A
Anoniem
Guest
Ik heb ook een klagende schoonzus. Te pas en te onpas moest ze vertellen hoe zwaar ze het heeft. Zelfs aan de telefoon kon er geen vrolijkheid geen opgewekte opmerking vanaf. Ik had dan ook er veel moeite om haar keer op keer te bellen toen het bij mij mis was gegaan (ben eind april bevallen na 18 weken zwangerschap). Tegen de tijd dat zij moest bevallen en het weer een keizersnede dreigde te worden, was dat volgens mijn broer wel zo vreselijk want dit, want dat. Ik heb toen gezegd, wat is belangrijker een gezond kind erbij of even het ongemak van een keizersnede. Heb me echt in moeten houden.
Maar weet je, iedereen voelt toch alleen zijn eigen leed, pijn, verdriet het ergst. Het is datgene wat je voelt en de emoties van een ander voel je niet. En heel veel mensen missen helaas dat empatische vermogen om je in te leven in wat een ander meemaakt. Aan de andere kant realiseer ik me ook dat mijn verdriet niets met een ander te maken heeft. Dus of het nou goed of fout gaat bij mij heeft niets te maken met haar geklaag.
Dus misschien moeten we maar gewoon wat meer begrip voor elkaar hebben. Maar het blijft moeilijk, want het zijn natuurlijk wel emoties, die je niet zomaar uit zet.
Sterkte meid
Miep
Maar weet je, iedereen voelt toch alleen zijn eigen leed, pijn, verdriet het ergst. Het is datgene wat je voelt en de emoties van een ander voel je niet. En heel veel mensen missen helaas dat empatische vermogen om je in te leven in wat een ander meemaakt. Aan de andere kant realiseer ik me ook dat mijn verdriet niets met een ander te maken heeft. Dus of het nou goed of fout gaat bij mij heeft niets te maken met haar geklaag.
Dus misschien moeten we maar gewoon wat meer begrip voor elkaar hebben. Maar het blijft moeilijk, want het zijn natuurlijk wel emoties, die je niet zomaar uit zet.
Sterkte meid
Miep