Hoe reageert je partner nu?

Zo zie je, iedere man reageert anders. Nanna, het klinkt mij in de oren als cold feet! Ga eens rustig en zonder vooroordeel een gesprek met hem aan. Vraag wat hem dwars zit en waar hij bang voor is. Het is heel belangrijk dat hij er straks voor jou is, als jij hem nodig hebt. Hij moet er ook op voorbereid zijn dat jij hem helemaal verrot kan schelden en niets van hem wilt weten. Dat overkomt sommige vrouwen immers ook. Hij moet er dan op vertrouwen dat het niet persoonlijk bedoeld is en hij moet je vooral niet alleen laten. Even bij je uit de buurt gaan en daarna weer terug komen. Hij moet goed weten dat ondanks jou reacties je hem echt hard nodig zult hebben. Het grootste gedeelte van de bevalling ben je immers zonder vk, gyn, kraamhulp enz. enz.

Mijn man heeft zich niet hulpeloos gevoeld. Hij kon genoeg voor mij doen en heeft dat ook gedaan. Hij heeft het geluk gehad dat ik hem continue in de buurt wilde hebben en hij heeft mij ook goed kunnen helpen met het opvangen van de weeën. Dus dat zal naar verwachting nu ook wel weer het geval zijn.

Bedenk dat het voor je man een veel grotere overgang is straks. Jij hebt al die tijd je kindje gevoeld en er een band mee op gebouwd. Hij ziet jou buik dikker worden en voelt het kindje wel schoppen, maar dat is toch anders. Geef je man de kans en ruimte om er op zijn manier mee om te gaan, maar houd het wel bespreekbaar.

Succes allemaal!

Groetjes,
Susan
 
He Meiden,
Volgens mij hebben we allemaal verlof, wat een gezellige drukte ineens op het forum :). Bedankt voor al jullie lieve reacties! Ik heb er echt iets aan gehad !

Gisteravond hebben we flinke ruzie gehad, de 'bom' barste eindelijk (= soms nodig, we hebben bijna nooit ruzie). Ik had het hele trappenhuis geboend en dat mag niet meer van mijn vriend (lief he). Uiteindelijk kwam het hoge woordt eruit; zwanger zijn vindt hij leuk, straks zijn zoon 'hebben' hoogstwaarschijnlijk ook, maar die BEVALLING!!!!!! Hij is doodsbang. Ik heb mij rotgelachen (misschien niet zo tactisch) en gezegd dat het  kindje er toch echt bij mij uitmoet, niet uit zijn piemel! Dat snapt ie, maar toch! Hij is  eigenlijk doodsbang. Omdat  hij er steeds niets van wilde weten, blijkt dat hij nogal vreemde ideeën heeft over de bevalling. Hij dacht dat het in 2 uurtjes  gepiept  was (zouden we wel willen ja) en dat we een dag in het ziekenhuis moesten blijven waar hij dan niet bij mocht zijn (??) Ik snap er niets van, wat mannen nogal niet in hun hoofd halen! We hebben afgesproken dat hij alles vraagt wat hij wil weten en dat hij vertelt wat hij nu 'weet'.

Maandag gaan we weer naar de verloskundige, we hebben afgesproken dan aan te geven wat hij wel en niet wil, zodat hij 'ter plaatse' niet gepushed kan worden (Wil je toch niet even naar het hoofdje kijken? Moet je niet een foto nemen? etc). Daar kijkt hij het meeste tegen op, dat anderen dingen van hem verwachten die hij niet wil.

Hehe, ben blij dat (een deel) besproken is en uit de wereld! Ik zag mij daar al alleen liggen met een flauwgevallen of weggelopen echtgenoot...  Maar ik denk dat het nu wel goed komt. Arme mannen met hun rare ideeën....... had hij toch maar: "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt' van Kluun moeten lezen......

Nogmaals bedankt voor jullie tips!
Groetjes Nanna
 
je hebt groot gelijk!! Kijk je toch lekker niet, als je dat niet wilt? Het gaat er uiteindelijk om dat 'ie (na de bevalling) heeeeeel gelukkig is met vrouw en kind, en niet zo zeer dat hij de model aanstaande pappa is, toch? Die van mij weigerde (en weigert nu weer) de navelstreng door te knippen. Vind 'ie eng. Nou...jammer dat de verloskundige vind dat het symbolisch zo mooi is, Claudia doet het gewoon lekker (weer) zelf. Net zo symbolisch, en het maakt geen drol uit. Hij houdt toch wel van zn kinderen!!!!
Blij voor je dat de bom gebarsten is, nu wordt er opeens een hoop duidelijk. Wat weten ze toch af en toe weinig hè, ondanks alle media. Moet zeggen, Ray las er ook niet veel over, dus die had bij de eerste inderdaad ook heel bijzondere gedachten (die dacht precies andersom, dat het uren of dagen kon duren, en dat ik daarna volkomen hulpeloos en zielig acht dagen in bed moest blijven). Dus viel alsnog bijna flauw toen ik een uur na de bevalling beneden koffie ging drinken, hihi.
 
Och meid! Wat een opluchting..............hoe kan dit?? Heeft hij zich nooit ingelezen?
Wat zielig.............zag ws echt een horrorscenario aan zich voorbij komen.........
Nou, ben heel blij dat de lucht geklaard is!
Geniet dan maar van de laatste weekjes!

Liefs Rimke
 
Hoi Nanna,

Fijn om te horen dat er al een groot gedeelte is opgehelderd. En zeker heel goed dat jullie met de vk gaan bespreken wat je partner wel en niet wil. Hij moet zich zeker niets laten opdringen.   Veel succes maandag!

Groetjes,
Susan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan