hoe denken jullie over oppas/babyfoon??

Hier gaan ze alleen naar oma/opa of naar mijn zus. Voor de rest heb ik niet iemand die ik echt vertrouw, ik ben daar ook best moeilijk in.
Ik heb zelf ook altijd opgepast vanaf mijn 15e, maar ik zou het nu zelf niet doen.
Ik denk dat Debby dan wel een uitzondering is geweest om met haar 11e die verantwoording aan te kunnen, ik zou dat zelf nooit toelaten. (Hiermee zeg ik niet dat Debby het destijds niet aankon, even voor de duidelijkheid)
Tuurlijk is het zo dat er heel veel meiden van over de 20 ook nog te onvolwassen zijn om die verantwoording aan te kunnen, maar ik denk dat er maar heel weinig 11-jarigen zijn die dat inzicht wel hebben.

En over de babyfoon..die heb ik niet eens!
Maar ik zou er geen probleem van maken om bijv. in de tuin van de buren te zijn met de babyfoon. Ik ben alleen nooit in de tuin van de buren.
Sil
 
Dat was ik me laatst ook aan het bedenken: Ik paste al op toen ik 13 ofzo was, bij een baby van 4 maanden!!! Die deed ik in bad, de fles, in bed...alles dus!
Toen vond ik dat natuurlijk geweldig, maar ik zou dat bij mijn eigen meisje   ECHT niet kunnen hoor, iemand van 13! En die mensen konden mij ook nog niet(ik had toen gereageerd op een advertentie)
Maar goed, ik ben daar ook best moeilijk in. Zou ook niet snel iemand (jong meisje) op laten passen. Ik breng haar wel lekker naar opa en oma

En over de babyfoon: Mensen zeggen wel (logisch ok hoor!) ik heb een hele goeie babyfoon en hij doet het altijd, ver bereik etc, maar toch zou ik er nooit zomaar blind op vertrouwen hoor.
Ik zou het zelf zowiezo niet doen, zou ik echt niet op mijn gemak bij de buren zitten.
Laatst vertelde een vriedin me een verhaal:
Ze hadden hun dochtertje van 5 jaar in bed gelegd en toen ze sliep zijn ze met de babyfoon (een hele goede/dure/goed bereik!) naar de buren gegaan (zitten aan elkaar vast met de huizen!).
Dochtertje is wakker geworden, uit bed gegaan en mama/papa gaan roepen. Hoorde niks, naar beneden gaan zoeken maar zag ze dus neregns (helemaal in paniek natuurlijk) en heeft de oma gebeld! Oma en opa meteen in de auto gesprongen om ernaar toe te gaan en uiteindelijk kwamen ze er dus achter dat ze bij de buren zaten....
De hele avond heeft het lampje van de babyfoon het gewoon gedaan, hadden hem zelfs op de oplader staan daar en niks gehoord!
Mijn vriendin voelde zich natuurlijk vreselijk schudig.
Zo zie je maar weer, het blijven apparaten, en als er toevallig een storing of iets is hoor je je kind dus niet!
 
Hoi,

Ik ben Sabine en nieuw hier, heb een zoon van bijna 9 maanden (Jesper).

Wil wel even reageren wij zijn regelmatig een avondje weg en vaak is de babyfoon dan bij de buren dit gaat altijd goed (de buurvrouw kijkt altijd halverwegen de avond ).
Ook hebben we sinds kort twee oppassen een van 13 die bij ons op het plein woont en dus altijd naar haar moeder toe kan.
En een van 17 jaar gaat altijd goed maarja Jesper slaapt altijd vanaf 19:00 uur tot de volgende ochtend.

Gr Sabine
 
Hoi hoi, ik had al een keertje een topic geplaatst over oppassen, omdat ik me ook wel eens afvraag waar je nu goed aan doet... Wij hebben wel een babyfoon, ik zweer er echt bij!! ALs wij beneden zijn dan staat ie in de kamer. Een fijn gevoel dat we hem altijd horen. Zaterdag waren we bij een verjaardag, nemen we Lukas gewoon mee en leggen hem in zijn campingbedje met zijn knuffels in de donkere slaapkamer. Dan wordt er veel gekletst en er is muziek, maar wij zien/horen wel door de babyfoon als hij wakker is. Als we ver weg gaan dan neem ik geen oppas, hij gaat dan alleen logeren bij mijn ouders of schoonouders. Gaan Stijn en ik gewoon even sporten of samen wat eten dan vragen we wel eens een oppas. We hebben een goede via internet, wel eerst uitgebreid kennismakingsgesprekken gevoerd natuurlijk! En ons onervaren buurmeisje (die het wel helemaal leuk vindt), die vragen we als Lukas al op bed ligt. Ze is wel onervaren, maar haar lieve moeder woont naast ons, dus als er echt iets is dan kan ze haar halen en wij gaan dus nooit verder dan 5/10 minuutjes rijden. Echt een oppas voor langer en als wij verder weggaan wil ik pas als Lukas kan praten, dan kan hij ook vertellen hoe hij het vindt.En ook als er wat is kan hij dan aan haar uitleggen wat hij nodig heeft, of ons bellen. Maar op deze manier redden we het prima en gaan best regelmatig de deur uit. Ik maak me soms meer zorgen over de meiden op het kdv, die hebben weliswaar een opleiding, maar in de vakantie met al die invallers heb ik soms ook het idee dat ze niet echt overzicht hebben (kunnen zij natuurlijk niets aan doen, met al die nieuwe gezichten, maar vind het niet altijd even leuk). Gelukkig gaat Lukas daar meestal maar een dagje heen.
 
Sandy, even over het kdv.
Ik heb zelf toen ik klaar was met mijn opleiding eerst een half jaar als "vervangster" op een kdv gewerkt (inmiddels een vaste baan) en ik kan me helemaal voorstellen dat dat niet altijd even leuk is voor ouders (zeker nu ik zelf een dochtertje heb! Dan kijk je er nog anders tegenaan!) maar ook niet voor de vervangster!
Ik moest elke dag wel op een andere plaats in het begin (na een tijdje heb ik een soort van vaste plaats gekregen omdat het daar van beide kanten goed beviel) en dat is echt niet fijn!
Ik werd soms ingezet bijvoorbeeld van 15.00 uur tot 18.00. Dan kom je al midden op een dag daar, je kent de kinderen niet, je kent de ouders niet en je weet bijna niet hoe de dag is verlopen. Dan komen ouders de kinderen halen (we hadden er gemiddels 12) en dan was het van: "waar is ze nou, ik zie haar niet?" En ik wist dan weer niet welk kind die moeder bdoelde omdat ik niet wist van wie ze de moeder was! Zoooo vreselijk vervelend vond ik dat altijd! Pfff!
Ik heb ook meerdere keren gehad dat ouders binnenkwamen en ik me vriendelijk voorstelde en dat het enige wat ze zeiden was: oh, alweer een nieuw gezicht! en gewoon bij me wegliepen, kind pakten en naar huis gingen..
Ik snap het heel goed hoor,   maar ik vind ook dat je als ouder een beetje begrip moet hebben voor zo'n meisje die daar komt invallen.
Niet dat ik daar bij jou aan twijflede hoor, maar ik wilde het ook even in het algemeen kwijt
ben in ieder geval blij met mijn vaste baan/vaste groep nu!!!
 
Ik twijfelde of ik moest reageren op het kdv-verhaal, omdat je er toch anders tegenaan kijkt als je zelf in dat vak zit.
Ik kan me heel goed voorstellen dat het voor een ouder niet fijn is om steeds nieuwe gezichten te zien, maar soms is dat nu eenmaal niet anders.
In mijn ervaring waren het ook vaak de ouders die daarover klaagden, die dan ook niet het  fatsoen hadden om interesse te tonen in degene die op de groep stond. (het geval wat 4dec beschrijft bijv.)
Je moet als ouder zijnde goed voor ogen houden dat een kdv nou eenmaal geen thuissituatie is; nee, er is niet zoveel aandacht als thuis en nee, de leiding kan niet álles in de gaten houden. Maar je moet er maar op vertouwen dat alles met de beste bedoelingen gebeurt.
En als je je er niet goed bij voelt, moet je het aankaarten bij de leiding, misschien kunnen zij wat van je onrust wegnemen.
Sil
 
Als Bas en ik een avond weggaan, brengen we meestal de babyfoon naar 1 van onze 2 buren. Zij hebben allebei ook kinderen die van dezelfde leeftijd als Alicia zijn, dus ze weten precies hoe of wat. We zeggen altijd wel waar we heen zijn en ze hebben onze mobiele nrs. Dit is gelukkig nog nooit nodig geweest. Andersom gebeurt het ook dat de buren de babyfoon brengen om op te passen. Geen enkel probleem.
Mochten de buren niet kunnen, dan past soms ook de dochter van een vriend op. Zij is 19 en heeft meerdere oppaskinderen. Dus gaat ook altijd goed.
Het voordeel als de buren oppassen is dat het niet uitmaakt hoelaat we thuiskomen. Zij gaan gewoon naar bed en nemen babyfoon mee (worden wel wakker). Als wij dan thuiskomen en zien dat er geen licht meer brand gaan wij thuis Alicia weltrusten zeggen en halen de stekker uit de babyfoon. De buren worden dan wakker van de piep en zetten hem uit. De volgende ochtend halen we hem dan weer op.

Groet Lisette
 
Hoi Hoi!!! 4  dec en Sil, het was absoluut niet mijn bedoeling om die meiden (of jullie) aan te vallen hoor, helemaal niet zelfs!!! Ik snap dat het juist voor hun heel erg vervelend is. En eerlijk gezegd vind ik het ronduit onbeschoft als ouders zich niet voorstellen!!! Als ik weet dat er onbekende meiden op de groep staan neem ik juist altijd even extra tijd om met ze te kletsen en ze te vragen hoe het gaat enzo. Ze zorgen wel de hele dag voor jouw kind, dan vind ik het niet meer dan normaal dat je ze respecteert  en interesse toont. Het is meer zo dat in die gesprekjes die meiden juist ook aangaven dat ze het soms zo moelijk vonden om steeds op zo'n onbekende groep te staan, en dat ze het overzicht kwijt raakten (wat jij ook aangeeft 4dec). Gelukkig is Lukas een heel makkelijk kereltje die zichzelf prima redt en lekker zijn gang gaat en het daar alleen maar leuk vindt. Maar juist daarom merk ik dat hij na zo'n dag (met nieuwe leiding dus nog meer)  veel alleen is bezig geweest en weinig geslapen heeft. Dat vind ik helemaal niet erg, dat haalt hij de dag erna wel weer in thuis en bovendien heeft hij heel veel plezier daar. Maar omdat hij dan wel echt bij moet komen (net als wij na een dag werken ) vind ik het een mooie balans dat dat ook kan en hij er maar één dag per week naar toe gaat.
Maar goed, wat ik dus met mijn eerdere berichtje  wilde zeggen was niet dat die meiden het niet goed doen, juist niet, maar ik hem daar ook in vertrouwen achterlaat en  die meiden er  een zware job aanhebben. En dat als je het zo bekijkt thuis oppassen dus een relatief 'makkelijke' baan  is. Onze oppas heeft maar één boefje om zich op te concentreren, en wij zijn in de buurt dus dat kan dan wel vind ik.... Dat wilde ik dus zeggen.....Ik hoop dat het nu goed overkomt, want bedoelde het  serieus niet als kritiek!!    Liefs Sandy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan