Hoe kijken jullie tegen de bevalling aan?

[Sab82]

Ik zie er dus ontzettend tegen op.... Het is de derde en bij beide vorige zwangerschappen ben ik ingeleid. O, wat vond ik dat vreselijk! Beide keren in een weeenstorm en de laatste keer werkte de pijnstilling niet en moest ik persweeen tegenhouden omdat onze dochter ineens verkeerd lag.
De eerste keer ben ik ingeleid vanwege langdurig gebroken vliezen, de tweede keer vanwege minder leven voelen en een te rustige ctg i.c.m. hoge hartslag van de baby. Het was dus noodzakelijk maar het heeft mij in eerste instantie wel tegen gehouden om het nog een keer te doen. Maar ja, wil je een kind, dan moet je ook bevallen. En wat is nou een bevalling op een heel mensenleven? Tenminste, zo probeer ik het dan maar te bekijken.
Ik hoop zo dat ik nu spontaan beval, maar ik heb er een hard hoofd in. Ik sta er niet te vaak bij stil, dan hoef ik er ook niet aan te denken ;-)

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn eerste bevalling was ook met de vacuüm. De gynaecoloog beschreef het als een zware bevalling maar dan heb ik niet zo ervaren.. Normaal ben ik absoluut geen held als het op ziekenhuizen aankomt maar voor de eerste bevalling ben ik totaal niet bang geweest. Ik was van overtuigd dat je een soort oerkracht krijgt als je gaat bevallen en voor pijn ben ik ook niet bang geweest.

Nu ben ik nog helemaal niet bezig geweest met de bevalling en ik hoop dat ik er weer met dezelfde instelling in kan gaan.

 

[kiwietje]

Ben bij alle twee ingeleid door breken vliezen. Daarna 1 weeënstorm. 1e binnen 3,5 uur en 2e 2,5 uur. Wel beide schouderdystorcie. Bij 2e raakte ik daardoor in paniek, wilde ruggenprik terwijl ik tegen pijnstilling ben (vanwege complicaties voor kind). Op de ok waar die geprikt word kreeg ik pers drang dus terug naar kamer en toen was ons zoontje er zo.

Wil nu heel graag een keer zelf aan de gang ipv inleiden. Zie er wel heel erg tegenop. Sowieso in ziekenhuis bevallen.

Eerste twee keer yoga gedaan nu zwangerfit ivm bekken instabiliteit

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik zie er wel tegenop hoor ! M'n vorige bevalling was echt traumatisch: overtijd, ingeleid, weeenstorm, kind vast met schouder, vacuümpomp, dochtertje sleutelbeen gebroken, placenta wat niet los wou komen, bijna 5 liter bloedverlies... En toch ga ik er wel weer voor... In mijn achterhoofd hoop ik stilletjes dat deze in stuit blijft liggen en dag ik een keizersnede mag(erg hè?)
Maar wordt het natuurlijk, dan ga ik er weer voor! Wel medisch in het ziekenhuis.
De vorige keer heb ik geen cursus gedaan. Zit er nu wel aan te denken maar weet nog niet wat...