Hoe ga je om met dreigende miskraam

Wat een emotionele rollercoaster is dit…<br />Op 19 januari had ik een licht positieve zwangerschapstest in handen. Ik kon mijn geluk niet op, mijn eerste zwangerschap, zo gewenst! Afgelopen maandag had ik wat last van hele lichtbruine afscheiding, slechts een paar vegen. Toch zat me dit niet lekker en daarom mocht ik donderdag bij de verloskundige komen voor een inwendige echo. Volgens de berekeningen was ik 5 weken en 3 dagen zwanger. <br /><br />Wat geruststellend nieuws had moeten zijn, werd een nachtmerrie. Op de echo zag de verloskundige enkel een zwangerschapsring van 4 mm. Volgens haar veel te klein voor deze termijn van mijn zwangerschap en een duidelijk signaal dat de zwangerschap niet goed zal groeien. Ze zegt dat ik me moet voorbereiden op een miskraam. De wereld zakte onder mijn voeten vandaan. <br /><br />Nu zit ik thuis, slaap ik niet meer, voel ik me ontzettend vreemd. Het ene moment barst ik in huilen uit, het andere moment ben ik boos, boos op mijn lichaam, waarom werkt mijn lichaam niet zoals het hoort? Aan de andere kant de twijfel, want ik voel me nog steeds hartstikke zwanger en er is geen bloedverlies of kramp te bekennen. Ook de clear blue wekenindicator blijft oplopen. Het voelt als een onmenselijke situatie om te hangen tussen een dreigende miskraam en een minimaal beetje hoop dat er alsnog iets groeit. <br /><br />Vrijdag terug voor de tweede echo. Ik tel letterlijk iedere seconde af. Ik moest dit even van me af schrijven, ik weet anders ook geen raad met mijn emoties …<br />
 
Jeetje wat heftig! Sterkte! ?. Ik duim voor je op een wondertje en dat je kindje sterk is. Hou je ons op de hoogte? Misschien zijn er meer mensen met deze ervaring en kunnen ze je geruststellen.
 
Jeetje wat heftig! Sterkte! ?. Ik duim voor je op een wondertje en dat je kindje sterk is. Hou je ons op de hoogte? Misschien zijn er meer mensen met deze ervaring en kunnen ze je geruststellen.
 
Ik had met 5 weken ook last van bruine afscheiding en merkte dat mijn borsten niet meer gevoelig waren. Heb toen contact gehad met de verloskundige en ze konden nog geen echo maken. Het kon nog steeds 2 kanten op. Voor mijn gevoel was het al voorbij. Heb heel veel gehuild. Elke keer naar  de wc gaan was heel spannend. Na enkele dagen zetten het door. Ik was ontzettend verdrietig, maar ook opgelucht. Ik wist waar ik aan toe was en mijn lichaam heeft zelf door gehad dat er iets niet goed was. 
Omdat het zo pril was heb ik het lichamelijk gezien als een menstruatie ervaren. Na een controle echo mocht ik meteen weer zwanger worden een nu ligt er een klein hummeltje van 1.5 week op schoot? 
Wij hadden niet gedeeld dat we zwanger waren en hebben samen de miskraam verwerkt.(1collega wist het omdat het op t werk doorzetten een ik ff aardig overstuur was) Heb je iemand met wie je er over kan/wil praten? Het vervelende is dat je niet meer kan doen dan afwachten. Voor welk termijn staat 4mm? Kan het een late innesteling zijn?
Heel veel succes en sterkte met wachten. En praat er met je partner over en huil ook wanneer je wil. Ga je gevoel niet tegenhouden!
 
Wat fijn dat je zo snel daarna weer zwanger mocht raken!
Wij hebben de zwangerschap ook nog niet bekend gemaakt, enkel aan onze ouders. Ik heb opgezocht waarmee 4 mm gelijk staat, volgens de normale meetgegevens is het bij een zwangerschap van 4 tot 5 weken tussen de 2 en 5 mm, dus daarmee komt het wel overeen. Vorige week zei de clear blue test 2 - 3 weken zwanger en vanaf gisteren zegt de clear blue test +3, dus als je het zo bekijkt zit er nog een kans in dat er sprake was van een late innesteling, maar gezien het feit dat de verloskundige zo stellig zei dat het mis gaat, durf ik geen hoop meer te houden omdat ik bang ben dat dit valse hoop is.. 
 
Wat heftig voor je!
Ik ben geen deskundige maar vind het wel heftig dat je vk zo stellig was. De grootte was ongeveer goed toch als ik het zo lees? Iets kleiner maar? Indd misschien een late innesteling? Ook het feit dat je testen oplopen vind ik positief klinken.
Ikzelf heb 3 miskramen gehad en bij elke zwangerschap had ik testen die niet opliepen of die zelfs terugliepen, al vóór de miskraam doorzette. Daarna kreeg ik heel heftige krampen!
Nogmaals, ik ben geen deskundige en kan alleen uit eigen ervaringen praten 
 
Wat heftig dat je dit meemaakt. Ik weet precies hoe je je voelt. Bijna 2.5 jaar geleden heb ik hetzelfde meegemaakt. Die week dat je moet wachten tussen de eerste en de tweede echo lijkt een eeuwigheid te duren. Die onzekerheid en het verdriet wat je voelt, terwijl je ook nog ergens in je hoofd het vertrouwen hebt dat het goed kan komen. Bij mij was het bij de tweede echo helaas niet gegroeid dus ik heb het hele circus meegemaakt van een miskraam opwekken. Wij hadden het in ons enthousiasme al aan best wat mensen verteld. Aan de ene kant achteraf niet heel handig, maar hoeveel bemoedigende verhalen ik heb gehoord die week over mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt en waar het bij de tweede echo wel gegroeid was, die zijn niet op 1 hand te tellen. 
De onzekerheid kan niemand wegnemen, die zal deze week blijven. Ook het boze, verdrietige en angstige gevoel zal blijven. Helaas is het enige wat je kan doen: afwachten. Probeer afleiding te zoeken, ook al zullen je gedachten toch steeds afdwalen. Ik ga heel hard voor je duimen dat het goed komt bij jou. Succes deze week en hou ons op de hoogte. 
 
Terug
Bovenaan