Hoi dames,
Afgelopen april heb ik een miskraam gehad.. Deze maand zijn we nu een jaar aan het proberen om zwanger te worden waarvan 1x 'gelukt' is. Mensen zeggen dat ik blij moet zijn dat we weten dat het uberhaupt mogelijk is, maar dat vind ik nog lastig om te denken. Naast dat het super spannend is om het te proberen willen we dit wel erg graag. Ik merk dat ik de afgelopen 3 maanden nu steeds van alles voel en merk aan mijn lichaam en enorme valse hoop creeer en hierna erg verdrietig als ik bloed zie. Natuurlijk de teleurstelling op 1 maar ook wel flashbacks naar de miskraam.. Hiervoor ben ik van plan hulp te zoeken om dit meer een plekje te kunnen geven.
Mijn vraag was of er meiden zijn die zich herkennen in mijn verhaal en hoe jullie nu met de wachtweken omgaan? Aan de ene kant denk ik namelijk deze constante hoop en teleurstelling kan zo niet langer, maar aan de andere kant denk ik dat dit niet weg kan gaan als we er bewust mee bezig zijn.
Liefs.
Afgelopen april heb ik een miskraam gehad.. Deze maand zijn we nu een jaar aan het proberen om zwanger te worden waarvan 1x 'gelukt' is. Mensen zeggen dat ik blij moet zijn dat we weten dat het uberhaupt mogelijk is, maar dat vind ik nog lastig om te denken. Naast dat het super spannend is om het te proberen willen we dit wel erg graag. Ik merk dat ik de afgelopen 3 maanden nu steeds van alles voel en merk aan mijn lichaam en enorme valse hoop creeer en hierna erg verdrietig als ik bloed zie. Natuurlijk de teleurstelling op 1 maar ook wel flashbacks naar de miskraam.. Hiervoor ben ik van plan hulp te zoeken om dit meer een plekje te kunnen geven.
Mijn vraag was of er meiden zijn die zich herkennen in mijn verhaal en hoe jullie nu met de wachtweken omgaan? Aan de ene kant denk ik namelijk deze constante hoop en teleurstelling kan zo niet langer, maar aan de andere kant denk ik dat dit niet weg kan gaan als we er bewust mee bezig zijn.
Liefs.
