Wat verdrietig dat je dit mee moet maken. Ik heb zelf een vroege miskraam gehad in januari en dat vond ik ontzettend heftig. Je verheugt je op iets moois en in je hoofd is het al een kindje. Ik had niet gedacht dat ik het zo heftig zou vinden. De tijd voordat de miskraam doorzette vond ik vreselijk, dat wachten op.... Ik merkte aan mijzelf dat het iets beter ging toen de miskraam op gang was gekomen. 'Gelukkig' kwam de miskraam bij mij vanzelf op gang, toevallig net op de dag dat ik naar de gynaecoloog ging voor een vervolgstap (medicatie). Ervaring daarmee heb ik dus niet.
Wel ben ik erg verdrietig geweest en met vlagen nog steeds. Ik heb er met slechts 1 iemand uit mijn omgeving over gepraat, het was te pijnlijk voor me en recent heb ik net als jij op het forum hierover een bericht geplaatst, de de reacties daarop deden me erg goed en voelde het soms als een opluchting om er even over te praten.
Laat je verdriet toe en blijf met je partner praten en huil wanneer je huilen moet. Er is niemand die je kan zeggen hoe je hier precies mee om moet gaan of wat je wel/niet moet doen of voelen. Gun jezelf de tijd en zorg goed voor jezelf....
En voor een volgende zwangerschap, om positief af te sluiten, ik ben nu opnieuw pril zwanger, ik durf nog niet blij te zijn omdat ik nu heel onzeker ben, maar het geeft wel hoop.... Ik hoop dat het jou ook hoop geeft!
Heel veel sterkte met alles dat nog komen gaat!