Volgens mij heb ik net wat verkeerd gedaan. Nog maar eens proberen, en ik hoop dat iemand dat andere kan weg halen ??
Hoe ga ik dit het beste vertellen..
Ik begin maar gewoon en zie wel waar ik eindig.
Ik was 25 weken zwanger toen ik hoorde en zag dat het hartje van mijn zoontje niet meer klopte. Ik was net een dag opgenomen in het ziekenhuis, vanwege mijn veel te hoge bloeddruk.
Ik werd naar huis gestuurd, en moest dinsdag terug komen, en zou ingeleid worden. Na 27 uur ben ik op woensdagmorgen bevallen. Hij was zo mooi, zo klein en zo perfect. Het is allemaal zo oneerlijk. Maar ik heb zoveel vragen. Geen medische, dus daarom stel ik ze hier..
Hoe vonden jullie het om gewoon te bevallen ?
(Ik vond het zo gemeen).
Hebben jullie ook zoveel pijn gehad ?(ik wel ondanks ruggeprik en 2 beenprikken).
Willen jullie het weer proberen, en hoe sta je tegenover de reacties van anderen ?
(ik ben namelijk niet meer aan de pil begonnen, en ben dus eigenlijk alweer bewust bezig. Ben alleen bang dat mensen gaan kletsen dat ik Mike al vergeten ben, wat echt niet zo is).
Hoe gaan jullie met de gevoelens van angst om ??
Ik heb al een gezonde zoon van 9, en ben zelf 27. Het ziekenhuis vind het vreemd dat ik dit in de tweede zwangerschap heb gekregen. De placenta is namelijk niet meegegroeid. Maar zou het echt niet zo vaak voorkomen ?
Groetjes Brianna
Ik heb vandaag Mike bij het crematorium opgehaald, het is zo gemeen dat hij in een potje mee naar huis moet. Het doet zoveel pijn. Hoe hebben jullie dat gedaan, ik bedoel begraven, uitstrooien enz...
Hoe ga ik dit het beste vertellen..
Ik begin maar gewoon en zie wel waar ik eindig.
Ik was 25 weken zwanger toen ik hoorde en zag dat het hartje van mijn zoontje niet meer klopte. Ik was net een dag opgenomen in het ziekenhuis, vanwege mijn veel te hoge bloeddruk.
Ik werd naar huis gestuurd, en moest dinsdag terug komen, en zou ingeleid worden. Na 27 uur ben ik op woensdagmorgen bevallen. Hij was zo mooi, zo klein en zo perfect. Het is allemaal zo oneerlijk. Maar ik heb zoveel vragen. Geen medische, dus daarom stel ik ze hier..
Hoe vonden jullie het om gewoon te bevallen ?
(Ik vond het zo gemeen).
Hebben jullie ook zoveel pijn gehad ?(ik wel ondanks ruggeprik en 2 beenprikken).
Willen jullie het weer proberen, en hoe sta je tegenover de reacties van anderen ?
(ik ben namelijk niet meer aan de pil begonnen, en ben dus eigenlijk alweer bewust bezig. Ben alleen bang dat mensen gaan kletsen dat ik Mike al vergeten ben, wat echt niet zo is).
Hoe gaan jullie met de gevoelens van angst om ??
Ik heb al een gezonde zoon van 9, en ben zelf 27. Het ziekenhuis vind het vreemd dat ik dit in de tweede zwangerschap heb gekregen. De placenta is namelijk niet meegegroeid. Maar zou het echt niet zo vaak voorkomen ?
Groetjes Brianna
Ik heb vandaag Mike bij het crematorium opgehaald, het is zo gemeen dat hij in een potje mee naar huis moet. Het doet zoveel pijn. Hoe hebben jullie dat gedaan, ik bedoel begraven, uitstrooien enz...