De bevalling van mijn dochtertje verliep niet zo goed.
Ik had zwangerschapsvergiftiging en ben dus met redelijke spoed ingeleid, Details zal ik je besparen... maar achteraf gezien was het vreselijk... complicaties, binnen een half uur na de bevalling geopereerd (3 uur durende operatie)
Uiteindelijk nog een week in het ziekenhuis gelegen, 5 zakjes bloed gehad en met een hele lading medicijnen naar huis.
Ik moet zeggen dat het (waarschijnlijk door de zwangerschapsvergiftiging en het vele bloedverlies) langs me heen gegaan is...
Ik had yoga gedaan... het kan dus ook daardoor komen, maar ik was heel 'relaxed' en in mezelf gekeerd.
Ik heb het niet als traumatisch ervaren, maar mijn man wel.
Mijn man durfde dus niet voor een tweede te gaan.... en toen ik zwanger was werd zijn angst voor de bevalling nog groter...
Wij hebben een gesprek aangevraagd (en gehad) met de gyneacoloog.
We hebben de bevalling van mijn dochtertje helemaal doorgesproken....
Ze heeft ons erg gerust kunnen stellen dat dit waarschijnlijk geen tweede keer zal gebeuren.
Ik ga wel sowieso in het ziekenhuis bevallen en ik blijf onder controle bij de gyneacoloog.
Ik denk dat ik weer de yoga ga doen.... De eerste les vond ik het allemaal wat zweverig en raar... maar daarna heb ik me eraan over ggeven en kon ik me heel goed 'ontspannen'.
Ik denk verder niet na over de bevalling....ik ga er ook niets over lezen... en wil er ook niet over praten.... het ene verhaal is altijd nog gruwelijker dan het andere...
En het lijkt wel of je als je zwanger bent juist alle drama's te horen krijgt....
En tuurlijk... het wordt vast geen feest... leuk is anders... maar ik ga ervoor! ...
