Hoe Was Jullie Bevalling??

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo allemaal, ben benieuwd hoe het bij jullie allemaal is gegaan en of jullie heb hebben voelen aankomen, ik namelijk helemaal niet!! bij mij ging het zo

het was 1 januarie nieuwjaars dag en ik was alle kerstzooi zat, dus ik de kerstboom aftuigen de ramen zemen alles goed schoonmaken want we hadden gegourmet.
toen ik even ging zitten om op adem te komen had ik een hele lichte kramp, maar verder geen pijn enz dus ik dacht zal wel goed zijn, rond een uurtje of 5 smiddags komt mijn vriend thuis die zegt er is een feest een nieuwjaarsfeest daar ga ik heen, en hij vroeg nog dat kan toch wel ik zei ja hoor ga maar ik moet toch nog vijf weken en ik heb nergens last van,nou ik savonds lekker tv gekeken en nog een pizza besteld bij dominos haha toen dacht ik ik ga lekker naar bed, het was een uur of half 1.
nou op een gegeven moment werd ik wakker van een knappend gevoel in mijn buik, ik dacht was is dit, ik dacht in eerste instantie dat ik aan het plassen was en dat ik het niet op kon houden.
ik naar de wc gegaan, een zeiltje gepakt die in de raampaket zitten en ik dacht weer lekker te gaan slapen dit was allemaal om kwart over 2 snachts, toen bleef het water maar stromen zeg maar, ik dacht bij me eigen toch maar even de verloskundige bellen, nou zo gezegd zo gedaan, en ondertussen was mijn vriend niet thuis hahaha ik hem bellen maar nee hoor hij nam niet op, nou 20 minuten later was de verlos er die ging kijken en zei nou je water is gebroken je mag na het ziekenhuis pak je tas en spulletjes maar, op dat moment kreeg ik dus ook weeen om de minuut, en ik mijn ouders gebeld of hun mee wouden rijden naar het ziekenhuis omdat ferry er nog niet was, nou mijn broer was ook meegekomen ik tegen hem verteld dat ferry naar een feest was en dat die moest blijven bellen naar hem.
nou in het ziekenhuis aan gekomen lag ik daar op dat bed toen kwam de verloskundige van het ziekenhuis die ging even voelen, nou zegt ze de randjes zijn nog wat hard maar je hebt al 9 cm ontsluiting je mag gaan persen, nou ik heb 4 keer geperst en toen was die kleine er, 5 weken te vroeg bijna 8 pond en 51 centimeter, en papa kwam binnen op het moment dat de kleine eruit kwam hahaha die heeft dus net nog kunnen zien hoe zijn zoon geboren werd, en dat was om kwart voor 4, anderhalf uur later dus!!!

groetjes, patricia
 
Zo, snel zeg!

Ik werd op 22 feb 's ochtnds vroeg, ongeveer 6 uur, wakker met een lichte ongesteldkramp in mijn buik. In tegenstelling tot eerder kwam die vrij regelmatig (15-20 min) terug. We moesten die dag naar het ziekenhuis voor echo en ctg omdat ik 10 dagen over tijd was. Daar was het ook terug te zien, maar de gyn deed er laks over... We hebben nog koffie gedronken daar en toen ging ik naar huis en mijn man naar zijn werk. thuis nog gekletst met de buurvrouw, tv gekeken, gelezen en smsjes verstuurd dat het misschien wel begonnen was. Het werd langzaamaan steeds vaker en beetje pijnlijker. 's middags was het zover dat ik niet meer kon praten als er een wee kwam, maar was nog goed te doen. Om 17.30 uur heb ik de VK gebeld om te vragen wat nu regelmatig en pijnlijk was. Ik was zo onzeker ver wanneer ik nou wel en niet moest bellen...
Om het goed door te laten zetten, ben ik alleen op de slaapkamer gaan zitten. mijn man kon in mijn ogen niets goed doen en leidde me alleen maar af. De scheet deed zo zijn best!
Later ben ik in bad gaan zitten om aanraden van inmiddels een andere vk van onze praktijk, ik had een bevallingsbad in de huiskamer staan. daar heb ik maar kort ingezeten omdat toen de VK er om 22.00 uur was en mijn vliezen brak, de beeb in het vruchtwater gepoept had. Ik had toen 4-5 cm. We moesten naar het ziekenhuis! Met zeer heftige weeen ben ik door hun afgedroogd en aangekleed, kon niet meer op mijn benen staan van de pijn. In de auto kreeg ik al persweeen, maar mocht nog niet persen, da's k*t! Om ongeveer 23.00 uur in het ziekenhuis bleek ik al volledige ontsluiting te hebben en na 25 min persen was mijn knul er. Een kleintje: ongeveer 50 cm en 3085 gram.

Vlak voor hij er was heb ik nog heel bijdehand gevraagd hoe laat het was... want ik wist dat als hij voor 24.00 uur geboren werd, ik een kraamdag minder zou hebben. De gyn en VK zeiden nog lachend dat ik ook nog wel een half uur mocht wachten... Maar dat deed ik maar niet. De gyn was erg lang bezig met het hechten van volgens hem een klein scheurtje, waardoor ik hem vriendelijk verzocht heb niet alles dicht te borduren
Ik ben nooit zo vol humor geweest als tijdens mijn bevalling...

Alles liep heel vloeiend en ik vond het best meevallen achteraf. Opstaan om te douchen en plassen vond ik heel eng. Omdat alles goed was, mochten we naar huis en daar hebben we lekker de hele nacht genoten van onze hummel
 
mijn bevalling ging heel anders dan ik me had vorgesteld..

8januari is mn dochter geboren.. die vrijdag ervoor kreeg ik smiddags om de 10min voorweeen.. hele weekend btje zo gebleven.. zondagavond om half 11 savonds begonnen de echte weeen.. gelijk om de 10min.   om half 3 snachts hebben we de vk gebeld... toen had ik al 3cm ontsluiting.. ze ging weer weg en ik ging ff douchen.. ik had buik en rug weeen.. toen ik onder de douche zat kreeg ik persweeen en zei tegen manlief ga ma weer bellen (vk zou tegen half 8 er weer zijn als er niks zou gebeuren intussen..)
toen kwam ze tegen half 6.. ik had toen 6cm ontsaluiting.. ging snel... ze ging nog ff weg voor een baarkruk,want we besloten om op het laatste moment thuis te bevallen (kreeg tog geen pijnstilling meer.. het ging te snel..) ondertussen knapte mn water.. om kwart voor 8 is ze geboren.. nog geen half uur over het persen gedaan..
de persdrang tegen houden vond ik echt erg!!!
tijdens de bevalling ook erg veel lol gehad met vk en man.. veel gegeind
de pijn van weeen vond ik wel erg.. ik was de hele tijd misslijjk!!!
uiteindelijk wel erg blij dak thuis ben bevallen... zo gemoedelijk en rustig!!

ook erg leuke kraamhulp en vk!!!

ik denk nog heel vaak aan de bevalling... het heeft zo veel indruk gemaakt op me!!!
voor manlief is het de mooiste dag uit zn leven.. ook die van mij!!!

ow ja... toen het eenmaal geboren was zijn ze voor mijn gevoel wel veeeeeeel ste lang met hechten bezig geweest.. ik had haar op mn borst liggen,ma kon nog niet echt genieten,omdat ik het best pijnlijk vond dat hechten...

ps leuke topic!!!
 
ik vond mijn bevalling wel leuk eigenlijk.lekker thuis en mn man heeft me geweldig gesteund.
ik werd snachts wakker en toen voelde ik nattigheid.mijn man gaf me een handoek en ging verder slapen(had nog niet echt wat door).ik was te opgewonden om te slapen,mn baby ging komen!!midden in de nacht heb ik staan was ophangen en opvouwen,de babykamer nog eens nagelopen.om 4 uur ging de wekker van mijn man,maar die ging dus maar niet werken.om 8 uur de vk gebeld en die kwam het vruchtwater bekijken en hartje luisteren.vruchtwater was gelukkig ok,dus mocht ik thuis blijven.om 10 uur besloten we maar even naar bed te gaan om wat uit te rusten voor de grote klus.we lagen net goed en wel in bed toen ik een keiharde knap voelde.toen waren mn vliezen echt doorgebroken.mn vruchtwater was al op dus dat kwam er niet meer.wel een klein beetje bloed.een half uur later begon het iets te zeuren en na een uurtje ofzo kreeg ik serieuze weeen om de 5 a 10 minuten.maar omdat ze geen minuut duurde dacht ik dat dit het nog niet was en toen ging ik er echt tegenop zien.ik heb ook even onder de douche gestaan omdat mensen weleens zeggen dat dat lekker is en een uur dan 10 minuten lijkt.nou,ik vond er niks aan en 10 minuten duurde bij mij een uur!toen kreeg ik weeen om de minuut en na 3 kwartier zei ik tegen mn man;bel maar en zeg maar dat ik al een uur weeen om de 5 minuten heb(wat niet zo was,maar ze moest gewoon komen).ik hield t niet meer.ik kon niet staan,niet zitten en ook niet op bed komen om te liggen want dan kwam er gelijk weer een megawee.mn man had nog maar net gebeld en toen kreeg ik al persdrang.ik kon t niet tegenhouden en mn man riep maar:niet persen schat,niet persen.ja uhhh...
na 3 kwartier kwam eindelijk de vk en ondertussen had ik al besloten dat als ik niet minstens 6 cm ontsluiting had ik naar t ziekenhuis wou voor pijnbestrijding.
de vk voelde en zei;je mag gaan persen,het hoofdje is al onderweg.ik zei:echt waar!??o,dan valt t eigenlijk nog best wel mee.ik dacht dat ik me aanstelde.nee hoor,zei ze,je stelt je helemaal niet aan,duw maar lekker mee.en toen liep ze weg!ik riep;wat ga je doen!?pers maar!riep ze vanaf de babykamer.ze was kleertjes,doeken en kruikjes aan t pakken haha.normaal doet de kraamhulp dat,maarja,die was er nog niet.
na een paar keer persen stond het hoofdje en raakte ik in paniek.ik was zo helder dat ik doodsbang was dat ik zou scheuren of de vk me ging knippen.ze heeft toen de rand gemasseerd en ze zei dat ze zelden knipten en het bij mij echt niet nodig was.ook liet ze me even met een spiegel t bolletje zien.na deze kleine adempauze(had nog maar amper persweeen dus moest t echt zelf doen.die controle vond ik ergens wel fijn.zo had ik dus even kunnen stoppen toen ik in paniek raakte.)heb ik nog 3 keer geprest en toen was boas er.
de bevalling heeft vanaf de eerste wee 3 uur geduurt,waarvan een kwartiertje persen.ik had alleen wat kleine scheurtjes in mn schaamlippen,wat 10 dagen lang janken en schreeuwen met plassen heeft opgeleverd.maar ondanks dat voel ik me zo gezegend dat hechten mij bespaard is gebleven.dat zou ik echt vreselijk hebben gevonden.
na de bevalling voelde ik me overigens weer helemaal top.geen naweeen of iets.helaas ook geen stuwing waardoor de borstvoeding mislukt is.maar verder;een superbevalling.hopelijk is de volgende ook zo makkelijk.
 
nou, zou het aan de pizza hebben gelegen? ik ben 8 wkn te vroeg bevallen en had die avond ook pizza besteld (bij ny pizza)... na de pizza en een paar oliebollen kreeg ik kramp in mijn buik, dacht echt dat het aan de combi lag, maar het waren dus weeen. om 22.00 was ik het zat en besloot om naar bed te gaan, zag dat ik bloed had verloren, dus vk gebeld, had 2 cm ontsluiting. om 22.30 richting het zh, om 23.00 was mijn vriend er ook. heb nog weeenremmers (pillen) gekregen, maar hielp niks. toen al 7 cm ontsluiting... gelukkig durfden ze het niet aan  om me met ambulance naar een ander zh te brengen (nr utrecht of zwolle), anders was ze onderweg geboren... toen injectie voor longrijping gekregen en om 01.30 na 3 keer persen is naima geboren. moest nog 15 minuten wachten, met volledige ontsluiting, op de kinderarts. dat was niet echt fijn..... ze moest meteen de couveuse in en na 3 dagen mocht ik haar vasthouden. ze heeft 5 wkn in het zh gelegen... ze moet nog veel groeien. ze is nu 5,5 mnd,  weegt 5110 gram en is 59 cm lang. leuk om je verhaal te lezen! knuffel aan je kleine..

Liefs van SOPHIE
mama van Quinty 4-10-2004 en Naima 24-11-2006, 32 wkn 1530 gr
 
Ik was op 4 januari van boord gegaan en naar mijn ouders gegaan omdat ik vanaf die datum thuis mocht bevallen. Op 10 januari ben ik alleen met de auto nog naar Keulen gereden omdat mijn man dan ook drie weken thuis zou zijn en de vk had al gezegd dat we dan evt zouden gaan proberen de natuur een beetje te helpen, zodat hij er bij kon zijn als dat nodig was. Op 12 januari gingen we langs bij mijn schoonvader omdat hij ons nog graag een keer voor de bevalling wilde zien. Hij had nog een tasje met presentjes voor onze (toen nog) ongeboren spruit. Die avond was mijn buik flink aan het rommelen en de hond uitlaten was een hele opdracht, maar voor mijn idee kon dat kind er nog wel een week of twee blijven zitten. Het was immers niet helemaal duidelijk hoe lang ik zwanger was en dus hoopte ik dat ik dicht bij de uitgerekende datum zou gaan bevallen (25 januari).

Wij waren om 23.30 uur thuis en zijn naar bed gegaan. Om 1.30 uur werd ik wakker, ik weet niet waarvan. Ik draaide me om en toen voelde ik iets knappen in mijn buik. Ik wist meteen dat mijn vliezen braken en heb mijn man geroepen om een matje te pakken. Omdat hij zich eerst aan ging kleden, was het matje te laat, maar toen het er eenmaal was, ben ik er lekker op gaan liggen en heb ik een dvdtje opgezet. Om 2.00 uur begonnen de weeen en die kwamen meteen om de 5 minuten, maar duurden geen minuut.

De vk had gezegd dat ik zelf maar een beetje in moest schatten wanneer ik zou bellen, dus heb ik het aangekeken tot 4.30 uur en om 5.00 uur was de vk er. Toen zij er was, begon mijn man te kotsen. (Lekkere steun!) Ik had 1 cm ontsluiting en ze zou om 9.00 uur terugkomen, want het kon ook nog zomaar 2 dagen gaan duren. Wij zijn de hond uit gaan laten en toen zijn we weer naar bed gegaan.

Om 9.30 uur had ik 3 cm ontsluiting en ze zou om 12.15-12.30 uur terugkomen. Toen ben ik onder de douche gaan staan. Heerlijk!!!! Maar wat een ruzie kreeg ik met mijn man die me per se af wilde drogen en daarna wilde hij mijn haar nog borstelen midden in een weeenstorm!!!!!!!!!! Hij ging gewoon in de deuropening staan, dus ik kon geen kant op.

Om 10.30 uur heb ikgezegd dat hij weer moest bellen, want ik had persweeen, maar dat geloofde meneer niet! Toen hij mijn buik zag golven ging hij toch maar bellen (een kwartier later) toen duurde het nog een kwartier voor ze er was, dus ik heb een half uur persweeen weg gegild. Puffen lukte echt niet. In de tussentijd heb ik wel de slijmprop eruit geperst, want niet persen ging echt niet.

Om 11.00 uur hoorde ik vanaf de trap de woorden pers maar mee als het echt niet gaat. Wat hield ik op dat moment van die vrouw! In de volgende wee voelde ze dat ik volledige ontsluiting had en mocht ik echt gaan persen.

In het volgende uur werd ik boos op de vk omdat ze niets deed, terwijl dat ***kind er niet uit kwam en boos op mijn man omdat hij ziek, zwak en misselijk was. Ik wilde ook niets. Ik wilde niet kijken, niet in een spiegel kijken en niet in een andere houding persen. Ik werd zelfs boos toen de kramp niet precies op het moment dat het kwam weg gemasseerd werd, maar toen ik besloot dat ik die energie beter in het persen kon steken was Laura er in drie keer persen.

Overigens werd ik wel boos in stilte, ik heb niet alle mensen in de kamer verrot gescholden ofzo.

Daarna werd alles weer helder en heb ik mijn mooie meisje begroet samen met Mattijs en mijn ouders en daarna hebben we een rondje gebeld. Om 12.10 uur op zaterdag 13 januari was ons 2900 gram zware en 46 cm lange meisje geboren!!!!!

Uiteindelijk had ik officieel een bevalling van 3 uur (omdat ze pas gaan tellen als duidelijk is dat de bevalling ook doorzet) en was ik wel een beetje overdonderd van de snelheid ervan, maar al met al was het een geslaagde bevalling en het resultaat mag er wezen!

Groetjes Ilona
 
hoi!

De bevalling was heftig en snel! En een letterlijke opluchting... mijn eerste is geboren met 37, 2 en deze grapjas hield het vol tot 41,4 week. Donderdagmiddag 22-3 controle vk en gestript, voor de 2e keer... in de hoop dat...

Donderdagnacht: om half vier lag ik eindelijk in bed (slapeloosheid troef de klaatste drie maanden)  en om 04.45 uur draaide ik me om en hoorde en voelde ik "plop" en het werd het opeens heel warm tussen mijn benen. Nee, het stopje was niet uit mijn kruik gevlogen, maar jawel, net als de vorige keer braken opeens de vliezen.

Ik dook zo snel mogelijk het bed uit, want ja, kindlief was 's middags totaal niet ingedaald, dus een inwendige stop was er niet. Weldra stond ik in een warm voetenbad (dit maal gelukkig niet op vloerbedekking, maar gewoon op laminaat) en stond manlief te dweilen. Ik kon er zelfs een emmer onderhouden, zonder gekheid.

Voor het gemak even goed uitgeplast en uitgepoept (alles liep opeens) en toen de vk maar gebeld. Die was er binnen een half uur en toen had ik de eerste 8 weeën er ook al opzitten. Vanaf dat moment ging het snel. Ze is nog even weggeweest, maar om half negen was ze er weer en is ze gebleven. Het was dit keer onze favoriete vk, een oude schoolvriendin van ons beiden. Heel vertrouwd en heel fijn en alhoewel ze na 9 uur geen dienst meer had, bood ze zelf aan om bij ons te blijven en het af te maken, hoe lang het ook zou duren. Tof he?

De weeën gingen wel, waren gemeen en naar in de rug, maar ik kon ze wel hebben. Manlief was wederom een geweldige letterlijke steun en toeverlaat. Wat ik niet kon hebben was de *&%#!>*kramp in mijn heupen en bekken. Ik schoot helemaal in de kramp bij een wee, stond te rillen en te bibberen als de spanning weer wegviel en het was echt drie keer niks. Om 9 uur zei ze "eigenlijk vind ik dat je nu naar het ziekenhuis moet voor pijnbestrijding, dit gaat zo niet of hij moet nu snel komen, maar dan ook echt snel". Ze bood aan om de laatste 4 centimeter mee te helpen weg te masseren. Dat moest liggend. Pijnlijk, maar het hielp wel! Om 9.45 mocht ik van het bed af, om het been heen geperst in 3 of 4 weeën naar de andere kant waar de baarkruk stond en na de eerste wee en persbeurt daar was het hoofdje eral. En een hand en een navelstreng om de nek en schouders die even vast leken te zitten. Een wee moest werden weggepuft (bleeeh) en toen heel snel, terwijl de vk hem bijdraaide, floepte daar Bjarne om 10.02 uur tevoorschijn. Ik kon hem zelf aanpakken/opvangen terwijl ik heerlijk tegen manlief aanlag die achter me op een stoel zat. Wat was dat een mooi moment. Ik heb hem ook zelf losgeknipt, als afsluiting van deze toch wel pittige en vooral lange zwangerschap.

Vanaf dat moment maakte ook alles niks meer uit. Hij was blauw en slap (eerste apgar een 6, maar na 5 minuten een 10), ik flink ingescheurd twee kanten op (jammer dan, kunnen ze wel hechten), hij was GROOT en noem maar op, maar wat was het heerlijk om weer zo'n kindje vast te mogen houden na het harde werken....
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan