Hoi allemaal
Ik post hier niet vaak, maar lees wel veel mee. Eerst maar even vertellen dus wie ik ben. Ik ben Marrigje en ben sinds 29 april moeder van Tim. Hij is met de vacuumpomp ter wereld gekomen omdat hij het tijdens de persweeen erg benauwd had. De eerste 36 uur heeft hij niets gedronken, sindsdien drinkt hij goed. Helaas is de borstvoeding niet gelukt, ik hield hem niet bij, hij pakte mijn borst niet en hij had niet genoeg aan de inhoud van mijn (afgekolfde) melk. Om niet de hele dag met kolven, voeden en bijvoeden bezig te zijn, heb ik de emotionele beslissing genomen niet met de borstvoeding door te gaan. Dat gaf wel rust.
Nu maken zijn vader en ik ons zorgen over zijn vele huilen. We zijn bang dat het meer is dan alleen maar de darmkrampjes. Alles bij elkaar opgeteld slaapt Tim zo rond de 9 uur per dag, als we mazzel hebben is dat 's nachts... Verder kan hij niet wakker zijn zonder te huilen en iedere keer als we denken dat hij slaapt en we leggen hem in zijn bedje, dan begint hij na 5 a 10 minuten weer opnieuw te huilen. Hij heeft dan duidelijk pijn.
Drinken, poepen en plassen doet hij verder goed.
Voor de zekerheid gaan we morgen naar een osteopaat (na overleg met de ha) om te kijken of hij wel/geen last heeft van zijn nekje. Dat schijnt nogal vaak voor te komen na een vacuumbevalling. In Duitsland schijnen ze de kindjes daar meteen voor na te kijken, voor het zogenaamde KISS-syndroom. Hier in Nederland doen ze dat af als onzinverhalen en een osteopaat is dan een kwakzalver...
Hopelijk weten we morgen dus meer, ook al sluiten we zijn nekje uit...
Iemand hier ervaring mee?
Groetjes, Marrigje
Ik post hier niet vaak, maar lees wel veel mee. Eerst maar even vertellen dus wie ik ben. Ik ben Marrigje en ben sinds 29 april moeder van Tim. Hij is met de vacuumpomp ter wereld gekomen omdat hij het tijdens de persweeen erg benauwd had. De eerste 36 uur heeft hij niets gedronken, sindsdien drinkt hij goed. Helaas is de borstvoeding niet gelukt, ik hield hem niet bij, hij pakte mijn borst niet en hij had niet genoeg aan de inhoud van mijn (afgekolfde) melk. Om niet de hele dag met kolven, voeden en bijvoeden bezig te zijn, heb ik de emotionele beslissing genomen niet met de borstvoeding door te gaan. Dat gaf wel rust.
Nu maken zijn vader en ik ons zorgen over zijn vele huilen. We zijn bang dat het meer is dan alleen maar de darmkrampjes. Alles bij elkaar opgeteld slaapt Tim zo rond de 9 uur per dag, als we mazzel hebben is dat 's nachts... Verder kan hij niet wakker zijn zonder te huilen en iedere keer als we denken dat hij slaapt en we leggen hem in zijn bedje, dan begint hij na 5 a 10 minuten weer opnieuw te huilen. Hij heeft dan duidelijk pijn.
Drinken, poepen en plassen doet hij verder goed.
Voor de zekerheid gaan we morgen naar een osteopaat (na overleg met de ha) om te kijken of hij wel/geen last heeft van zijn nekje. Dat schijnt nogal vaak voor te komen na een vacuumbevalling. In Duitsland schijnen ze de kindjes daar meteen voor na te kijken, voor het zogenaamde KISS-syndroom. Hier in Nederland doen ze dat af als onzinverhalen en een osteopaat is dan een kwakzalver...
Hopelijk weten we morgen dus meer, ook al sluiten we zijn nekje uit...
Iemand hier ervaring mee?
Groetjes, Marrigje