Hoe doen jullie het? (New Born en peuter.)

<p>Hallo allemaal, </p><p>Op het dit moment zit/lig ik op de bank met mijn pas geboren meisje van 7 weken. (Gecorrigeerd 4 weken.) Ook ben ik gezegend met een lieve peuter jongen van 2.5 jaar. <br />Vandaag was mijn eerste dag dat ik ècht alleen was met beide kinderen. De voorgaande tijd was mijn partner altijd wel in de buurt en is peuter twee keer in de week bij oma. <br />De tranen biggelen over mijn wangen. Ik ben gelukkig maar voel mij zo overwelmd en te kort schieten. <br />Ik heb vanaf dag 1 een hele hechte band met mijn zoontje maar heb het gevoel dat dit verandert door de nieuwe baby. Ik kom niet aan de dingen toe die ik normaal wel deed met m’n zoontje. Zelfs simpel een boekje lezen wordt heel snel onderbroken door zijn zusje. Ze huilt dan / wil opgepakt en gedragen worden.  <br />Ik merk eigenlijk (nog) niet eens zo zeer dat m’n zoontje daar last van heeft. Maar ik heb er last van. Ik voel mij rot dat ik geen tot weinig aandacht aan hem kan besteden maar ik voel mij ook heel rot naar mijn pasgeboren meisje dat ik mij niet geheel op haar kan focussen en ben bang dat ik niet goed kan hechten met haar.  Kan dit? <br />Het loopt gewoon niet lekker of loopt het wel lekker maar moet mijn gevoel er nog aan wennen dat het voor altijd anders is nu met twee? <br />Waar loop ik tegenaan; schuldgevoel, voed moment (inmiddels kv;) wanneer ik fles geef dan kan mijn zoontje zich niet altijd zelf vermaken, wanneer ik naar buiten ga en de baby begint te huilen en blijft huilen dan wil zoontje in eerste instantie niet mee naar huis. Dit begrijp ik overigens, hij is dan teleurgesteld. Het lukt vervolgens ook wel maar het voelt niet fijn. En voorheen heb ik nooit zo op m’n strepen hoeven staan bij hem, daar voel ik mij ook rot over. Eenmaal thuis moet er nog steeds getroost worden en voel ik mij nog steeds heel rot naar hem toe. <br />Ook vraag ik mij af hoe ik de baby in slaap kan krijgen in alle rust. Nu slaapt zij nog beneden maar wil vanaf komende week overdag ook het wiegje gebruiken. Waar blijft mijn zoontje dan? Hoe doen jullie dat?    Mijn baby laat zich tot op heden overdag nog niet makkelijk weg leggen en slapen / in slaap komen zal dan tijd kosten. Of begin ik te vroeg met het wiegje overdag? Ze heeft veel nabijheid nodig maar zoals vandaag met veel dragen in draagzak kan ik ook voor mijn gevoel er niet geheel voor m’n zoontje zijn. <br />Wanneer ik m’n zoontje in middag op bed help en de baby word net op het moment wakker dat ik met hem boven ben en huilt, wat doe ik dan? Haar laten huilen tot ik beneden ben? Dit heb ik nu wel gedaan maar ook dat voelt naar haar niet fijn. <br />Ik ben bang dat ik er voor haar ook niet helemaal ben en dat het de hechting belemmerd. <br />Als ik terug denk aan de eerste tijd na de geboorte van m’n zoontje dan had ik voor hem veel meer tijd en alle rust.  Nu heb ik dat voor haar niet en daar kan ik echt wakker van liggen. <br /><br />Komt het allemaal goed en is het voornamelijk mijn eigen ik die nog moet wennen en maken de hormonen mij onzeker?</p><p>Hoe doen jullie het? </p>
 
Zooo herkenbaar dit! Onze zoon is nu 12 weken en onze dochter wordt volgende week 3. Ook ik heb/had het gevoel dat ik soms aan alle kanten tekort schiet. Ik zeg expres ‘gevoel’ want diep van binnen weet ik inmiddels beter: ik doe wat ik kan en doe het beste voor allebei mijn kindjes! Wat mij heel erg helpt is zorgen dat ik regelmatig 1-op-1 tijd met beiden heb. Mede mogelijk gemaakt uiteraard door oa hun papa die de ander dan meeneemt of vermaakt. Vooral de oudste gaat hier heel goed op en voelt zich heel speciaal als we samen meidenavond hebben of een uitje met z’n tweetjes. De momenten die ik alleen met de jongste heb, ‘spelen’ we veel, zing en praat ik tegen hem en we knuffelen veel. Kan me niet voorstellen dat dat er niet voor zorgt dat de hechting in orde komt. Verder helpt het ook om dingen te benoemen naar de oudste toe zoals ze zijn: mama kan je nu even niet helpen, als ik klaar ben kom ik eraan. Vervelend hè dat je even moet wachten ik kom zo snelIk kan. Zeg haar ook regelmatig dat ik nog net zoveel van haar houd als voordat haar broertje er was. En ja de jongste moet ik soms eventjes laten huilen als ik met de oudste bezig ben wat ik niet zomaar kan laten vallen. Daar houden ze echt niets blijvends aan over zolang het om een paar minuutjes gaat en geen uren. En vergeet niet dat hoe ouder de jongste wordt, hoe zelfstandiger ze ook worden en de balans straks ook weer wat meer terugkomt binnen jullie gezin. Je hormonen helpen inderdaad ook niet mee bij dit gevoel. Het komt echt goed. Ik ben nu 5 weken verder dan jij en kijk er alweer heel anders tegenaan. Succes, you can do this!
 
Pf zo herkenbaar, Hier nu een kleine van 3 weken en een dochter van net 4. Voel me ook zo rot elke keer ook wat jij beschrijft die schuld gevoelens, de vermoeidheid helpt ook niet mee ? Ik mis ook gewoon de tijd en energie met m'n oudste. Maar voor mij wel fijn te lezen dat ik dus niet de enige ben die dit zo ervaart. Ik wens gewoon af en toe dat we al een jaar verder zijn en het allemaal weer wat makkelijker voelt en er weer een fijn ritme is ?Hopelijk gaat het allemaal snel wat beter en zijn de hormonen ook weer een beetje normaal! Succes mama's
 
Oeh dit maakt me nerveus. Over een paar weken komt dochter nr 2 en de andere is dan 2,5. Ik was van plan de baby veel in een draagzak te hebben. Handen vrij en minder huilen, meen ik. Maar dochter 1 heeft de eerste maanden ook nooit overdag in de box of wieg willen slapen. Dus dan maar draagdoek. Lijkt me ideaal zometeen, wellicht kan je dat proberen?
 
Bij mij exact hetzelfde. Zoontje van 7 weken en zoon van 2.5. Ik durf nog niet naar buiten met hen allebei omdat die van 2.5 alle kanten nog opvliegt. Het is smorgens ook een behoorlijke strijd om allebei tevreden te houden. De oudste heeft geen moment rust in zijn kont behalve met eten en drinken. Ik kan gewoon aan hem zien dat hij zich verveelt maar hij is nu weekendje bij opa en oma kan die zich ff uitleven en is er volop aandacht voor hem. Hij gaat smiddags nog rustig 2.5 uur naar bed en dat is dan echt knuffeltijd voor de jongste. En als de oudste savonds naar bed gaat is de jongste tot de laatste voeding ook nog beneden. Je moet er echt ff je draai in vinden en de oudste moet gewoon leren geduld te hebben. Je hebt maar 2 handen.
 
Ah.. ik wil eerst even zeggen dat je niet meer kan doen dan je best!
Je gezinssamenstelling is veranderd en iedereen moet hier aan wennen, inclusief jij.
Zoek momentjes met je zoontje, je kan hem bijvoorbeeld een boekje voorlezen als je de baby aan het voeden bent.
Een kind is heel veerkrachtig en went snel aan de nieuwe situatie. Het is nu eenmaal een feit dat je niet meer de volledige aandacht voor hem hebt, probeer hier ook niet meer aan te tippen. Lukt niet en zorgt alleen voor gevoel van falen..!
Ik heb 3 kids en herken je gevoel volledig! Vooral de eerste paar maanden met een new born zijn echt wennen. Als er meer ritme komt in alles, krijg je ook meer ruimte om met de oudste dingen te doen. Tot die tijd; wees niet te streng voor jezelf. ?
 
Ik heb een zoontje van 6 weken en een zoontje die net 2 is geworden. 
De jongste slaapt in de box met een speen. Na zijn voeding heb ik tijd voor de oudste, gelukkig vermaakt hij zichzelf ook goed.
Of ik ga wandelen dan slaapt de jongste rustig en mag de oudste stukje lopen en deels op de rijplank staan/zitten.
Als mijn oudste naar bed gaat om te slapen of rusten dan leg ik ook de jongste in bed. (slaapt al vanaf het begin meteen als in een ledikant op mijn kamer.) ook ik ga dan even op bed liggen om rust te pakken.
Als mijn oudste driftbuien heeft maak ik wat meer gebruik van de tv. 
Als ik met de jongste bezig ben en de oudste vraag aandacht, leg ik hem uit dat ik zo kom, mama moet eerst even een flesje geven.
We gaan ook weleens aan tafel knutselen en dan ligt mijn jongste in een wipstoel erbij, ik heb de Hauck wipstoel aan geschaft ideaal. Ook als mijn oudste aan tafel eet zit mijn jongste erbij. 
Als ik beide ga wassen maak ik 1 badje klaar deze staat gewoon in het grote bad. Ze gaan daar beide in. De oudste blijft wat langer in bad zodat ik op de grond naast het bad met aankleedkussen de jongste kan omkleden. 
Ik heb ook boven een wipstoel staan.
Ik ga zelf vaak douchen als ze slapen of zet de jongste in een wipstoel bij me neer. Of ik douche vroeg in de ochtend voordat iedereen wakker wordt zodat ik zelf ook lekker klaar ben die dag. Vaak als ik een afspraak heb.
 
Ik heb nog geen ervaring met 2 kinderen tegelijk, maar kun je je zoontje niet wat meer bij dingen betrekken? Hem laten helpen met de fles geven bijvoorbeeld. Dan is dat echt tijd met jullie drietjes. Onze dochter sliep op die leeftijd óf in haar eigen bedje óf na het wandelen in de kinderwagen. Als je je dochter boven laat slapen, dan kan je zoontje wellicht even op zijn kamer spelen.
Voed je op verzoek of op de klok? Misschien is voeden op de klok handiger, zodat jullie meer ritme hebben. Lekker naar buiten als je dochter moe is. Wellicht slaapt ze dan in de wagen/draagzak en heb jij alle tijd voor je zoontje.
Nogmaals, ik heb nog geen ervaring met 2 kinderen om voor te zorgen, maar zo zou ik het doen
 
 
Terug
Bovenaan