeg op je bordje gehad vind ik zo.


liefs mama peet
 
Hi lieve Anke,

Wat een K maand is het toch. Niets dan slechte berichten. En nu jij ook nog. Oh wilde zo graag dat het anders voor je mocht zijn. Je hebt al zo veel voor je kiezen gehad. Live sucks!!! En dan ook nog een klap in je gezicht door het leuke nws van je vriendin die wel zo heerlijk door het leven fietst. Niet eerlijk!!! Mensen zijn echt zo kortzichtig. Het is blijkbaar heel moeilijk om je te verplaatsen in een ander en wij moeten ons maar schikken in ons lot, lijkt het soms wel. Maar dat is natuurlijk onzin! Ik vind dat er maar eens een bewustwordingscampagne moet worden opgestart onder vrouwen over het starten van een gezinnetje. Dat dat allemaal helemaal niet zo vanzelfsprekend is en als dat wel zo is dat het een heel groot wonder is! Wellicht dat er dan over en weer meer begrip voor elkaar komt. Maar jah, is waarschijnlijk wishfull thinking!
Trwns dat obsessieve gedrag (zoals jij het noemt), same here hoor! Ik herken dat echt heel goed!
Nou lieve meid, ik hoop dat je in de armen van je lieve man de troost kunt vinden die je zoekt en nu nodig hebt. En dat jullie samen je weer kunnen opladen en klaarmaken voor een nieuwe ronde.
Heel heel veel sterkte en ik denk aan jou!
Dikke knuffel Scorpy
 
Hoi lieve Anke,

Wéér slecht nieuws. Het wordt tijd voor goed nieuws hier op het forum.
Meid, je hebt het zo verdiend na al je ellende. En dan nog je vriendin. Het is voor veel mensen moeilijk om zich in ons in te leven. Logisch, tis niet niks!!!
Veel sterkte en fijn dat je zoveel hebt aan je man!

Lfs, Kip.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan