hoe gaat het met de papa's in spe??

ja onze mannen hebben ook wat te voorduren he 9 maanden lang?
Al die rondvliegende hormonen zijn ook niet altijd even leuk en ik huil onwijs snel nu dus ik heb soms wel medelijden met hem.

Voor de rest heb ik erg geluk met mijn zwangerschap qua buik want die is echt nog heel erg klein voor mijn 32 weken. Dus hij zit niet in de weg en daardoor kan ik alles nog prima zelf en dat vind ik ook fijn want ik ben nu fulltime thuis en ik zou er niet tegen kunnen als alles uit handen wordt genomen en dat weet mijn vriend ook. ik kan ook echt boos worden als mijn schoonmoeder weer eens aanbied om te helpen omdat ik volgens haar niet alles meer mag  de VK zei zelf dat ik moest blijven doen wat ik kon zo lang het nog kan. Wel gaat mijn vriend boodschappen doen als ik teveel bandenpijn heb om naar de supermarkt te fietsen maar voor de rest heeft hij een makkie aan me volgens mij want ik doe alles nog int huishouden zelfs ramen zemen enzow haha!

En savonds gaat ie lekker tegen mijn buik aan liggen en met de baby praten waar ik altijd helemaal van in een deuk lig. En ik merk nu toch langzamerhand wel dat hij een beetje ongeduldig wordt. Hij wilt t liefst dat het nu al zover is dat ik mag bevallen haha..hij wilt zo graag de baby vasthouden.
Maar ja, nog 8 weekjes geduld voor ons :D

x angela
 
Kijk, het is (denk ik) voor mannen toch iets anders dan voor ons vrouwen. Wij zijn er echt elk moment van de dag ervan bewust dan we een kleintje bij ons dragen. En wij voelen allerlei dingen. Zij moeten vaak maar raden. Maar het is inderdaad wel leuk als ze met je meeleven. Bij ons heb ik het gevoel dat mijn man het nu wat meer meemaakt. Misschien ook omdat dit de tweede zwangerschap is en hij het al een keer heeft mee mogen maken. Maar uitkijken naar de bevalling...NEE!! Daar was ie de vorige keer zo onderste boven van dat ie daar nu niet echt om te poppelen staat. Maar het hoort er wel bij (ze moeten er toch uit....niet dan..) en dan weet ik ook dat ie er weer voor 200% is om me bij te staan.

Mams79
 
Hoi hoi,

Ik doe eigenlijk ook alles zelf.. inderdaad zwanger zijn is geen ziekte, maar tis soms best fijn als een ander wat dingen voor je uit handen neemt.
Helaas is dat bij ons niet zo, maar ja.. Ik vind het ook wel moeilijk om bepaalde dingen uit handen te geven en ik heb zelf nooit zo'n zin om steeds te vragen of mijn man iets wil doen.. En zolang ik niks vraag, gebeurt er ook niks, haha..
Wel geniet hij ervan om 's avonds zijn hand of hoofd op mijn buik te leggen en ons kindje te voelen! We kijken echt samen uit naar de geboorte!

Groetjes Marleen, 30wkn & 5dgn
 
Hoihoi,

Nou bij ons is het net als bij Marleen...
Ik ben echt stronteigenwijs en wil en zal alles zelf doen...
slaat nergens op, ik weet het.
Hij vraagt wel vaak hoor, moet ik wat doen , roep je me als ik wat kan doen? etc etc
hmmm en dat doe ik dan dus niet.....erg he? Uit zichzelf zal ie niet zo snel iets doen, niets te maken met lui zijn maar hij ziet het echt niet....  en ik ben weer zon perfectionist dat alles op mijn manier moet....
Maar tis echt een lieverd een schat, en hij wordt een superpapa....
hij heeft dr erg veel zin in, kan niet wachten...heeft het al over tenten bouwen
en is niet weg te slaan uit de speelgoedzaken....haha erg lief om te zien...
Wel ziet ie erg tegen de bevalling op.....euhh ja oke, nou ik ook dus tja....

groetjesss
 
In de weken dat hij nog hier was(tot de 24e week)was hij er ook echt   voor me en nam me ook veeluit handen.Maar heb sinds hij weg is gegaan niks meer van hem gehoord.
Maar heb gelukkig veel vrienden en een hele lieve familie die voor me klaar staat.en veel uit handen neemt nu.
 
De papa in spé hier is na het zien van de bevallings  uitzending op bnn nóg liever geworden!
Volgens mij is ie geschrokken, maar mag niets meer doen alleen maar rusten en gemasseerd worden haha!
Zo eigenwijs als ik ben doe ik dat niet uiteraard, maar moest wel lachen gisteren.
Heb al gezegd dat ik nog een paar filmpjes op ging zoeken, maar dat hoefde niet zo nodig van hem haha  !!!
Volgens mij ziet hij enorm tegen de bevalling op.
Hij zegd ook dat het hem vreselijk lijkt mij te zien lijden en zelf niet zoveel te kunnen doen....

Doei!
 
nou ik moet eerlijk zeggen dat mijn man me irriteerd!!
kan er niks aan doen zo was ik de vorige zwangerschappen ook tegen hem zo van ik de ellende en jij heb niks, ik ben ook blij dat hij de hele dag weg is naar de zaak want ik weet zekere dat ik anders alleen maar ruzie met hem zal maken,,
op maandag is hij de hele dag thuis en gaat hij koken en van alles met de meiden doen gisteren hebben die tweeling allebij nog een nintendo ds gehad van hem dat haalt hij dan gewoon even met ze ??!! ach ja waarom niet he geld groeit hier in de tuin ofzo haha
maar nee ik kan er niet tegen dat hij gewoon lekker alles mag en kan doen en ik niet eens meer normaal kan slapen,, ik weet wel dat hij er niks aan kan doen maar mijn gevoel naar hem toe is heel heftig nou bijna aggresief, gelukkig zijn we al bijna 13 jaar getrouwd en kent hij mijn en ik hem ,, hij zegt niet veel terug maar zoals gisteren dat ik de uitslag kreeg en ik over me toeren was gaathij niet zeggen alles komt goed ofzo want dan weet hij wat ik ga doen haha ik hoorde hem wel tegen me kids zeggen lief zijn voor mama ze heeft het zwaar denk erom geen ruzie ofzo( vandaar die nintendo denk ik hah) maar ja hij doet zijn best   het ligt aan mijn dat ik er niks van wil weten laten we het maar op hormonen houden he ?

veel liefs cora
 
Ach ergens hebben we allemaal wel eens het gevoel denk ik dat het niet eerlijk is!!!

Wij zitten hier met onze extra kilo's, striae en hormoon huishouding gehandicapt te wezen en de heren gaan idd lekker elke dag hun ding doen!
En dan aan het einde van de dag ook nog vragen; zow, en wat heb jij vandaag gedaan? M.a.w. je zal wel lekker de hele dag op de bank tv hebben zitten kijken ofzo haha!

Goed, in jou geval Cora spelen er momenteel nog wel andere dingen mee, maar gelukkig kennen jullie elkaar langer las vandaag!

En met het naar bed gaan denk ik dan; blij dat ie er is!

Groetjes en sterkte!
 
Terug
Bovenaan