Hai,
Het kan nog erger hoor! Mijn vriend en ik zijn nu nog geen jaar bij elkaar en in april komt ons eerste kindje. IK had er ook de grootste moeite mee het grote nieuws te vertellen. Ik was echt heel bang, vooral hoe mijn ouders erop zouden reageren, maar ook andere vrienden en familie (Ik ben een van de eerste die een kindje krijgt).
Maar goed je ontkomt er toch niet aan en met 15 weken hebben we het verteld. Echt de zenuwen gierden door mijn lijf, en ja er werd niet overal even enthousiast gereageerd. Een hoop mensen die vroegen of ik het ging houden... of het een ongelukje was... of ze me nu moesten feliciteren. Behoorlijk pijnlijk allemaal. En ook mijn eigen fam sprong nou niet meteen een gat in de lucht. Maar de meesten zijn echt heel erg bijgedraaid en mijn ouders hadden gewoon wat tijd nodig om aan het idee te wennen. Zij waren gewoon bang dat ik met mijn studie zou stoppen, dat we nergens over nagedacht hadden. Maar goed we hadden dus alles echt helemaal op orde en nu vinden ze het maar wat leuk!
Ik moet toegeven ik ben wel wat vrienden kwijt geraakt. Die hebben niets meer van zich laten horen, nadat ik verteld had dat ik zwanger was. Tja studenten... die zitten n og teeel in het uitgaansleven, kinderen zijn ver vanhun bed. Ik was een van de weinige die altijd riep dat ik graag snel kinderen wilde. Iedereen dach waarschijnlijk dat dat wel niet zo'n vaart zou lopen.
Mijn schoonfamilie was heel blij... maar hadden een hoop rare vragen als: wie gaat het kind opvoeden. Maar goed het zijn gewoon rare mensen en we hebben om die reden ook geen contact meermet ze.
Mijn advies is. Gewoon vertellen, bered je op het ergste voor. Het kan alleen maar meevallen. En als mense botte opmerkingen maken gewoon bot terug zijn. Ik gaf telkens als antwoord met rollende ogen of een sarcastische toon: als het niet gewenst was dan vertelde ik je dit nieuws toch ook niet zo enthousiast? Of ja morgen staat de abortus gepland, (wat denk je nu zelf?) Feliciteer me morgen maar want dan heb ik het weg laten halen, (wat is dat nu weer voor rotopmerking?)
groetjes,
Wietske
Het kan nog erger hoor! Mijn vriend en ik zijn nu nog geen jaar bij elkaar en in april komt ons eerste kindje. IK had er ook de grootste moeite mee het grote nieuws te vertellen. Ik was echt heel bang, vooral hoe mijn ouders erop zouden reageren, maar ook andere vrienden en familie (Ik ben een van de eerste die een kindje krijgt).
Maar goed je ontkomt er toch niet aan en met 15 weken hebben we het verteld. Echt de zenuwen gierden door mijn lijf, en ja er werd niet overal even enthousiast gereageerd. Een hoop mensen die vroegen of ik het ging houden... of het een ongelukje was... of ze me nu moesten feliciteren. Behoorlijk pijnlijk allemaal. En ook mijn eigen fam sprong nou niet meteen een gat in de lucht. Maar de meesten zijn echt heel erg bijgedraaid en mijn ouders hadden gewoon wat tijd nodig om aan het idee te wennen. Zij waren gewoon bang dat ik met mijn studie zou stoppen, dat we nergens over nagedacht hadden. Maar goed we hadden dus alles echt helemaal op orde en nu vinden ze het maar wat leuk!
Ik moet toegeven ik ben wel wat vrienden kwijt geraakt. Die hebben niets meer van zich laten horen, nadat ik verteld had dat ik zwanger was. Tja studenten... die zitten n og teeel in het uitgaansleven, kinderen zijn ver vanhun bed. Ik was een van de weinige die altijd riep dat ik graag snel kinderen wilde. Iedereen dach waarschijnlijk dat dat wel niet zo'n vaart zou lopen.
Mijn schoonfamilie was heel blij... maar hadden een hoop rare vragen als: wie gaat het kind opvoeden. Maar goed het zijn gewoon rare mensen en we hebben om die reden ook geen contact meermet ze.
Mijn advies is. Gewoon vertellen, bered je op het ergste voor. Het kan alleen maar meevallen. En als mense botte opmerkingen maken gewoon bot terug zijn. Ik gaf telkens als antwoord met rollende ogen of een sarcastische toon: als het niet gewenst was dan vertelde ik je dit nieuws toch ook niet zo enthousiast? Of ja morgen staat de abortus gepland, (wat denk je nu zelf?) Feliciteer me morgen maar want dan heb ik het weg laten halen, (wat is dat nu weer voor rotopmerking?)
groetjes,
Wietske
,wat leuk!!nu het zover is vind ik het toch wel ontzettend leuk!en mijn ouders waren ook zielsgelukkig.