Hoi hoi,
Wat leuk om al jullie verhalen zo te lezen. Sommige verhalen zijn wel heftig hoor. Knap dat jullie toch nog durven om voor een 2e of een 3e kindje te gaan.
De geboorteverhaal van mijn zoontje (2e bevalling) heeft een tijdje op de JG website gestaan, waar ik overigens erg trots op was. Had hem nog bewaard dus kwestie van kopiëren en plakken, hahaha.
Mijn 1e bevalling verliep na omstandigheden gelukkig wel goed. Na een lange wandeling besloten wij om nog voor sluitingstijd naar Verhage te gaan voor een vette hap. Na 23:00 uur waren we eindelijk thuis. We zijn nog ff op bed gaan liggen en hebben wat tv gekeken. Toen maar gaan douchen en bij het aankleden toen ik voor de spiegel stond merkte ik dat mijn buik wel een hele rare vorm had. Mijn vriend grapte nog dat de baby misschien aan het voorbereiden was. Ik was toen 39 weken en 3 dagen.
Eenmaal in bed bewoog de baby erg raar en kort daarna brak mijn vliezen. Mijn 1e reactie was kon het net niet toen ik onder de douche stond, hahaha. Mijn vriend geloofde mijn niet tot de vruchtwater zijn kant van het bed bereikte. En toen paniek van zijn kant. Ik ging weer onder de douche maar bleef daarna nog lekken en hij liep letterlijk achter me aan met een dweil. Heb nog wat spullen bij elkaar gezocht voor het ziekenhuis en toen heeft hij de verloskundige gebeld. Omdat de vruchtwater helder was en ik nog geen weeën had moest ik proberen te slapen en rustig aan te doen. Inmiddels 00:30 en na wat mensen gebeld te hebben dat het begonnen was begonnen mijn weeëen. Ik kon ze nog makkelijk opvangen. Rond 01:00 uur werd het wel heftig en zat er bijna geen pauze meer tussen. Weer verslokundige gebeld en ik werd dus niet serieus genomen. (meid het is je 1e kindje, het kan nog 12 uur duren voordat het zover is, bla bla bla). Tja met pijn weer in bed gaan liggen maar op gegeven moment ging het echt niet, mijn vriend weer verloskundige bellen en zij hoorde toen dat het echt niet ging en adviseerde ons om alvast naar het ziekenhuis te gaan en zij zou ons daar dan tegemoetkomen. Eenmaal bij de voordeur kon ik geen stap meer zetten en ik sleepte mezelf weer naar mijn slaapkamer. Ondertussen was een vriendinnetje van mijn geariveerd want ze wou niks missen. Toen ik mijn kamer binnenliep voelde ik wat zakken en zei ik tegen mijn vriend om de verloskundige weer te bellen en maar meteen de ambulance ofzo want ik ging nergens naartoe. Heb daarna mijn hand tussen mijn benen gelegd en voelde het hoofdje al een beetje zitten.
En toen brak de hel los. Paniek want verloskundige was er niet en in mijn paniekreactie ging ik op bed liggen handen tussen mijn benen om het hoofdje tegen te houden, ging dood van de pijn tot mijn vriendin (mijn superwoman) handdoeken uit de kast haalde, onder mij legde en mij beveelde om mijn benen open de maken en het kindje te laten komen voor het stikte. Ik schrok me wild en mijn vriend hield mijn ene been vast en zij de andere en heb toen 2x hard geperst en daar lag de baby al om 01:38. Ze huilde niet en ik kon haar niet zien en zag alleen tranen bij mijn vriend en vriendin en dacht dat het mis was maar het waren gelukkig tranen van vreugde want de baby keek lekker rond en bewoog goed. Toen kreeg ik dus te horen dat het een meisje was terwijl ik dus dacht dat ik een jongen zou krijgen. Niet lang daarna kwam de verloskundige binnnelopen, gevolgd door de ambulancepersoneel en werd mijn kleine meid meteen onderzocht en alles was gelukkig goed en ze werd toen op mijn gelegd. Ze had nog steeds niet gehuild en keek rond met haar mooie grote ogen. Er werd nog bloed uit de navelstreng weggehaald en werd vervolgens door mijn vriend doorgeknipt. Toen ze echt helemaal werd onderzocht en moest "lopen" ging ze pas huilen. Ik moest nog de plancenta uitpersen en iets zoets drinken en mocht daarna meteen gaan douchen want voelde me goed. Zo had ik mijn 1e bevalling niet voorgesteld maar ben blij dat alles goed is afgelopen zonder knip of scheur.
De geboorte van Kayran
Met 38 weken en 5 dagen vlak voor weer een warme weekend werd op 3 augustus 2007 om 12:26 uur zoonlief Kayran geboren. Ik hield vocht vast en had aardig opgezwolle voeten en handen en was het vrij zat. Maar gelukkig liet mijn lieve kleine mannetje ons niet langer wachten. Kayran is mijn 2e kindje. Ik had al een dochtertje (Shenaya) van 5 jaar.
Was dit nou een wee
Vrijdagochtend 03-08-07 om 10:15 werd ik wakker terwijl mijn vriend en dochtertje nog lagen te slapen. Ik had honger dus ff snel tandjes gepoets en ben naar beneden gegaan om te ontbijten. Vervolgens ging ik met mijn boterhammetje achter de pc zitten en rond 10:30 voelde ik wat pijn, anders dan een harde buik maar twijfelde of het een echte wee was. Een paar minuten later volgde er weer één, vervolgens weer eentje. Toen maar naar boven gelopen en mijn vriend wakker gemaakt dat het volgens mij zover was maar desondanks twijfelde ik omdat mijn eerste bevalling was begonnen met het breken van mijn vliezen.
Toch maar de verloskundige bellen
Om 11:15 toch maar de verloskundige gebeld en ik werd nog geen 10 minuten later teruggebeld dat ze effe kwam kijken aangezien mijn eerste bevalling heel vlot verliep. Om 11:40 was ze er dan en gelukkig kon ze aan mijn buik voelen en zien dat het echte weeën waren. Vervolgens kreeg ik inwendig onderzoek en ja hoor ik had al 5cm ontsluiting. Ze besloot alles klaar te leggen omdat ik thuis wilde bevallen en mijn vliezen nog niet te breken omdat het anders wel heel snel zou gaan. Ik ben nog naar beneden gelopen om wat spullen te pakken die zij nodig had. Vriendjelief was de afwas aan het doen en ik vertelde dus dat ik al 5cm ontsluiting had en hij schrok enorm (maar je heb amper weeën gehad nog, zei die) en inmiddels was mijn dochtertje wakkergeworden. Ik vertelde haar dat haar broertje die dag nog geboren zou worden, zij was helemaal gelukkig en enthousiast. Ik heb haar voor de tv gezet beneden en ze keek naar haar favoriete dvd terwijl alles ondertussen klaarlag boven voor mijn bevalling. Ik heb nog een paar mensen gebeld o.a. mijn moeder rond 12:00 uur en op dat moment kreeg ik mijn eerste echte pijnlijke wee die maar niet over wou gaan. Ik liep van de babykamer naar mijn slaapkamer en kon het niet meer houden. Ondertussen kwam de kraamhulp binnenlopen. De verloskundige had haar al gebeld onderweg naar mijn huis. Daarna ging ik op bed en kreeg er weer 1. Vervolgens ging de verloskundige kijken en had ik al 10 cm ontsluiting.
In het vruchtwater gepoept
Ze moest mijn vliezen nog breken en om 12:10 werden ze gebroken en bleek toen dat Kayran in het vruchtwater had gepoept. Ik had ook veel vruchtwater dus mijn hele bed lag eronder. Om 12:13 begon ik te persen. Het ging goed tot ik op een gegeven moment angstig werd. Ik had bij mijn dochtertje niet zoveel hoeven persen, ze floepte er zowat uit dus al dat persen was echt nieuw voor mij maar uiteindelijk werd ik door iedereen gekalmeerd en begon ik dus echt te luisteren naar de verloskundig, wat een schat was ze zeg en geduldig. Om 12:26 werd Kayran geboren na 13 minuten persen wat voor mij echt eeuwig leek. De navelstreng zat 2 keer om zijn nekje en omdat hij ook nog in het vruchtwater had gepoept was hij vrij blauw en had een moeilijke start maar toen ik hem op mijn kreeg voelde ik me zo gelukkig, compleet en voldaan en hij maakte het gelukkig goed. Al met al een vrij heftige bevalling van nog geen 2 uurtjes lang. Mijn 1e bevalling duurde trouwens bij elkaar zo'n anderhalf uur en ook lekker thuis op mijn eigen bedje en ik had bij beide bevallingen geen knip gehad en gelukkig is alles goed verlopen en geniet ik nu lekker van mijn wondertjes.
Sorry voor de lange verhalen.
Liefs Jacy