Hoe omgaan met stiefkind en andere denkwijze m.b.t voeding

[KeepDreaming]

Hoi allemaal,

Ik weet niet zeker of mijn vraag hier past, maar ik hoop dat er mensen zijn die mij kunnen adviseren danwel hetzelfde probleem hebben.
Ik woon samen met mijn vriend en stiefdochter van 9. Mijn vriend neemt gezonde voeding allemaal niet zo nauw, hij heeft zelf een slecht eetpatroon, alleen daarmee zijn dochter (naar mijn idee) ook. Het snoepen is vrijwel aan de lopende band. Als hij iets pakt, pakt zij ook standaard iets. Wanneer ik gekookt heb en zij een deel van haar eten weggooit maar vervolgens wel gaat snoepen dan kook ik…. En vind ik dat hij daar iets van moet zeggen. Ik erger mij hier zo ontzettend aan en ik merk dat ik dat maar moeilijk naast me kan neerleggen. Het is tenslotte mijn kind niet, maar ik kan het niet aanzien en vind het ongezond, daarbij vind ik dat het een stukje opvoeding is wat hij niet oppakt. Overigens ook lastig te bespreken.
Zijn er mensen met tips voor mij?
Alvast dank!!

 

[Jetteketet]

Vraagje: hoe doet je vriend dat? Want als hij ook zijn halve bord niet leeg eet en vervolgens gaat snoepen is dat denk ik de (makkelijkste) eerste horde om te tackelen. Daarmee werk je dan ook direct aan het voorbeeld voor je stiefdochter.
Doet hij dit al wel netjes (ik hoop zo dat je schoonmoeder dit hem heeft aangeleerd) dan kun je eens rustig met hem overleggen wat jullie vinden dat er vanuit jullie huishouden de afspraken daarover zijn. Dat maak je het 'huisregels' ipv dat he het meteen betrekt op opvoeding en het niemandsland van wie wat wel mag vinden of niet. Overigens vind ik dat als jij de zorg levert voor een kind, dat je prima dingen mag vinden en die mag uitdragen. Je kan daarover altijd in overleg met de 'opperverzorger' en er zullen altijd dingen zijn waar je niet over op 1 lijn komt, maar je hoeft zeker niet alles zo te laten gebeuren omdat het je stiefkind is. Een kind waarvoor je zorgt en je verantwoordelijk voor voelt is gewoon al een beetje je eigen kind in mijn ogen.

 

[Essil]

Ik vraag me af of er nog een biologische moeder in beeld is, en of zij dit gedrag ook toelaat? Of dat er alleen met papa een loopje wordt genomen?
Het is wel echt schadelijk voor de gezondheid van het kind. Ik weet niet hoe je dit diplomatiek kan aanpakken, maar het lijkt me wel in het belang van het kind, om in te grijpen.

 

[fzhgoUausp92q5NC]

Vraagje: hoe doet je vriend dat? Want als hij ook zijn halve bord niet leeg eet en vervolgens gaat snoepen is dat denk ik de (makkelijkste) eerste horde om te tackelen. Daarmee werk je dan ook direct aan het voorbeeld voor je stiefdochter.
Doet hij dit al wel netjes (ik hoop zo dat je schoonmoeder dit hem heeft aangeleerd) dan kun je eens rustig met hem overleggen wat jullie vinden dat er vanuit jullie huishouden de afspraken daarover zijn. Dat maak je het 'huisregels' ipv dat he het meteen betrekt op opvoeding en het niemandsland van wie wat wel mag vinden of niet. Overigens vind ik dat als jij de zorg levert voor een kind, dat je prima dingen mag vinden en die mag uitdragen. Je kan daarover altijd in overleg met de 'opperverzorger' en er zullen altijd dingen zijn waar je niet over op 1 lijn komt, maar je hoeft zeker niet alles zo te laten gebeuren omdat het je stiefkind is. Een kind waarvoor je zorgt en je verantwoordelijk voor voelt is gewoon al een beetje je eigen kind in mijn ogen.

Ieder huis zijn eigen regels, toch? Dat leren kinderen vanzelf wel hoe het waar werkt. Als ik kijk naar de vader van mijn kind, die heeft van huis uit meegekregen dat alles kon en alles mocht. Ikzelf mocht thuis weinig tot niets en moest voor alles toestemming vragen. Toen ik eenmaal op mezelf ging wonen ben ik gaan uitzoeken wat normaal is en daar ben ik naar gaan leven.

Mijn zoontje at tot hij ongeveer 4 jaar was alles. Maar toen hij eenmaal door had dat hij ook nee kon zeggen, ging hij dat doen. Mijn zoontje zat toen op een kinderdiensten centrum en ik ben daar in overleg gegaan met de orthopedagoog. Zij vertelde mij dat we het beter zo aan konden kijken, want kinderen met autisme kunnen gerust over gaan op helemaal niets meer eten, en nu at hij tenminste nog iets.

In diezelfde tijd -het was toen hoog zomer- probeerde ik mijn zoontje van de drinkfles af te krijgen. Mijn idee was om hetzelfde te doen als bij zijn speen. Hier trapte hij helaas geen 2e keer in. Ik denk dat ik te snel was met het kapot maken van de fles.

Tijd voor een nieuwe tactiek, hij gaat wel drinken als hij dorst heeft. We hebben de strijd 48 uur volgehouden. Mijn slimmerik had wel dorst, maar ging op zoek naar andere oplossingen om de dorst te lessen, appelmoes eten bijvoorbeeld. Nou ja, 40 graden buiten en een kind dat al 48 uur niet gedronken heeft. Mijn zoontje heeft de strijd in ieder geval gewonnen, de drinkfles kwam ook weer terug. Mijn zoontje dronk direct 2 flessen leeg.

Op basis van deze ervaring adviseerde de orthopedagoog ook om de strijd vooral niet aan te gaan. Zeker kinderen met autisme kunnen je het leven anders aardig zuur maken. De orthopedagoog zei dat kinderen graag de controle willen hebben, wat logisch is. Maar dat er een aantal zaken zijn waarvan je de strijd nooit van ze zal winnen: wel/niet slapen, wel/niet eten en drinken en wel/niet zindelijk zijn.

Eigenlijk hanteer ik het systeem van pick your battles.
Familieberaad is super handig en fijn. Dan kom je nog eens ergens. Het is dan wel fijn als iedereen zich aan de gemaakte afspraken houdt.

Waar ik met de vader van mijn kind tegenaan liep, was dat hij niets moest qua eten. Hij gooide het gewoon weg om dan eten te laten komen. Ontzettend vervelend, want mijn zoontje nam dat gedrag van hem over. Voor je het weet sta je 3 verschillende maaltijden te koken. Nou, daar was ik op een gegeven moment ook wel klaar mee en ben ik dus mee gestopt. Het was toch nooit goed.

 

[2Boysmama]

Lastig te bespreken zeg je? Hoezo? Je zou toch alles met je partner moeten kunnen bespreken? Geef gerust aan dat je geen zin hebt om te koken voor iemand die het gros van de maaltijd niet opeet. Maak desnoods afspraken.