hallo meiden,
Mijn verhaal, het zal bij vele bekend voor komen; zo graag zwanger worden, hoe ver ga je om te geloven dat je zwanger bent terwijl je het niet bent(schijnzwanger noemen ze dat he)Ik heb van alles gevoeld deze maanden, deze keer een cycles van 86, kan je nagaan hoe lang je bezig bent met wachten wachten en hopen dat het toch een keer raak is, over 2 weekjes om precies te zijn ben ik een jaar bezig om zwanger te raken. Ik begon een paar dagen terug(zoals ik eerder op het forum heb geschreven) een beetje rose afschijding te krijgen en daarna bruinachtig slijm wat ik echt nog nooit eerder heb gehad dus ik dacht he mischien is dit wel innestelingsbloeding, nu weet ik nog steeds niet wat dat zou kunnen zijn. Ik ben zo in de war, dag in dag uit ben ik er 24 uur mee bezig, gezond he! Ik voel mij alleen blij als ik de gedachte heb dat ik zwanger zou kunnen zijn, en ik wil niks anders denken anders voel ik me zo rot; dus ga je 'waanideeen' krijgen. Mijn man wilt het ook zo graag dat hij elke keer weer vraagt en en, vandaag is mijn ongi echt doorgekomen en ik wil schreeuwen en huilen van verdriet, maar dat kan niet. Ben nu op mijn werk dussss ik moet mij inhouden, maar thuisss kan het ook niet omdat ik mijn man niet weer wil teleurstellen en met janken maak je alles alleen erger. Verlamd van pijn...
Ik wil dit met jullie delen omdat alleen jullie meiden het kunnen begrijpen.Nu ik ongi ben geworden kan ik het nog steeds niet geloven;en probeer exuses te vinden zoal waarom blijft mijn temp dan hoog en constant, is niet gedaald? en zo gaat het door, hoe koppig kan je zijn he...
Ik blijf hopen...
Ik moest dit even kwijt.
dankje voor het luisteren.
groetjes
Aicha
Mijn verhaal, het zal bij vele bekend voor komen; zo graag zwanger worden, hoe ver ga je om te geloven dat je zwanger bent terwijl je het niet bent(schijnzwanger noemen ze dat he)Ik heb van alles gevoeld deze maanden, deze keer een cycles van 86, kan je nagaan hoe lang je bezig bent met wachten wachten en hopen dat het toch een keer raak is, over 2 weekjes om precies te zijn ben ik een jaar bezig om zwanger te raken. Ik begon een paar dagen terug(zoals ik eerder op het forum heb geschreven) een beetje rose afschijding te krijgen en daarna bruinachtig slijm wat ik echt nog nooit eerder heb gehad dus ik dacht he mischien is dit wel innestelingsbloeding, nu weet ik nog steeds niet wat dat zou kunnen zijn. Ik ben zo in de war, dag in dag uit ben ik er 24 uur mee bezig, gezond he! Ik voel mij alleen blij als ik de gedachte heb dat ik zwanger zou kunnen zijn, en ik wil niks anders denken anders voel ik me zo rot; dus ga je 'waanideeen' krijgen. Mijn man wilt het ook zo graag dat hij elke keer weer vraagt en en, vandaag is mijn ongi echt doorgekomen en ik wil schreeuwen en huilen van verdriet, maar dat kan niet. Ben nu op mijn werk dussss ik moet mij inhouden, maar thuisss kan het ook niet omdat ik mijn man niet weer wil teleurstellen en met janken maak je alles alleen erger. Verlamd van pijn...
Ik wil dit met jullie delen omdat alleen jullie meiden het kunnen begrijpen.Nu ik ongi ben geworden kan ik het nog steeds niet geloven;en probeer exuses te vinden zoal waarom blijft mijn temp dan hoog en constant, is niet gedaald? en zo gaat het door, hoe koppig kan je zijn he...
Ik blijf hopen...
Ik moest dit even kwijt.
dankje voor het luisteren.
groetjes
Aicha