Hoe doen jullie dat?

Ik sluit me aan bij supertje en silvymaas.
Ook mijn man is op dit vlak niet bijster enthousiast.
Het is voor hem niet tastbaar. Wat hij wel doet? Vol overgave een slaapkamer voor onze dochter bouwen zodat de baby in haar kamer kan.
Dat is zijn manier om er wat mee te doen.
Ik zou voor je eigen gevoel wel even met je vent praten, dat lucht altijd wel op.

Succes en liefs
 
Mijn man was wel betrokken maar vroeg niet elke dag hoe de baby het deed. Als ik niets zei ging hij er vanuit dat het goed zat. hij legde niet uit zichzelf zijn hand op mijn buik, pas op het laatst begon hij zich te verwonderen over al het gehobbel en gebobbel.
Mijn man ging met de echo's mee maar nam nooit vrij om mee te gaan naar de controles. Ik heb dat nooit als een probleem gezien. We wilden heel graag een kindje en waren allebei heel gelukkig toen het lukte. hij gaf zelf ook aan dat het voor hem wat onbereikbaar voelde, hij zag mijn buik wel groeien maar voor hem begon het pas na de geboorte en bij het in orde maken van de kinderkamer.
Ik heb daar alle begrip voor, zwanger zijn is je bijna niet voor te stellen en mannen zijn wat nuchter ingesteld.

Maar het even ter sprake brengen is wel goed denk ik. Maar verwacht niet van hem dat ie precies doet wat jij verwacht, laat hem ook zichzelf zijn. Vaak heeft het ook met angst te maken. Alles veranderd en sommige mannen stoppen dat het liefst even weg.
 
hi
gefeliciteerd met je zwangerschap.

hij heeft misschien meer tijd nodig om aan het idee te wennen..
als er gezegd wordt dat je deze droom moet laten varen.. en toch zwanger word..is het even omschakelen.

en misschien is hij bezorgd..

praat erover, vraag hoe hij zich voelt, zeg hoe jij je voelt..

ga lekker in bed liggen, doe de lichten uit, en misschien praat het zo beter!

succes
 
Hoi suzanne,

als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap.
Ik herken veel van je verhaal, mijn man was bij de eerste ook totaal niet geïnteresseerd. Zijn interesse kwam eigenlijk pas nadat de kleine meid begon met lachen en reageerde op zijn stemgeluid.
Ik heb tijdens de zwangerschap heel wat gehuild omdat het op mij overkwam alsof hij het kindje niet wilde. Nu is ze 3 en ben ik er eindelijk achter waarom hij zo deed.
Hij vond het een ontastbaar iets, ik veranderde en hij was bang dat hij als hij eenmaal vader was zijn hele leven kwijt was. Dat hij nooit meer iets kon doen met vrienden, niet meer uit eten, niet meer met de tent op vakantie enz...
Hij was bang dat hij als vader zou falen, dat hij niet genoeg voor zijn dochter kon zorgen.

Dus probeer het er met je man over te hebben. waarschijnlijk is het niet dat hij ongeïnteresseerd is, maar zit er iets anders achter.
Al hij er niet over wil praten, probeer dan ( heel moeilijk ) je verwachtingen bij te stellen. Zeg bijvoorbeeld dat je nog niet klaar bent met de uitzet en dat je nog kleertjes wilt gaan halen, vraag dan of hij mee wil of dat hij naderhand wel ziet wat je gekocht hebt. Accepteer zijn keuze en probeer er het beste van te maken.

ik hoop dat je er iets aan hebt en wens je heel veel succes en probeer te genieten van je zwangerschap ondanks alles.

Kusz,
Katinka
 
Hey meid

Wat vervelend dat je hier even geen raad mee weet..
Ik herken je verhaal een klein beetje.. mijn vriend had dit voor ik zwanger werd.. en heb ook veel getwijfeld of hij het ook echt wilde. Nu ben ik 5 weken zwanger en hij is gelukkig nu al veranderd.. hij zit veel aan mijn buik en noemt de baby bij de namen die we verzonnen hebben. Geeft kusjes op mijn buik en vraagt hoe het met de baby gaat..

Ik denk dat dit een periode is waar je man op zijn manier mee omgaat.. het is als vrouw zijnde moeilijk te begrijpen wat er in hun hoofd omgaat, maar dat is andersom net zo..
Ik denk dat je (als het praten niet lukt) je het moet laten rusten en dan komt het vast vanzelf wel goed. Het zal bij de een langer duren dan bij de ander maar hij draaid vast wel bij.

Sterkte!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan