Hoe ging dit bij jullie?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Lieve meiden,

Zoals ik al eerder heb geschreven heb ik een miskraam gehad.
Maandagnacht is het allemaal doorgezet.
Als ik erge buikpijn kreeg mocht ik het ZH bellen.
Dit deden we op een gegeven moment ook.
De gyn. zzei dat we ons om 8u op de spoedeisende hulp moesten melden.
Hij zei wel , ik denk dat de miskraam eraan zit te komen.
Ik had gewoon weeen!
Er zat weer even tussen en toen begon het weer.
Ik wist niet dat dit bij een miskraam ook zo was.
Op een gegeven moment onder de douche gaan staan en toen kwam er weer bloed en toen hoorde ik ineens een plop.
Ineens viel de vruchtzak op de grond.
Ik schrok me rot.
Ik had niet verwacht dat het zo groot zou zijn.
Je zag echt een doorzichtig gedeelte met vruchtwater.
Dit gebeuren heeft veel indruk gemaakt.
Ik meende sreeds dat ik de stolsels die ik aan het verliezen was dat dat het was.
Ik heb een mooi doosje gemaakt met een klein beertje erin en het deksel mooi gemaakt.
Ook heb ik er foto,s van gemaakt.
mijn man en ik hebben het in onze tuin begraven.
Ik vond het wel heftig allemaal.
Toch lees ik helemaal niets op deze site van zulke ervaringen.
Verloren jullie allemaal de vruchtzak d.m.v curretage of ook wel thuis.
Hoe ging dit bij jullie?
Volgende week moet ik naar het ZH en dan word er gekeken of alles weg is.
Toch verlies ik nu nog steeds allemaal stolsels.
Ik denk soms echt, waar komt het allemaal weg.

Ik heb nu alweer het verlangen om zwanger te zijn, wil zo graag een kindje.
Maar aan de andere kant denk ik, stel dat het weer een miskraam is kan ik daar dan mee omgaan [als ik snel zwanger mocht zijn]
wat voor gevoel hebben jullie daarbij?

Liefs, Monique2
 
Hoi Monique2, wat jammer zeg! Het is ook echt een verschrikkelijke ervaring. Zelf ben ik het ook thuis verloren. Bij mij is op de echo geconstateerd dat het in 8ste week niet goed was gegaan terwijl ik dacht 11 weken te zijn. Dus het was al 3 weken niet goed. Toen ik het ben verloren, kon ik ook eigenlijk niet echt meer iets herkennen. Ik heb waarschijnlijk ook alleen een vruchtzakje verloren, het vruchtje zelf hebben ze toen later gecurreteerd. Toch hebben wij het vruchtzakje ook in de tuin begraven. Ik wilde het gewoon niet door de wc spoelen. Ik heb ook gewoon weeen gehad, niet normaal he? En ook erg veel bloed verloren. Ik mocht alleen de volgende dag al voor een echo om te kijken of alles weg was en toen bleek dat niet het geval te zijn, werd ik de dag erna gecurreteerd. Dat viel eigenlijk heel erg mee in vergelijking met die spontane miskraam, toen heb ik echt krampen gehad! Ik hoop voor jou ook dat je snel weer zwanger wordt en dat dan alles goed gaat! Ik hoop zelf ook weer snel zwanger te zijn, maar ben ook best bang. Ik denk dat dat blijft totdat je misschien over die week heen bent waarin het fout is gegaan, ik weet het niet. In ieder geval heel veel sterkte toegewenst! Groetjes Cath
 
vreselijk he? Ik schrok ook heel erg en vond het vreselijk heftig. Vrijdag twee weken geleden had ik een afspraak staan voor een echo. Vlak voordat we naar het ziekenhuis gingen, ging ik nog even naar de wc en verloor ineens heel veel bloed. Ik wist dat het mis was toen. In het ziekenhuis hebben ze bevestigd dat het een miskraam was en dat ik hooguit een grijs vliesje zou verliezen en wat vloeien. Het weekend heb ik veel gehuild en ik had buikpijn (het was ook de sterfdag van mijn moeder). Maandag voelde ik me nog niet zo goed en ging maar niet werken. Na een paar uur werd de pijn echt ook vreselijk. Ik was daar helemaal niet op voorbereid en schrok me rot, het leken inderdaad wel weeen!
Na een paar uur heb ik het ziekenhuis gebeld en moest ik s'midags langskomen. Maar voor die tijd floepte de vrucht in de wc. Het was veeel groter dan ik verwachte (dacht ook dat de stolsel het al waren geweest. Ik durfde het niet door te spoelen en heb het meegenomen naar het ziekenhuis maar daar hoefden ze het niet te zien. Ik heb het maar achter gelaten omdat mijn vriend er heel heftig op reagereede, alsof het vies was. De rest van de week heb ik nog wel een beetje buikpijn gehad (vooral na te hard werken), maar na een week ging het weer goed hoor. Ik hoop ook snel zwanger te zijn, maar ben ook zo bang om dit weer mee te maken, bleeh! Sowieso zei de gynaecoloog minstens twee goeie menstruaties te wachten.
Veel sterkte!
 
Monique,

Wat een ontzettend moeilijke ervaring. Ontzettend heftig.....
Ik heb zelf niets van het vruchtje gezien en daar heb ik het, hoe vreemd het ook mag klinken, ook moeilijk mee. De gedachte dat het vruchtje na de curettage "ergens" terecht is gekomen is voor mij heel naar. Op sommige sites heb ik gelezen dat veel ziekenhuizen je vragen of je een afdruk van de echo wilt hebben, om zo toch iets te hebben van je kindje. Bij mij heeft het ziekenhuis niets gevraagd en heb ik dus ook geen aandenken. Voor mij had het wel geholpen als ik nog iets had gehad. Nu is het zo verschrikkelijk onwerkelijk dat ik zwanger ben geweest. Alleen de test heb ik om echt te zien dat het zo is geweest. Ergens zoek ik naar bevestiging van de zwangerschap die is geweest.

Ik herken het verlangen naar een zwangerschap, en de angst. We weten dat we van te voren geen garantie kunnen krijgen en dat maakt zo verschrikkelijk onzeker! De angst dat dit weer kan gebeuren..., daar wil ik niet bij stil staan. Ik wordt dus ook heen en weer geschud.

Ik wens je heel veel sterkte toe!
 
Hallo,

Ik heb helaas al 2 miskramen achter de rug. De eerste begin november vorig jaar, in januari was ik alweer zwanger, snel dus. Maar in maart weer een miskraam. Ik het begin dacht ik, hier kom ik nooit overheen, maar ben nu alweer weken verder en leef nog....Maar het is heel zwaar, ik ben er nog dag en nacht mee bezig. Toch wil ik snel weer zwanger worden, aan de ene kant ben ik ontzettend bang, als het een derde keer misgaat, weet ik echt niet hoe ik dat te boven moet komen. Aan de andere kant kan ik het pas verwerken als ik weer zwanger ben denk ik. Er lopen nu wel onderzoeken, hoop dat daar niets uitkomt. Maar denk dat je voor jezelf na moet gaan of je snel weer zwanger wilt worden, ik wilde dat wel ondanks de angst!!! Sterkte ermee!

Groetjes Ingrid
 

hallo

heel veel sterkte de komende tijd.
zelf heb ik het ook verloren ( en ook ik schok erg het zag er zo vreemd uit en voelde toch echt als verlies van het kindje bij mij zijn ze het gaan onderzoeken, ik moest het dus opvangen en weg brengen en dat is toch wel erg moeilijk geweest)en toch nog moest ik twee weken later gecurriteerd worden dat is nu ook achter de rug ik moet nog even wachten tot 7 juni op de uitsag van wat ik verloren bent en de curritatie en dan gaan we onderzoeken doen hoe het toch kan.
wij denken dan toch ook snel weer aan een volgende zwangerschap. en hopelijk gaat dat dan wel goed.
Zal leuk zijn om elkaar dan weer tegen te komen bij de zwangerforum i.p.v hier.

groetjes van marleen
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan