Hoe ervaren jullie nu het hebben van een kind?

Ik vind wel dat het ons leven op zijn kop heeft gezet, niet in negatieve zin hoor, maar het heeft gewoon een andere invulling gekregen. Ik werkte altijd fulltime, vaak 45 uur per week, nu werk ik nog 20 uur en in een lagere functie. Ik vind het heeeeeeerlijk. Zo breng ik meer tijd met Ruben door, hij wordt al zo snel groot.
Maar het was wel even wennen, omdat ik altijd aan het werk was, hoefde ik mezelf nooit "bezig te houden". Ik werd geleefd door mijn werk, en vriendinnen zag ik in het weekend wel. Alleen als Ruben nu slaapt, zo'n twee keer 2 a 2,5 uur per dag heb ik er wel eens moeite mee om mezelf te vermaken. Nu met dat !@#$%^& weer kan ik ook niet een stukje wandelen ofzo met hem, wij hebben ook geen 2e auto, dus voel ik me af en toe best opgesloten. Het is alsof ik mijn leven opnieuw moet "leren leven". En dat vind ik helemaal niet erg hoor, het heeft denk ik gewoon even tijd nodig.
 
Ik ben het met iedereen eens, wij doen nog van alles met en zonder baby. Ik moet wel zeggen dat ik de enige ben in mijn vrienden kring met een kind en dat is soms wel moeilijk, maar daarentegen heb ik nieuwe mensen leren kennen bij het zwangerschapzwemmen en babyzwemmen, waar ik ook weer andere leuke dingen mee doe. En ik kreeg ook van iedereen te horen hoe alles zou veranderen, maar dat vind ik allemaal reuze meevallen. Ik heb het absoluut wel een struk drukker, ik was altijd erg relaxed en alles op z'n gemakkie en dat was in het begin erug wennen, maar nu mijn Anoukje 10 maanden is gaat alles erg soepel moet ik zeggen.
Maar ik heb nu wat ik altijd had willen hebben een lieve vriend en een lief kindje, voor mij kan het niet meer stuk.
 
Terug
Bovenaan