Hoi allemaal,
Vandaag zijn we weer naar het cb geweest. En Esther heeft nogmaals bewezen een meisje met karakter te zijn....hihi!
Ze wil gewoon niet op haar buik liggen. Thuis gilt ze dan moord en brand, of, als ze in een heel goed humeur is, gaat ze op haar vingers liggen sabbelen tot ik haar weer omdraai. Ze vertikt het dus om zich op te drukken, terwijl ze het wel kan (tegen mijn borst kan ze het wel).
Dus vandaag op het cb werd Esther op haar buik gelegd. Ze begint eerst te piepen en stopt vervolgens haar vingers in haar mond.
De arts zegt dat we even zullen wachten.
Ik zeg dat even nog wel eens lang zou kunnen duren.
De arts zegt dat ze het heus wel gaat doen, we moeten haar gewoon wat tijd gunnen. Wij wachten.
En wachten.
De arts trekt Esthers vingers uit haar mond.
We wachten.
De arts begint met een koude stethoscoop op haar ruggetje te wrijven.
Nog niets.
Handjes onder het gezicht gelegd.
Nee hoor.
Vervolgens legt ze Esther overdwars op haar schoot zodat ze haar hoofd wel omhoog móet houden en ja hoor, ze houdt haar hoofd bijna in een hoek van 90 graden en begint beledigd te krijsen. Hihihihi, ze kan het dus wel maar nee is gewoon nee bij ons grietje. Ik vond het stiekem wel grappig, zo'n meisje wat zich niets laat vertellen!!! Lekker ding...
Groetjes,
Eveline
Vandaag zijn we weer naar het cb geweest. En Esther heeft nogmaals bewezen een meisje met karakter te zijn....hihi!
Ze wil gewoon niet op haar buik liggen. Thuis gilt ze dan moord en brand, of, als ze in een heel goed humeur is, gaat ze op haar vingers liggen sabbelen tot ik haar weer omdraai. Ze vertikt het dus om zich op te drukken, terwijl ze het wel kan (tegen mijn borst kan ze het wel).
Dus vandaag op het cb werd Esther op haar buik gelegd. Ze begint eerst te piepen en stopt vervolgens haar vingers in haar mond.
De arts zegt dat we even zullen wachten.
Ik zeg dat even nog wel eens lang zou kunnen duren.
De arts zegt dat ze het heus wel gaat doen, we moeten haar gewoon wat tijd gunnen. Wij wachten.
En wachten.
De arts trekt Esthers vingers uit haar mond.
We wachten.
De arts begint met een koude stethoscoop op haar ruggetje te wrijven.
Nog niets.
Handjes onder het gezicht gelegd.
Nee hoor.
Vervolgens legt ze Esther overdwars op haar schoot zodat ze haar hoofd wel omhoog móet houden en ja hoor, ze houdt haar hoofd bijna in een hoek van 90 graden en begint beledigd te krijsen. Hihihihi, ze kan het dus wel maar nee is gewoon nee bij ons grietje. Ik vond het stiekem wel grappig, zo'n meisje wat zich niets laat vertellen!!! Lekker ding...
Groetjes,
Eveline