Hoe gaan jullie om met de "laatste loodjes"?

A

Anoniem

Guest
Hoi meiden,

Aangezien iedereen van ons bezig is met de "laatste loodjes" vroeg ik mij af:

Hoe gaan jullie om met de laatste loodjes?

Zelf heb ik een zoontje van net 3 die natuurlijk zo zijn aandacht vraagt. Op zo'n moment ben ik niet echt bezig met de naderende bevalling. Maar als hij 3 ochtenden per week naar de PSZ is, ben ik er echt continue mee bezig. Bij ieder pijntje of krampje denk ik: ooooooh, misschien is het wel begonnen. Ik kan me er heel erg mee bezig houden. Allemaal scenario's gaan door mijn hoofd hoe deze bevalling zal verlopen en hoe  het zal beginnen. Af en toe word ik gewoon gek van mezelf.  

En denk ik er zelf niet aan, dan krijg ik wel de vraag van anderen:

hoe het nu met me gaat?
of ik het nog een beetje kan volhouden?
of ik het al zat ben?

En zo gaat het echt iedere dag. Op zich vind ik het heel lief en aardig van iedereen dat ze zo meeleven, maar af en toe plof ik echt.

Men zegt ook dat ik me er niet teveel mee bezig moet houden: .

Nee, dit stop je ook zomaar weg?!

Vroeg het me gewoon af.

Knuffel mamabinck.
 
Slecht....zeer slecht. Ik ben al niet zo'n geduldig type en ik heb het nu echt helemaal gehad (38+3). Alles doet me zeer, sinds het weekend ook enorm last van mijn rug gekregen, lopen gaat zo moeilijk en doet zeer.... ik ben er helemaal klaar mee. Dus ik ga zeer slecht met de laatste loodjes om, mijn man moet het ontgelden, en ik klaag me lekker weer beter  
 
Ik heb mezelf er inmiddels bij neergelegd dat ik de natuur niet kan beïnvloeden, en dat het sowieso het beste is diezelfde natuur z'n gang te laten gaan: rustig af te wachten dus. Het helpt mij erg om te bedenken dat de baby het nog goed naar z'n zin heeft in mijn buik, en ik probeer van deze momenten samen te genieten. Ik vind het nog steeds erg gezellig als de kleine nog even flink tekeer gaat binnenin!

(Begrijp me goed, ik kijk erg uit naar de geboorte, liever vandaag dan morgen!)

groetjes
Mandarijn
40+2 weken
 
tja, het is een aparte manier van wachten! Je weet dat de beeb nu, maar ook over een tijdje pas kan komen. Echt ver van huis ga je ook niet meer en thuis is het huis nog nooit zo schoon geweest..... vriendinnen waar je het niet van verwacht bellen constant of het al zover is ...

Sinds 2 dagen heb ik ineens enorm veel energie, dat zelfs mijn man hier raar van opkijkt.

Kijk al zo lang enorm uit naar de bevalling en ben zo nieuwsgierig naar de beeb.

Nou nog even en we kunnen allemaal genieten van onze beeb!

Groetjes Sylvia (40+4)

 
hoi hoi
voor mij zijn het nog niet echt de laaste loodjes want ben nu 36weken maar het voelt wel zo,hihi.
zoals jullie weten heb ik 5 kinderen waarvan de jongsten 4,3 en 1 jaar zijn dus die zijn sowieso afhankelijk van mij maar de twee oudste van 9 en 10 zijn ook continu aan et ruziemaken.
normaal kan ik het best wel goed hebben maar nu ff niet.
heb het hele weekeind met voorween gelopen en dan ineens houdt het weer op,en daar wordt ik dus knettergek van.
en dan mijn zoontje van 3,dat is me een ondeugd,heeft me vanfaag de hele kelder onder laten lopen ,hij had het kraantje losgedraait!!!!
ik moet nu echt vaker tot tien tellen hoor.
kortom ik ben het nu al zat en dan te bedenken dat ik mischien nog 6weken moet,argggggggggggg.
als ik geen last heb van voorween gaat het goed maar als ik er last van heb dan krijg ik hoop dat het snel begint en daar wordt je heel onzeker van.
nou meiden veel succes met de laatste loodjes.
liefs sil
 
Hoi,

Ik word echt gek van mezelf!
Ik doe al 2 weken niet anders als poetsen en dan bedoel ik niet 2x per dag gewoon dwijlen, nee ik heb echt mijn hele huis gehad.
Ik word helemaal gek als er ergens wat rommel ligt en ik doe niet anders als
de heletijd mijn zoontje (21mnd)  achterna op zijn speelgoed op te ruimen en dan denk ik elke keer laat dat kind lekker rommel maken het is zo weer opgeruimt maar echt mijn handen jeuken zo, dat moet dan op geruimd worden.
Ik ga nu als ik me niet in kan houden in de keuken zitten of achter de pc want een kindje van 1 hoort rommel te maken en ik heb daar echt nog nooit wat om gegeven maar nu.....grrrrr.
Verder heb ik enorm veel last van voorweeen en niet te spreken over mijn benen.en 'snachts geen oog dicht doen.
Het enige voordeel wat ik nog zie is het niet ongesteld worden maar als ik 't daarvoor nog 3 weken moet laten zitten...en zo'n schoonhuis is nou ook weer niks aan heb niks meer te doen heel de dag.het is gewoon VIESschoon hahahahaha...KOM ER MAAR UIT.hihihihi.
ik ben het echt beu.

Groetjes Yocha (37wk)
 
Hoi Mamabink (en andere volhouders),

Heel herkenbaar allemaal hoor. Vooral de vragen van al die lieve geinteresseerde mensen hangen me onderhand een beetje de keel uit. Steeds weer hetzelfde verhaal afdraaien (' jaa, het zal nou toch niet lang meer duren, ect. etc.' ).

En ik denk ook heel vaak dat het gaat beginnen (vannacht weer een paar flinke voorweeën bijvoorbeeld) maar dan zet het weer niet door.

Tja, we moeten het maar over ons heen laten komen, meer kan je niet doen. Maar dat is wel verdomde lastig vaak. Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken en bezig te blijven (en dan bedoel ik niet steeds poetsen! ). Ga straks lekker even buiten de deur lunchen bijvoorbeeld. En ik doe veeel dutjes want 's nachts slapen lukt ook steeds minder.

Wat ik nog een vervelendsd vind  nu het zo lang duurt, is  dat ik steeds onzekerder word over de gezondheid van de baby (of ie nog wel genoeg beweegt enzo). Ik heb vaak 'ineens' het idee dat ik 'm al 'heel lang' niet meer gevoeld heb. Ik probeer het nu echt te turven, vooral om mezelf gerust te stellen. Maar  met name  hierom kan ik niet wachten om deze nieuwe smurf er uit te poepen. Dan kan ik tenminste goed zien hoe het met hem/haar gaat. En ik barst natuurlijk ook gewoon van de nieuwsgierigheid! Ik wil gewoon zo dolgraag weten wie ik deze keer al die tijd heb rondgesjouwd.

Nog eventjes maar... en dan zullen we   het weten.

X
Roosmarijn
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan