Hoe verloopt een miskraam???

A

ANONYMOUS_USERNAME

hey meiden,

ik heb al eerder een stukje geschreven over dat ik moest gaan wachten op een miskraam.
nou die is begonnen. al een week verlies ik elke dag wat bloed, maar moet zeggen dat het me tot nu toe erg meevalt. het is te vergelijke met een gewone ongesteldheid.

nu is mijn vraag: hoe is het bij jullie verlopen en hoe lang duurde het??? vind het allemaal erg spannend en weet niet wat me nog te wachten staat.

liefs Christy
 
Hai Christy,
Een vervelende tijd voor je. Tenminste, dat wachten op de miskraam vond ik slopend. Tussen mijn fatale echo en de miskraam zat een kleine week en toen ik de echo kreeg had ik al een dag of 4 last van wat bloedverlies.
Ik kan je wel vertellen dat ik het absoluut geen pretje vond, de eigenlijke miskraam. Was er niet goed op voorbereid en ben er behoorlijk van geschrokken. Het begon bij mij met krampen, het deed pijn en wist niet of ik moest zitten, liggen, staan, lopen. Het voelde allemaal niet bepaald fijn. Later heb ik begrepen dat het eigenlijk gewoon weeën zijn geweest. Na een uur van krampen of zo voelde ik iets uit mij glijden, het was het vruchtzakje. Er was bij mij niks van te zien omdat er allemaal placenta om heen zat.
Daarna begon het bloedverlies pas goed. Zorg maar dat je flink wat maandverband, of liever nog, Tena lady, in huis hebt. En Ibuprofen, want dat kun je gerust slikken tegen de pijn.
Hou het bloedverlies goed in de gaten. Dit moet na een tijdje wel minder worden. Zo niet, gelijk bellen naar de vk, want het kan zijn dat er iets achter is gebleven waardoor je blijft bloeden.
Hoe lang ben je nu al aan het wachten? Ik vond die tijd echt slopend, wilde er zo snel mogelijk van af zijn. Je kan ook aangeven dat je een curettage wil als je al zo lang aan het wachten bent. Of van die pillen die je moet inbrengen waardoor de miskraam op gang komt.
Ben je momenteel thuis of ben je 'gewoon' aan het werk? Als je aan het werk bent is het wel aan te raden om een noodpakket mee te hebben.
Ik wil je niet bang praten want iedere miskraam verloopt weer anders, maar een pretje is het niet!
Heel veel sterkte meid!
Liefs Laura
 
Hallo Christy,

Wat rot voor je zeg! Ik heb 2 mk gehad en zal vertellen hoe dat bij mij verliep. De eerste   keer begon met ineens wat bloedverlies en is die zelfde nacht nog doorgezet. Het bloeden was vooral in het begin best heftig, maar kon ook ineens weer minder zijn. Ik heb toen het vruchtje 3 dagen later verloren (ik was toen 6,5 wk zwanger). Ik had niet echt last van krampen, alleen wel last van pijn onderin mijn rug (heb ik ook als ik ongi moet worden). De 2e mk verliep min of meer hetzelfde. Ik was tussen de 7 en 9 weken zwanger en het rommelde al een tijdje, beetje bloedverlies op dag dat ik anders ongi moest worden, ik wist toen nog niet dat ik toen al zwanger was dus gooide het nog op onregelmatigheid door mijn vorige mk. Toen ik wist dat ik zwanger was had ik na een paar dagen al een slecht gevoel, beetje krampen in mijn buik, ineens was de misselijkheid weg en had ik weer die pijn in mijn onderrug. Ook toen is het op 1 dag allemaal doorgezet met best veel bloedverlies en ook toen heb ik het vruchtje na 3 dagen verloren. Dit voelde ik er echt uit glijden zeg maar (heb het opgevangen en begraven, en ben blij dat ik dat heb gedaan, geeft me wel een goed gevoel).  Bij beide keren was mijn bloedverlies na 1 week over. Dus de mk bij mij verliepen eigenlijk hetzelfde. Mij werd ook verteld dat het bloedverlies na 1 week over moest zijn, anders moest ik terug komen bij de gyn. Gelukkig was dit niet nodig. Verder kun je last krijgen van bloedarmoede (even in de gaten houden dus).

Sterkte ermee! Groetjes, Hiltje
 
O ja, dan heb je ook nog de emotionele kant van dit alles natuurlijk. Veel verdriet, tegengestelde en goed bedoelde adviezen uit je omgeving (soms om gek van te worden). Ik had niet verwacht dat een mk zoveel impact op me zou hebben, ik heb er veel moeite mee gehad, en nog. Het is niet zomaar iets, je droom valt ineens uitelkaar. En ik had ook, vooral na de 2e mk, dat ik een beetje het vertrouwen verloor in mijn eigen lichaam en me echt afvroeg 'waarom???, wat is er mis met me?'. Neem de tijd ervoor want het is niet niks.
 
Hoi meiden,
Hiltje, wat herkenbaar, wat je schrijft over de emotionele kant van een miskraam!
Ik heb 2 keer een MA gehad waarbij ik ben gecurreteerd, omdat het vruchtje al enkele weken niet meer leefde en de kans klein was dat het er op natuurlijke wijze uit zou komen. De 2e keer heb ik nog enkele weken gewacht, terwijl ik in de ziektewet zat. Het wachten viel me best mee, maar de emoties die er waren stelde ik uit, na de ingreep kreeg ik dus alles dubbel op mijn bordje terug.  
Mijn advies, doe waar je je het meest prettig bij voelt. Als je onzeker bent over wat je te wachten staat, trekl dan eens aan de bel bij je VK, die kan (en moet, vind ik)je daar over voorlichten. Duurt het je te lang, laat je dan doorverwijzen naar de gynen overleg met hem/haar wat je mogelijkheden nog zijn.  
Heel veel sterkte en succes!
Liefs, Karin  
 
hey meiden,

fijn dat jullie zo snel reageren. ik ben vanmorgen bij de vk geweest. weer een inwendige echo gehad. ze zag dat de mk in volle gang was. toch wil ze dat ik voor de zekerheid even langs de gyn ga. binnen 3 dagen krijg ik nu een oproep voor het ziekenhuis om te kijken of dan alles schoon is.

het bloeden is inderdaad nu erger geworden. heb er ook kramp bij die doortrekt naar mijn benen. niet fijn. ik moet het nog even deze week aankijken en als ik het niet vertrouw dan mocht ik gelijk bellen. op dit moment gaat het redelijk. ben wel in de ziektewet en ga als het goed gaat donderdag en vrijdag 2 halve dagen werken. tenzij ik dan naar het zieknhuis moet natuurlijk.

emotioneel gezien valt het mij ook allemaal erg zwaar. mijn schoonzus heeft vorig jaar een mk gehad en ook ik was een van die mensen met die goedbedoelde adviezen haha. ik weet nu wel dat je daar echt niet op zit te wachten.

gelukkig heb ik heel veel steun aan mijn mannetje. die   heeft al 2 keer bloemen meegenomen en een hele grote knuffelschaap. samen hebben we al flink gehuild en komen we ook hier weer samen uit. gelukkig zijn we erg sterk samen en dat doet een hoop goed. wel zegt hij eerlijk dat hij niet kan voelen wat ik voel omdat het natuurlijk mijn lichaam is.

ik hoop dat alles snel achter de rug is en we dan weer gewoon verder kunnen want onze kinderwens is toch wel erg groot.

er zit nu niets anders op dan gewoon af te wachten. pfff

liefs Christy

ps: wat ik me wel afvraag, zijn jullie daarna weer snel zwanger geraakt??? of hebben jullie ervoor gekozen om even te wachten???
 
hoi charisa

go dat is niet makkelijk he ik weet hoe je je voelt heb vandaa te horen gekregen
dat het bij mij voor de 6e keer mis is   bij vier van mijn miskramen ging het vanzelf
inderdaad met hevig bloedverlies en veel pijn heb 1 keer een curratage moeten doen en ook nu wordt ik donderdag gecurrateerd omdat ik niet wil wacht want ik heb wel alle
zwangerschapverschijnselen en dat wil ik niet of ikzelf was meestal met 2 a drie maanden weer zwanger maar dat geldt niet voor iedere vrouw als jij denkt dat je het aankan om snel weer zwanger te zijn moet je het doen maar dat kan alleen jijzelf weten
als ik naar mezelf kijk denk ik dat ik wat langer had moeten wachten want ik ben nu in een jaar 6 keer zwanger geweest en dat gaat je niet in de koude kleren zitten
heel veel succes met het verwerken van deze miskraam

groetjes raqdeloos37
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan