Hoe ga je om met dreigende miskraam

Ja de week lijkt inderdaad een eeuwigheid te duren. Je omschrijft het exact zoals het voelt. Wat erg dat het bij jullie niet is gegroeid.. 
Ik leef nu inderdaad tussen verdriet en hoop. Het ene moment ben ik immens verdrietig omdat ik weet dat ik waarschijnlijk geen goede zwangerschap draag en hier afscheid van moet nemen. Op het andere moment ben ik er van overtuigd dat er vrijdag wel degelijk meer te zien is op de echo en dat alles nog goed komt. Het voelt alleen verkeerd om deze hoop te houden, omdat ik bang ben dat de klap dan vrijdag alleen nog maar erger is.
Tot op heden is er geen enkel signaal van een miskraam te bekennen. Mijn borsten lijken een cupmaat groter en doen zelfs onder de douche zeer, ik begin sinds enkele dagen meer last te krijgen van misselijkheid, de moodswings zitten er ook nog overduidelijk in. Mede daarom blijft er een soort van hoop bestaan. 
Ik heb van mijn baas een paar dagen vrij gekregen, omdat ze weet hoe de situatie in elkaar steekt. Ik heb deze dagen redelijk vol gepland met 'gezellige' afspraken, zodat ik nog iets van afleiding heb. 
Ik kan niet wachten tot het vrijdag is en er hopelijk een einde komt aan deze onzekere periode.. 
 
Ik had afgelopen zaterdag een positieve test. Zondag helaas licht roze afscheiding een beetje en later werd het wat bruin. Maar daarna was het klaar. Ivm onze voorgeschiedenis meteen contact gehad met de verloskundige. Die gaf aan dat het beide kanten op kan gaan. Maar ook dat een echo nu geen zin heeft, die heeft pas zin tussen de 6 en 7 weken zei zij. Zij gaf aan dat je nu niets kon zien.
Gisteren en vandaag helemaal geen last meer van gehad. Nu afwachten tot 20 februari. Zelf denk en hoop ik dat doordat ik ziek was en veel moest niezen en hoesten dat dat de oorzaak was van het lichte bloedverlies door de druk op de baarmoedermond.
 
Zo rot die onzekerheid hè!
ikzelf had begin januari een positieve test maar vanaf dat moment ook bruine afscheiding. Dit heeft 5 dagen geduurd. Ook contact gehad met de VK maar die zei dat het voor de 6 of 7 weken niet veel zin heeft om een echo te maken. Vorige week, met 7 weken, de echo gehad en alles zag er goed uit gelukkig :) 
ze zei dat die bruine afscheiding ook wel eens kan komen doordat je soms toch nog wat hormonen aanmaakt die voor ongesteldheid zorgen; je lichaam is dan wat in de war.
ik hoop voor je dat je vrijdag een goede echo hebt! Heel veel succes de komende dagen! 
 
Wat een nare week is dat he? Helaas heb ik die ook meegemaakt, maar met positieve afloop. Hopelijk haal je wat positiviteit uit mijn verhaal. Mijn eerste echo was met 7 weken, maar we zagen het beeld van een vruchtje van 5.5 week, zonder kloppend hartje. Een week later was het gegroeid tot 6+4 en had het wel een prachtig kloppend hartje. Mijn vk legde me uit dat soms bevruchte eitjes een week 'stilliggen' voordat ze groeien/innestelen. 

Die week probeerde ik er positief in te staan: de enige zekerheid die je hebt is dat je zwanger bent, daar haalde ik kracht uit. Het vruchtje doet wat het moet doen: als het gezond is zal het groeien, als het niet goed is dan moet het zo zijn. 

Ik duim voor je!
 
Oooh wat ontzettend naar! Ik zit momenteel zo'n beetje in hetzelfde schuitje dus ik herken echt wat je zegt: al die gedachten, emoties, ergens het sterke gevoel hebben dat het wel goed zit maar ook niet teveel hoop willen hebben. En niemand kan iets doen, alleen maar afwachten..
 
Ik zelf dacht vorige week 7,5 week te zijn. De verloskundige zag niet veel op de echo. Haar boodschap was ook: of veel minder verder, of geen gezonde zwangerschap. Man wat heb ik de eerste dagen en nachten gehuild.
Gisteravond mochten we terug, andere verloskundige, dus zij weet niet wat de ander precies had gezien. Nu zag ze wel duidelijk iets in de vruchtzak zitten, maar vanwege schaduw (serieus?!) kon ze de hartactiviteit er niet goed op krijgen. Volgens die meting was het pas een week of 6 (dus twee weken korter zwanger, inderdaad het verhaal over late innesteling). Weer alle emoties door elkaar.
Ze heeft geregeld dat ik morgen terecht kan bij een echoscopiste. Die hebben ook betere apparatuur, dus hopelijk dan eindelijk duidelijkheid.
 
Maar ik voel enorm met je mee! Wat een onzekerheid!
Sterkte!!
 
Dit heb ik ook gehad helaas. Alleen had ik geen afscheiding, ook geen krampen of wat dan ook. Bij de echo kreeg ik te horen dat het vruchtje was gestopt met groeien. Maar mijn lichaam stootte het vruchtje niet af.. Daarvoor had ik afgelopen woensdag weeen op wekkers gekregen om de miskraam te stimuleren. Ik zou 8 weken zwanger zijn geweest.
De gynaecoloog vertelde me dat een miskraam regelmatig voor komt en dat dit iets is waar je niets aan kan doen.. 
Tips over hoe je hiermee om moet gaan, heb ik zo niet. Bij mij werkt het momenteel heel erg om te focussen op de toekomt en de volgende ronde. Hoop de volgende keer op meer geluk.
Ik heb trouwens wel al een super gezond dochtertje rond lopen dus ik weet dat dit gewoon pure pech was en dat ik wel gewoon kinderen kan krijgen met mijn partner. Ik kan me voorstellen dat dit bij een eerste zwangerschap anders voelt.. Heel veel succes ermee!
 
Lieve allemaal,
Gisteren de tweede echo gehad. Ik had echt geen hoop meer op goed nieuws, maar het was toch echt een heel goed bericht!
De echo liet zien dat het flink gegroeid was. Waar de vruchtzak vorige week nog maar 4 mm was, was deze nu al 15 mm, inclusief duidelijke dooierzak + mini vruchtje. Nog geen hartactie waar kunnen nemen, maar de verloskundige gaf aan dat ze geen beter beeld had kunnen wensen. 


Het feit dat het drie keer zo groot is als een week geleden is erg positief volgens haar. Waarschijnlijk ben ik nu rond 5.6 / 6 weken. Over 2,5 week terug en dan hopelijk ook een kloppend hartje zichtbaar!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan