hoe was jullie bevalling/of keizersneden

Hallo allemaal!

Ik heb (eindelijk) een normale bevalling gehad!
Ik wilde 2x thuis bevallen, maar bij Milan (2002) moest ik na anderhalf uur persweeen naar het ziekenhuis en bij Jòia na een half uur persen. Uiteindelijk ben ik 2x met infuus en vacuum bevallen. De 2e x was het heftigst, want ze hebben staan duwen op m'n buik om Jòia zo snel mogelijk geboren te laten worden, ze had het erg benauwd. Gelukkig is het allemaal goed gekomen, maar ik was wel erg bang voor de derde bevalling daardoor. Het was meer de angst dat m'n kindje zuurstofgebrek zou kunnen hebben dan de angst voor de bevalling zelf denk ik achteraf, al zijn mijn weeen elke bevalling heftiger.

Deze bevalling begon door te zetten om ca. 10 uur, al rommelde ik wel daarvoor al wat. Om 12 uur waren we in het ZH (nu maar daar begonnen...) en toen had ik nog maar 4 cm ontsluiting. We mochten nog even in het park achter het ziekenhuis wandelen, wat erg leuk was, want er zaten daar heel veel ooievaars met jongen op de nesten. Ik liep daar (al weeen opvangend) tussendoor, erg toepasselijk.
Na een uur gelopen te hebben, was de ontsluiting niet gevorderd. Gelukkkig wilde de verloskundige mijn vliezen breken. Daarna weer onder de douche en toen ging het snel. Ik had naast rugweeen dit keer ook nog beenweeen, dus ik wist op den duur niet meer hoe ik staan of liggen moest. Om 16.10 mocht ik persen en Chiara werd om 16.42 uur, zonder toeters en bellen dit keer, geboren.
Ik was zelfs niet uitgescheurd dit keer!
Ik was meteen weer op de been (na de vorige bevallingen ook, al had ik toen flinke hechtingen) en fit. Heerlijk!
Ik wilde meteen weer naar huis om Milan en Jòia hun zusje te laten zien, dus om 19.30 uur waren we alweer thuis.

Groetjes, Bianca

 
Hoi,

Op 7 juni heb ik een geplande keizersnede gehad omdat de kleine lekker in stuit bleef liggen na een draaipoging. Ik zag er wel tegen op en had verwacht heeeel veel pijn te hebben omdat een vriendin van me een week eerder een keizersnede had gehad en die had veel pijn en last. Maar het is me echt 100% meegevallen. Nou weet ik niet wat gewoon bevallen is maar dit was echt makkelijk te doen. Smiddags zat ik al weer lekker recht op en de volgende dag liep ik ook alweer rond. De gyn. was letterlijk verbaasd over het snelle herstel. Ik mocht zondags de 10e weer naar huis maar Kyra nog niet omdat ze iets te veel was afgevallen. De volgende dag is de gyn. boos geworden op de kinderarts omdat we eigenlijk nog niet naar huis mochten en toen is besloten dat we wel naar huis mochten maar op voorwaarde dat we op woensdag terug zouden komen om te wegen.
Het herstel is echt heeeeel snel gegaan en nu 4,5 weken later doe ik alles weer!
Ben alleen nog wat snel vermoeid maar dan doen we wel een tukkie extra :)

Frieda
Mama van Kyra (7-6-7)
 
Mijn bevalling vond ik wel heftig. Ik ben in het ziekenhuis bevallen.
's avonds rond 21.00 uur had ik wat buikpijn, maar verder niets byzonders. Rond 01.00 uur 's nachts kwamen de 1e weeën, maar waren nog prima vol te houden. Om 2.00 uur braken mijn vliezen (ik was nogsteeds thuis, in bed) De vk gebeld: die kwam om 3.30 uur,
toen had ik 3 cm ontsluiting.. een uurtje later naar het ziekenhuis gereden, de weeën kon ik toen moeilijk opvangen, ze volgden al heel snel op elkaar!!! Ondertussen overgeven. Ik had heftige rugweeen..heb onder de douche gezeten, gestaan,gebukt.. van alles!!!
Om 08.30 uur kwam de vk weer in het ziekenhuis, toen had ik al 9 cm ontsluiting en ging alles supersnel!
Een uur persweeën gehad   en om 09.30 uur bevallen, op de baarkruk,
van ons prachtzoontje Roy
Wel behoorlijk ingescheurd en geknipt
 
Mijn bevalling is om 08:10 begonnen aan de pomp ik ben ingeleid ben drie maal bevallen en ben altijd ingeleid dus heb nooit een spontane bevalling meegemaakt, maar goed was na een half uur al om de minuut weeen die niet op te vangen zijn je hebt niet eens tijd zeg maar om adem te halen want daar komt de volgende al weer tot kwart voor een ging dit zo door toen zei de gyno hoop dat je voor de avond bevalt want je hebt nu pas vijf  centimeter ontsluiting ik dacht oh jee dit gaat net als de vorige x  twee dagen duren en bij de eerste 19 uur maar nog geen tien minuten later kreeg ik persweeen, ik helemaal in paniek omdat de dokter zei ik schat uw kindje op zo,n vier kilo schoon ik dacht met vijf centumeter ontsluiting dit word een complete ruptuur mar het bleek dus dat ik binnen  15 min van 5 naar tien centimeter ontsluiting was gegaan dus alles bij elkaar heeft het bijna vijf uurtjes geduurd en ze was maar 3330 kilogram dus vielt mee geen hechtingen wel hier een daar schaafwondjes dus vergeleken met de vorige bevallingen was dit een makkie voor zover je daar bij een bevalling van kan spreken...terwijl die allebei maar 2900 kilogram waren..

groetjes
 
Hoi,

Ik heb een hele fijne bevalling gehad, met de keizersnede.
Van te voren wist ik al dat ik niet gewoon zou gaan bevallen, onze Cas lag in een stuit. Ik zou nog een gesprek met de gyn krijgen omdat de draaipoging mislukt was, maar daar wilde Cas niet meer op wachten. Ik was net 37 weken toen de vliezen braken en vanaf dat moment overviel me een soort van rust. Ik was van te voren heel bang voor de ruggeprik, het infuus en de catheter dus ik kon die nacht niet meer slapen (vliezen braken om 1.30 in de nacht). Om 10.00 kwam de dienstdoende gyn en die besloot tot een keizersnede omdat een vaginale stuitbevalling niet mogelijk was. Gelukkig! Want dat wilde ik ook niet.
Tussen 10.00 en 13.00 kreeg ik een infuus en een cathether en moest ik zo'n OK-jasje aan. En om 13.00 werd ik opgehaald. Mijn man mocht overal bij zijn en mocht ook mee naar de OK. Op de vercouver kreeg ik dan mijn angstaanjagende ruggeprik. Ik vraag me af waarom ik zo bang ben geweest: alle cliche's zijn waar, het stelt echt niks voor.
Om 13.45 werd ik OK binnen gereden en om 13.54 was onze Cas er. Daarna werd hij eerst onderzocht door de kinderarts, standaard procedure, maar toen kregen mijn man en ik hem in onze armen. Intussen werd ik weer dicht gemaakt, maar daar heb ik niks van gemerkt.
Om 15.00 was ik weer terug op de kamer en kon ik onze Cas eindelijk echt goed vast houden. Heerlijk was dat.
Ik weet niet of het door de keizersnede komt, maar nog steeds heb ik niet het gevoel dat onze Cas in mijn buik heeft gezeten. Het is net of ze een kastje open deden, een kind pakte en zeiden: die is van jou.
En na de bevalling had ik gelijk de behoefte niet meer om mijn buik vast te houden (ja af en toe van de pijn, vooral bij hoesten en niezen). Maar het "lege-buik-syndroom" heb ik niet gehad (ben ik nou een hele ontaarde moeder??? haha).

Ik heb wel 5 weken rustig aan gedaan. Dat "moest" om de wond van binnen goed te laten herstellen. Anders wordt de kans groter dat het niet goed gaat bij een volgende zwangerschap. Tenslotte is het een hele operatie.

We zijn nu 12 weken verder en we hebben een heerlijk mannetje. Dat hij drie weken te vroeg geboren is, merk je niks van. Hij is net zo groot en net zo wijs en ver als andere kindertjes van zijn leeftijd. Nee, hij was er helemaal klaar voor.

Gr. Tamara
Mama van Cas (16-04-2007)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan