Hoe reageert je partner nu?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi Meiden,
Even een vraagje, misschien stel ik mij aan! Tot nu toe heb ik mij helemaal niet druk gemaakt om de bevalling. Als alle vrouwen op de wereld het kunnen, dan kan ik het ook.
Maar, mijn altijd zo lieve man neemt nu ineens wel heel veel afstand. Van de week hebben we al een discussie gehad, hij maakt zich zorgen, wordt nu zenuwachtig (hoe zal het gaan, wordt ik wel een goeie papa, etc etc). Hij laat mij volledig linksliggen, zoekt continue de confrontatie op en heeft geen geduld. Wil  mij niet even masseren enzo, geen geduld, voor niets of niemand.
Nu begin ik mij dus zorgen te maken! Want hoe gaat dat straks bij de bevalling? Stel dat ie er ineens vandoor gaat ofzo? Er gaat wel een vriendin van ons mee, om foto's te maken, en zij wil heel graag een bevalling bijwonen, maar straks is ze meer hem aan het steunen dan dat ze tijd voor mij heeft?!? Zij had zelf al het idee dat hij er niet tegen zou kunnen en misschien wel flauwvalt ofzo. Ik heb er eigenlijk mijn hele zwangerschap niet over nagedacht, omdat hij normaal zo zorgzaam is.
Stel ik mij nu aan? Zijn het gewoon toch mijn zenuwen die ik op hem probeer te projecteren omdat hij ook zenuwachtig is? Herkent iemand dit?
Help......... Nanna
 
hoi Nanna,
Wat een ontzettend vervelend iets, om nu nog mee geconfronteerd te worden. Juist nu het voor jou ook zwaarder wordt en je toch iets meer in jezelf keert..........tenminste, dat is bij mij zo........
ik hoop dat je het toch bespreekbaar kunt maken met hem..............en ik zou dit zowieso even met je VK bespreken, zodat zij er ook rekening mee kan houden tijdens de bevalling.....
Ik kan je helaas geen tips mee geven maar ik ben nogal van het praten dus ik hoop dat dat voor jullie ook werkt..............misschien zelf een keer met een neutraal iemand (een psych ofzo, klinkt vaak veel heftiger dan het is.......dus schrik niet van het woord, misschien klaart het de lucht tussen jullie?).
Ik hoop dat het allemaal goed komt en dat het gewoon een fase is waarin je vriend nu zit, het vliegt hem waarschijnlijk allemaal aan (typisch mannen, cold feet........)

Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie er uit komen,

Liefs Rimke
 
Hoi Nanna,

Je stelt je absoluut niet aan hoor!! Het narrige is nu eenmaal dat mannen ook een soort 'er naar toe groeien'-fase hebben. En rottig genoeg is dat heel vaak vlak voor de uitgerekende datum. Mijn lief was bij de eerste ook zo, en nu bemerk ik het af en toe (godzijdank veel minder heftig) weer. Gewoon z'n gang laten gaan. Als je er op gaat ageren, ga je enorm de nadruk leggen op negatief gedrag, en dan blijft 'ie het doen ('t is net zoiets als opvoeden, zeg maar). Gewoon laten gaan, beetje negeren of af en toe laten merken dat je begrijpt dat het voor hem ook allemaal spannend is, en dan trekt hij snel genoeg weer bij! En wie weet, heb je nog de grootste steun aan hem tijdens de bevalling die je je wensen kunt! Mijn man riep van te voren dat 'ie er liever helemaal niet bij zou zijn, omdat 'ie het eng vond. Uiteindelijk heeft hij echt heel erg zn best gedaan om me te helpen en steunen, en roept 'ie nu bij de tweede of ik hem niet iets eerder wakker kan maken, zodat hij meer van de bevalling meekrijgt!

Succes, Claudia
 
Hiii

Mijn vriend begint nu ook nerveus te worden, maar wel op een positieve manier. Ik mag geeneens de boodschappen doen als het aan hem ligt. Iedereen gaat er anders mee om...
Ik heb een cursus cesar/haptonomie gedaan. Misschien is dat ook iets voor jullie, je kan meestal ook 1 x een prive sessie doen. Ik vond het het fijn   want die vrouw heeft het bij de partner les superpraktisch gehouden 1. hoe werkt een bevalling 2. wat kun je als man doen.
Ze liet met een pop hoe die uit de vrouw moet komen en waaróm we dus weeën krijgen en hoe ze je kunnen helpen die op te vangen etc. geloof me, je wordt er blij van....

Gr.
 
Hey,

Wat een vervelende situatie. Begrijp dat je je er rot onder voelt en je druk maakt. Vergeet alleen niet dat spanningen straks de bevalling niet zullen bespoedigen.Ik denk dat je dan je handen vol hebt aan jezelf en de baby en het niet zo verstandig is om je ook nog druk om hem te maken. Het lijkt me idd verstandig als je dit op een rustig moment met hem bespreekt zodat jullie elkaar goed begrijpen. Misschien kun je hem je vraag op dit forum laten   lezen als je het lastig vindt om uit te leggen.
Ik denk dat we ons ook niet moeten vergissen in hoe dit voor mannen moet zijn. Tenslotte komt ook hun kindje eraan maar staan ze praktisch machteloos. Wij moeten het gaan doen dus moeten ze iedere vorm van controle laten varen. Daarnaast bestaat er geen handleiding 'hoe om te gaan met mijn bevallende vrouw' omdat we blijkbaar nogal onvoorspelbaar kunnen reageren. Ik denk ook dat het idee dat wij straks flink wat pijn zullen ervaren lastig is voor hen. Niemand ziet z'n partner graag lijden, ook al is het voor een goed doel.
Succes en ik hoop dat jullie eruit komen.

Liefs,
Marian
 
Hoi Nanna1,

Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt! Ik heb ook wel eens gesprekken met mijn mijn man gehad over hoe verschillend we soms e.e.a. ervaren. Ieder heeft inderdaad zo z'n eigen proces om ermee om te gaan. Positief is natuurlijk wel dat ie zich er blijkbaar druk om maakt en dat het hem niet koud laat. Een pasklare oplossing heb ik niet voor je maar misschien kunnen jullie samen zijn angsten met de huisarts of verloskundige bespreken? Jullie zijn vast en zeker niet de enigen in deze situatie dus wie weet kunnen ze op basis van ervaring een aantal tips aandragen.

Sterkte ermee en houd je taai!

Groetjes,
N
 
Haai Nana,

Alles is zowat al door de andere meiden opgeschreven, maar misschien vind
hij het wel een opluchting als jullie zoiezo naar het ziekenhuis gaan.
Dat wilde mijn vriend bij  ons eerste kindje eigenlijk ook,
en van mij hoefde het niet zo. Maar het was wel de bedoeling.
Maar toen ik eenmaal thuis bezig was zag hij wel in dat een ritje nog naar het
ziekenhuis nou misschien ook niet zo fijn zou zijn.
Maar misschien kunnen jullie regelen dat je wat eerder dan normaal mag komen.

Succes,

Nance
 
Mijn man is de hele zwangerschap erg zorgzaam geweest maar ik heb toch ook het gevoel dat hij zich tijdens de bevalling hulpeloos zal voelen. Vlg week gaan wij met de VK uitgebreid over de bevalling praten en als voorbereiding heb ik hem gevraagd om na te denken over wat zijn rol moet zijn. Een maand geleden was het partneravond bij de zwangerschapsyoga en daar heeft hij veel geleerd over hoe hij met massage, een warme kruik enz. kan helpen om de pijn voor mij de verzachten. Dat vond hij erg goed. Ook heeft hij diverse boeken gelezen over het onderwerp.

Mor 74
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan