<p>Hallo allemaal, </p><p>Op het dit moment zit/lig ik op de bank met mijn pas geboren meisje van 7 weken. (Gecorrigeerd 4 weken.) Ook ben ik gezegend met een lieve peuter jongen van 2.5 jaar. <br />Vandaag was mijn eerste dag dat ik ècht alleen was met beide kinderen. De voorgaande tijd was mijn partner altijd wel in de buurt en is peuter twee keer in de week bij oma. <br />De tranen biggelen over mijn wangen. Ik ben gelukkig maar voel mij zo overwelmd en te kort schieten. <br />Ik heb vanaf dag 1 een hele hechte band met mijn zoontje maar heb het gevoel dat dit verandert door de nieuwe baby. Ik kom niet aan de dingen toe die ik normaal wel deed met m’n zoontje. Zelfs simpel een boekje lezen wordt heel snel onderbroken door zijn zusje. Ze huilt dan / wil opgepakt en gedragen worden. <br />Ik merk eigenlijk (nog) niet eens zo zeer dat m’n zoontje daar last van heeft. Maar ik heb er last van. Ik voel mij rot dat ik geen tot weinig aandacht aan hem kan besteden maar ik voel mij ook heel rot naar mijn pasgeboren meisje dat ik mij niet geheel op haar kan focussen en ben bang dat ik niet goed kan hechten met haar. Kan dit? <br />Het loopt gewoon niet lekker of loopt het wel lekker maar moet mijn gevoel er nog aan wennen dat het voor altijd anders is nu met twee? <br />Waar loop ik tegenaan; schuldgevoel, voed moment (inmiddels kv wanneer ik fles geef dan kan mijn zoontje zich niet altijd zelf vermaken, wanneer ik naar buiten ga en de baby begint te huilen en blijft huilen dan wil zoontje in eerste instantie niet mee naar huis. Dit begrijp ik overigens, hij is dan teleurgesteld. Het lukt vervolgens ook wel maar het voelt niet fijn. En voorheen heb ik nooit zo op m’n strepen hoeven staan bij hem, daar voel ik mij ook rot over. Eenmaal thuis moet er nog steeds getroost worden en voel ik mij nog steeds heel rot naar hem toe. <br />Ook vraag ik mij af hoe ik de baby in slaap kan krijgen in alle rust. Nu slaapt zij nog beneden maar wil vanaf komende week overdag ook het wiegje gebruiken. Waar blijft mijn zoontje dan? Hoe doen jullie dat? Mijn baby laat zich tot op heden overdag nog niet makkelijk weg leggen en slapen / in slaap komen zal dan tijd kosten. Of begin ik te vroeg met het wiegje overdag? Ze heeft veel nabijheid nodig maar zoals vandaag met veel dragen in draagzak kan ik ook voor mijn gevoel er niet geheel voor m’n zoontje zijn. <br />Wanneer ik m’n zoontje in middag op bed help en de baby word net op het moment wakker dat ik met hem boven ben en huilt, wat doe ik dan? Haar laten huilen tot ik beneden ben? Dit heb ik nu wel gedaan maar ook dat voelt naar haar niet fijn. <br />Ik ben bang dat ik er voor haar ook niet helemaal ben en dat het de hechting belemmerd. <br />Als ik terug denk aan de eerste tijd na de geboorte van m’n zoontje dan had ik voor hem veel meer tijd en alle rust. Nu heb ik dat voor haar niet en daar kan ik echt wakker van liggen. <br /><br />Komt het allemaal goed en is het voornamelijk mijn eigen ik die nog moet wennen en maken de hormonen mij onzeker?</p><p>Hoe doen jullie het? </p>