Hoe moet je vertellen dat je zwanger bent?

G

Gebruiker10155430

<p>lieve vrouwen,</p><p>ik heb jullie hulp nodig, als we over 2 weken een goede termijn echo krijgen (dan zijn we bijna 12 weken) willen we het onze vrienden vertellen. Het enige “probleem” is dat ze geen kinderen kunnen krijgen, iets wat ooit onze vriendschap versterkte is het nu allemaal anders. </p><p>Toen we in eerste instantie kozen voor Adoptie stonden ze al niet te springen van geluk, en ja dat snap ik als je echt geen kinderen kunt krijgen.</p><p>Nu wij na 8,5 jaar ineens spontaan zwanger zijn vind ik het zo verdrietig voor hun, zij zit niet lekker in dr vel en hij wil door met z’n leven een leven zonder kinderen.</p><p>Ik wil heel begripvol zijn, maar ik weet dat ik ze zoveel pijn ga doen... we gaan in oktober een weekend met ze weg maar ik ben heel bang dat ze dat niet trekken omdat ik dan vast al een buikje heb. </p><p>Hoe kan ik het t beste aanpakken? Ik voel me zo schuldig :( </p><p>en nu heb ik al 3 dagen zeurende pijn in mijn onderrug, dat ik altijd had als ik ongesteld moest worden.. zo angstig ineens. Terwijl we vrijdag een prachtige echo hebben gehad... </p><p>liefs.</p>
 
Inderdaad wat benb zegt.. lijkt me ook erg lastig... maar andere kant denk ik ook dat ze het jullie ook gunnen, hoe moeilijk het gevoel ook voor ze zal zijn. Gewoon beginnen met iets van dat jullie het moeilijk vinden om het te delen. 
 
Inderdaad eerlijk vertellen dat jullie in verwachting zijn en je begrijpt dat het hen pijn doet. 
Het zal misschien best even een bittere pil zijn voor hen, maar als het echte vrienden zijn, zullen ze het jullie ook gunnen. 
 
Gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Ik sluit me ook aan bij de rest. Gewoon eerlijk vertellen en misschien eerst even hun reactie afwachten. Ik vind je erg sympathiek dat je zo met hen mee leeft. Dat siert je en dat zullen zij ook alleen maar kunnen waarderen. Voor jullie is het gewoon prachtig nieuws, en iets dat jullie ook al heel erg lang hebben gewild. Grote kans dat zij ook ontzettend blij voor jullie zullen zijn! Hun eigen verdriet staat daar in principe los van.
En krampen/pijn hoort ook echt bij de zwangerschap, voornamelijk omdat je baarmoeder groeit :)
 
Ik vertelde een vriendinnetje het vrij vroeg in mijn zwangerschap omdat zij al 3 jaar bezig zijn en de kans steeds kleiner wordt dat het lukt. Ze hebben nu laatste poging ixci. 
Ze was blij dat ik het haar 1 op 1 vertelde  en als eerste. Ze was blij voor ons. Ik heb haar ook verteld dat ik het lastig vond om het haar te vertellen en waarom. we hebben een goed gesprek gehad. Ik denk dat eerlijk benoemen het prettigst is en als je er tijd voor neemt. We hebben het eerst over haar traject gehad en daarna pas over mij. Succes altijd lastig! 
 
Oh wat vervelend en verdrietig. ? Ik kan me voorstellen dat het lastig is voor jullie om met hun te delen dat jullie een kindje verwachten.
Toch zou ik het gewoon vertellen en ook je gevoelens er over uitspreken. Je mag best uitspreken dat je het lastig vind om te vertellen. Ik denk dat ze dat best wel kunnen waarderen. En uiteraard denk ik dat ze ook gewoon heel blij voor jullie zullen zijn, al zal het ze ongetwijfeld ook zeer doen. En dat mag, maar ik zou er met ze over praten. En wat @minni zegt ben ik het ook mee eens. Ik vind het ook erg sympathiek van je! 
Je hoeft je echt niet schuldig te voelen, absoluut niet! Het is juist heel bijzonder allemaal en het heeft zo moeten zijn ?
In ieder geval succes met het vertellen. Ik hoop dat het oplucht als jullie het met ze hebben gedeeld. ?
 
Zelf heb ik ook lange tijd aan de 'andere' kant gestaan waarbij ik graag zwanger wilde worden en dat niet lukte en anderen om me heen wel zwanger werden. Dat blijft altijd pijnlijk. 
Wat ik erg fijn vond als er een aankondiging was, was dat het mij persoonlijk werd verteld (zonder anderen dan mijn partner erbij) en ik vond het altijd prettig als ik het als 1 van de eersten wist. Daarnaast was het fijn als aan mij de ruimte werd gegeven om te voelen wat ik voelde en ik me niet verplicht voelde om blij te moeten zijn, want dat was ik op dat moment eigenlijk nooit.
Ik denk dat ik je dus, net als de anderen, aan zou willen raden om zo eerlijk mogelijk te zijn en ruimte te laten voor alle emoties die zij voelen. Misschien kun je de "duur" van het moment ook niet te lang maken. Ik wilde vaak zo snel mogelijk alleen zijn om deze pijn te verwerken zonder mensen om me heen. 
Ik heb me altijd beseft dat het voor de ander lastig was om dit nieuws te vertellen, maar zolang men vooral eerlijk was en ruimte liet voor alle gevoelens, werd het toch een beetje draaglijk. Overigens duurde dit bij mij vaak een paar dagen en kon ik daarna uiteindelijk altijd ook blij zijn, maar dat had tijd nodig. 
Succes en uiteraard ook gefeliciteerd met de zwangerschap!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan