Hoe gaan jullie om met 'driftbuien' in het openbaar? (bijna 14 mnd)

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Hallo!</p><p>Ik heb een vraag aan andere moeders of vaders van "pittige kindjes" ;). Wij hebben een zoontje van ruim 13 maanden met een niet mis karakter. Dit is al zo vanaf ongeveer het begin en vind het ook juist heel leuk aan hem, hij laat het weten als hij het ergens niet mee eens is en heeft een duidelijk eigen willetje. Alleen laatst heb ik dus mijn eerste moment in een supermarkt gehad met op de grond liggende krijsende dreumes, die perse het pakje knijpfruit dat hij op ooghoogte zag (waarom staat dat ook op dreumes ooghoogte?!) wilde hebben. De hele supermarkt keek naar mijn kind en naar mij en helemaal nieuw met deze situatie wist ik ook niet goed wat ik ermee aan moest, behalve hem oppakken en ons weghalen uit de situatie. </p><p>Ik dacht dat dit soort 'aanvallen' pas plaatsvonden rond de anderhalf-2 jaar, maar blijkbaar kan het nu dus ook al haha. Mijn vraag is hoe andere mensen hiermee omgaan? Ik wil namelijk zeeeker wel dat mijn zoontje leert dat dingen niet mogen - hij krijgt ook écht zijn zin niet op zo'n moment - en ook dat dit soort tantrums niet werken om wel zijn zin te krijgen. Maar wat is nou de beste reactie in zo'n situatie? Ik lees overal "negeren", alleen dat vond ik in deze situatie lastig omdat hij ook heel eigenwijs is en zo zelf de winkel uit en straat op loopt (dat hebben we al eens gehad). Normaal gebruik ik een winkelkarretje en dan gaat het prima, maar die waren nu op en voorheen kon ik hem dan wel gewoon snel even op de arm meenemen als ik iets kleins nodig had. Ik zal dit niet zo snel nog een keer zo doen ;) maar de drift aanvallen in het openbaar zullen vast nog wel vaker optreden, dus alsnog zijn evt tips welkom.</p>
 
Dir vn mij is 8 maanden en heeft er één kop op ik neem zelf wat mee voor  dat ik ga hb die soepstengel  werkt nog ik ga na eten altijd of na slapen
 
Onze dochter is 1 jaar en 9 maanden en heeft dit regelmatig in de supermarkt of nog vervelender, met uiteten.. Maar dan vooral dat ze uit de winkelkar of het eetstoeltje wilt. En dan compleet over de rooie gaan als ze er in moet blijven.. In het begin wist ik ook niet goed wat ik ermee aan moest, omdat ik andere niet tot last wil zijn met haar gekrijs.
Inmiddels stoor ik me er niet meer zo aan wat andere mensen ervan vinden. Het is een kind, geen robot. Je kunt het niet bedienen.
Ik maak haar altijd één keer duidelijk dat haar gedrag absoluut niet gewenst is, daarna negeer ik haar gedrag compleet. Dit is het enigste wat uiteindelijk lijkt te werken.
Ik kan er wel helemaal op in gaan, maar op dat moment is dat alleen maar aandacht voor haar, precies wat ze wilt. En ik kan haar 100 keer uitleggen dat ze zich zo niet mag gedragen, maar daar wordt dan toch niet naar geluisterd.
Iedereen zal het zeker op zijn eigen manier doen, maar 1x corrigeren en daarna ongewenst gedrag negeren werkt voor ons het beste. Ik beloon haar dan wel zodra ze is gestopt met driftig zijn. Dus zodra ze weer gewoon aanspreekbaar is en niet meer schreeuwt (wel minimaal voor een minuut of 5), vraag ik, ''ben je nu klaar?'' Dan zegt ze ''ja'' en mag ze eventjes uit het karretje of geef ik haar een koekje.
 
[quote quote=10358191]Onze dochter is 1 jaar en 9 maanden en heeft dit regelmatig in de supermarkt of nog vervelender, met uiteten.. Maar dan vooral dat ze uit de winkelkar of het eetstoeltje wilt. En dan compleet over de rooie gaan als ze er in moet blijven.. In het begin wist ik ook niet goed wat ik ermee aan moest, omdat ik andere niet tot last wil zijn met haar gekrijs. Inmiddels stoor ik me er niet meer zo aan wat andere mensen ervan vinden. Het is een kind, geen robot. Je kunt het niet bedienen. Ik maak haar altijd één keer duidelijk dat haar gedrag absoluut niet gewenst is, daarna negeer ik haar gedrag compleet. Dit is het enigste wat uiteindelijk lijkt te werken. Ik kan er wel helemaal op in gaan, maar op dat moment is dat alleen maar aandacht voor haar, precies wat ze wilt. En ik kan haar 100 keer uitleggen dat ze zich zo niet mag gedragen, maar daar wordt dan toch niet naar geluisterd. Iedereen zal het zeker op zijn eigen manier doen, maar 1x corrigeren en daarna ongewenst gedrag negeren werkt voor ons het beste. Ik beloon haar dan wel zodra ze is gestopt met driftig zijn. Dus zodra ze weer gewoon aanspreekbaar is en niet meer schreeuwt (wel minimaal voor een minuut of 5), vraag ik, ”ben je nu klaar?” Dan zegt ze ”ja” en mag ze eventjes uit het karretje of geef ik haar een koekje.[/quote]
Bedankt voor je reactie! Ik ga dat de volgende keer ook proberen. Ik heb altijd gezegd grappend tegen mijn vriend dat we de driftbuien in een supermarkt bij ons zoontje wel konden verwachten en dat ik het dan zeker zou negeren, maar in de praktijk is zo'n eerste keer toch ineens wel beetje anders blijkt maar weer. 
 
Mijn dochter zat laatst voor het spelletjes-scherm  bij de AH en wilde ook écht niet mee. 2x geroepen en gezegd dat we gingen als het spelletje klaar was. Het spelletje was klaar maar ze begon gewoon aan de volgende. Ik heb gezegd: je gaat NU mee, en anders pak ik je op. Ze ging niet mee. Dus ik heb haar gewoon onder de arm opgetild en met haar én een baby in de winkelwagen én een volle kar boodschappen de winkel uit gelopen. Ze ging op dr kop in mn arm te krijsen en te wringen. Iedereen keek. Interesseert me niks! 
Die keer daarna ging ze wel braaf mee na 1x waarschuwen. Dus gewoon consequent zijn. Nee is nee. En als je niet mee wilt, ga je onder de arm mee naar huis!
 
 
Mijn dochter zat laatst voor het spelletjes-scherm  bij de AH en wilde ook écht niet mee. 2x geroepen en gezegd dat we gingen als het spelletje klaar was. Het spelletje was klaar maar ze begon gewoon aan de volgende. Ik heb gezegd: je gaat NU mee, en anders pak ik je op. Ze ging niet mee. Dus ik heb haar gewoon onder de arm opgetild en met haar én een baby in de winkelwagen én een volle kar boodschappen de winkel uit gelopen. Ze ging op dr kop in mn arm te krijsen en te wringen. Iedereen keek. Interesseert me niks! 
Die keer daarna ging ze wel braaf mee na 1x waarschuwen. Dus gewoon consequent zijn. Nee is nee. En als je niet mee wilt, ga je onder de arm mee naar huis!
 
 
En idd zoals CvB hier beschrijft, doe ik ook regelmatig. Nee is nee, geen discussie mogelijk. Na 2 of 3 keer waarschuwen gewoon oppakken en al krijsend mee nemen. 
 
Jaaa, wij hebben er ook al zo eentje gehad (1 jaar en 4 maanden nu). Wat ik probeer is hem te verwijderen van de situatie en tegen hem te zeggen dat ik snap dat het niet leuk is dat hij nu niet met de telefoon mag spelen / wegmoet van het leuke speelgoed / niet mag of kan blijven. Maar ik geef hem niet zijn zin. Ook niet na de driftbui. Ik leid hem af met wat er wel kan. Ik wil hem namelijk laten zien dat je sommige dingen in het leven gewoon niet krijgt of kan, en dat het teleurstellend kan zijn en dat ik dat snap en dat het oke is om even te balen. 
Als hij echt doorgaat bied ik hem de optie of hij even alleen wil zijn of wil knuffelen. Soms komt hij al met zijn armpjes wijd naar me toe. Soms blijft hij krijsen. Dan blijf ik erbij en rustig toespreken maar laat ik hem wel zelf dramatisch ten aarde storten ('het is ook jammer dat het niet mag, ik snap dat je verdrietig of boos bent').
En als hij daarna echt niet normaal kan doen en doorgaat, krijgt hij een kleine donderpreek waarom hij nu niet dit gedrag kan vertonen. 

Dat zijn mijn escalatieniveau's haha. Klinkt heel overzichtelijk maar is het vaker niet dan wel hoor :')
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan