Hoi allemaal
We zijn gisteren bij de osteopaat geweest en onze vermoedens waren waar: Tim heeft een blessure in zijn nekspieren.
Hoe we dit merkten? Hij dronk, poepte en plaste goed. We zaten inmiddels op ruim 2 weken dezelfde voeding, maar het huilen werd alleen maar erger. Daarnaast trok Tim heel erg met zijn hoofdje en 'stond' hij steeds vaker op mijn schoot, helemaal strak van de pijn. Ook spuugde hij steeds vaker na een voeding, niet een 'mondje' terug (en gelukkig ook niet gigantisch veel, maar toch). En iedere keer als hij leek te slapen en we legden hem neer, begon hij weer te huilen. Ook rustig wakker zijn kon hij niet meer.
Bij de osteopaat zaten we eerste natuurlijk met het idee van 'overdrijven' we niet, als onervaren ouders?
Maar toen zij haar verhaal hield, was het voor ons een en al herkenning. Tijdens de kiwi-bevalling (kleine vacuumpomp) is hij met veel kracht uit mij getrokken, ipv zelf gekomen. Daarbij is er enorme drum gezet op zijn nekspieren, die nu dus geblesseerd zijn. Hierdoor zoekt Tim iedere keer de spanning op en als hij geen tegendruk krijgt (door ons, omdat wij hem natuurlijk 'krom' vast houden), dat krepeert hij van de pijn.
Bovendien zei zij dat we Tim gewoon nog een aantal weken op zijn zij moeten laten liggen, afwisselend tussen rechts en links natuurlijk. Hiervoor schaffen we nu zo'n zijligkussen aan. Zij zei: waarom tegen een boom aanrijden als je de tip kan krijgen óm de boom heen te rijden?
Zij behandeld hem nog verder. Gisteren heeft ze zijn nekspieren wat opgerekt, zodat ze konden ontspannen. We merken het nu al!
Door mijn slaaphormoon heeft Tim de eerste week goed geslapen, maar nu heeft hij geen rust meer en kan hij zelf dat hormoon niet aanmaken, waardoor hij dus zoveel wakker is.
Sinds gisteren slaapt hij enorm veel, is alleen wakker voor een voeding en soms ook gewoon wakker, maar ligt dan weer gewoon lekker te kijken!
Volgende week ga ik weer, dan kijkt ze ook nog naar zijn buikje. Met het trekken van zijn hoofdje, trekt hij de maagklep open (vandaar het spugen) en dat heeft ook weer effect op zijn darmpjes.
Echt waar, wat een verschil!
Vanmorgen voor het eerst, terwijl mijn man aan het werk was, rústig kunnen douchen!!!
In Nederland word dit KISS-sydroom afgedaan als kwakzalverij, terwijl de osteopaat al zei dat ze om komt in dit soort patientjes.
In Duitsland en Belgie word de nek van een kindje dat geboren is met de kiwi meteen nagekeken!!!!
Tja, lijkt me duidelijk. Wij zijn zo blij dat we, als onervaren ouders, naar ons gevoel hebben geluisterd!
Nu kunnen we echt gaan genieten, want inderdaad, die roze wolk was niet zo roze, maar begint nu wel wat roze te kleuren
Groetjes, Marrigje
