hoe reageerde de mensen bij jou?

[Anoniem]

ik ken het gevoel. We hadden nog niet zo lang een relatie en net een huis gekocht.  Mijn schoonouders reageerde helemaal niet zo goed op dat ik toen zwanger was. Ze vonden het veel te snel.  Mijn schoonmoeder heeft helemaal niets gezegt de dag erna heeft ze rompertjes gekocht. En mijn schoonvader was een echte bullebak. Hij riep maar de hele tijd tegen mijn vriend wat ga je er nu aan doen echt een kwartier lang. En toen zei het ook nog eens tegen mij heb hem toen gezegt dat hij niet moest menen dat ik het weg zou laten halen. Want daar leek zijn reactie wel op. En nu willen wij in juli weer voor de tweede mijn moeder weet het al lang heb mijn schoonmoeder het vorige week verteld. Ze had het wel verwacht maar ook nu reageerde ze er niet echt op. Mijn schoonvader vertel ik het voorlopig  niet. Als het zo ver is verwacht ik weer een botte reactie. Dus snap wel een beetje hoe jij je moet voelen.
Groetjes cindy

 

[Anoniem]

thanks babygirl voor je verhaal ik onthou je tip.

en cindyn lekker zeg.. niet eens gefeliciteerd?
lijkt me wel pijnlijk op dat moment en wat jou schoonvader zei daar is mijne
ook toe in staat en dan daagt hij zijn zoon (mijn vriend)
zo erg uit vanne, Jij vader je bent zelf nog een kind
enz enz. zo is hij helaas!!..

dus zie er best wel erg tegen op als ik zwanger ben
om het te vertellen!!

 

[Anoniem]

Bespreek je het goed voor met je man/vriend? Misschien moet hij het maar vertellen. Het zijn tenslotte zijn ouders.
Geef ze de kans om de schrik te verwerken - mocht dat aan de hand zijn. Het kan inderdaad confronterend zijn: ineens word je oud, ineens ben je tweederang.
Voor hetzelfde geld valt het allemaal mee, omdat je je nu zo schrap hebt gezet.
Juist schoonouders kunnen ook bezorgd zijn dat ze het kindje te weinig zullen zien. Misschien dat je daar in de loop van de tijd over na kunt denken hoe jij je dat voorstelt en proberen te bespreken. Ik kan me voorstellen dat het lastig is.

Ikzelf heb inmiddels 2 meiden: 2,5 jaar en 13 maanden. We zijn in verwachting van nr. 3 Mijn ouders waren alle 3 de keren hartstikke blij, maar bij mijn moeder moest het ook even bezinken. Ik vond dat niet negatief.
Mijn schoonouders waren de eerste keer ook blij (hun eerste kleinkind), 2e keer ook nog wel, maar minder. Daarna is de relatie helaas verslechterd. Ergens anders heb ik daar al uitgebreid over geschreven. We hebben erg ons best gedaan, maar werkte alleen maar averechts. Sinds januari geen contact meer: we wisten dat we een 3e wilden en we hadden geen zin in al die stress in nog een zwangerschap + kraamtijd.
Als we een maand of 5-6 onderweg zijn, zal mijn man het wel laten weten, want wachten tot het geboortekaartje kan ook niet, maar nu is het nog te vroeg.
Ik kan me dus zeker voorstellen dat je er tegenop ziet.

Het belangrijkste is inderdaad: staan jij en je partner helemaal achter deze keuze en kunnen jullie het samen aan? Het is mooi als je naasten meeleven, maar soms blijken je naasten hele andere mensen te zijn dan je (Schoon)ouders.

Allereerst wens ik je snel een goede zwangerschap toe en dan succes met je (schoon)ouders. Als de reactie negatief is, is het natuurlijk niet makkelijk om dat naast je neer te leggen, maar ga dan vooral genieten: bij de zwangerschap van je eerste heb je daar nog de meeste tijd voor.

Liefs,
Tamar