Mijn bevalling was een eitje...
Ik had op dinsdag wat buikgriep achtige klachten en wist dat dat het eerste teken kon zijn dat de bevalling begint. Toevallig had ik een afspraak met de vk, maar zij zei dat ik gewoon buikgriep had omdat ik ook lichte verhoging had.
Maar 's ochtends werd ik wakker met een gek rugpijntje dat kwam en ging, kwam en ging. Ik heb mijn man met de auto naar zijn werk gestuurd i.p.v. met de fiets (dan moet hij 5 kwartier fietsen) omdat ik dacht dat het rommelde. Ik wist het niet zeker omdat ze hadden gezegd 'een wee herken je wel'. Ik herkende het niet en ging er vanuit dat het dus niets was.
Ik had nog een DVD liggen, dus die ben ik gaan kijken. Wasje gevouwen. Toen dat rugpijntje bleef komen, hoopte ik zoooo dat het de bevalling was. Ik had gehoord dat een warm bad hielp, dus ben ik toen in bad gaan zitten. En nou...dat hielp! Zodra ik zat braken de vliezen en brak er een weeënstorm los.
Ik heb tien minuten staan twijfelen wat ik eerst moest doen: vloer dweilen, mezelf afdrogen en aankleden, de vk bellen of mijn man bellen. Uiteindelijk heb ik me eerst afgedroogd en de vloer gedweild (in een weeënstorm...), toen de vk gebeld en daarna mijn man. Een kwartier nadat de vliezen braken was de vk er.
Ze zei: "We gaan even naar het hartje luisteren en dan kom ik om 3 uur vanmiddag terug". Het was toen 11 uur... Ze vond dat ik rustiger moest gaan ademen, want het ging nog heeeeel lang duren en anders hield ik het niet vol. Ik ademde wel langzaam, maar heel diep. Toen ze zag hoe vaak de weeën kwamen, besloot ze toch te toucheren en bleek ik volledige ontsluiting te hebben. Dat was dus een kwartier nadat de vliezen braken en ik krachtige weeën kreeg...
De vk is spullen klaar gaan zetten en mijn man kwam thuis. Eerst heb ik op bed geperst, maar dat vond ik niks. Ik voelde niet waar ik heen moest persen. Toen op de baarkruk. Na 3 kwartier persen is Esther geboren. Leuk toeval: de vk heette ook Esther!
Als mijn man op de fiets was gegaan, was hij nooit op tijd thuis geweest.
De bevalling heeft uiteindelijk 1,5 uur geduurd. Bij een volgende bevalling kan het nog sneller gaan. Dan ga ik dus niet meer rond de uitgerekende datum stadten zoals ik nu gedaan had. Want als mijn vliezen toen waren gebroken, was ik nooit meer op tijd thuis gekomen...
Groetjes,
Eveline
Ik had op dinsdag wat buikgriep achtige klachten en wist dat dat het eerste teken kon zijn dat de bevalling begint. Toevallig had ik een afspraak met de vk, maar zij zei dat ik gewoon buikgriep had omdat ik ook lichte verhoging had.
Maar 's ochtends werd ik wakker met een gek rugpijntje dat kwam en ging, kwam en ging. Ik heb mijn man met de auto naar zijn werk gestuurd i.p.v. met de fiets (dan moet hij 5 kwartier fietsen) omdat ik dacht dat het rommelde. Ik wist het niet zeker omdat ze hadden gezegd 'een wee herken je wel'. Ik herkende het niet en ging er vanuit dat het dus niets was.
Ik had nog een DVD liggen, dus die ben ik gaan kijken. Wasje gevouwen. Toen dat rugpijntje bleef komen, hoopte ik zoooo dat het de bevalling was. Ik had gehoord dat een warm bad hielp, dus ben ik toen in bad gaan zitten. En nou...dat hielp! Zodra ik zat braken de vliezen en brak er een weeënstorm los.
Ik heb tien minuten staan twijfelen wat ik eerst moest doen: vloer dweilen, mezelf afdrogen en aankleden, de vk bellen of mijn man bellen. Uiteindelijk heb ik me eerst afgedroogd en de vloer gedweild (in een weeënstorm...), toen de vk gebeld en daarna mijn man. Een kwartier nadat de vliezen braken was de vk er.
Ze zei: "We gaan even naar het hartje luisteren en dan kom ik om 3 uur vanmiddag terug". Het was toen 11 uur... Ze vond dat ik rustiger moest gaan ademen, want het ging nog heeeeel lang duren en anders hield ik het niet vol. Ik ademde wel langzaam, maar heel diep. Toen ze zag hoe vaak de weeën kwamen, besloot ze toch te toucheren en bleek ik volledige ontsluiting te hebben. Dat was dus een kwartier nadat de vliezen braken en ik krachtige weeën kreeg...
De vk is spullen klaar gaan zetten en mijn man kwam thuis. Eerst heb ik op bed geperst, maar dat vond ik niks. Ik voelde niet waar ik heen moest persen. Toen op de baarkruk. Na 3 kwartier persen is Esther geboren. Leuk toeval: de vk heette ook Esther!
Als mijn man op de fiets was gegaan, was hij nooit op tijd thuis geweest.
De bevalling heeft uiteindelijk 1,5 uur geduurd. Bij een volgende bevalling kan het nog sneller gaan. Dan ga ik dus niet meer rond de uitgerekende datum stadten zoals ik nu gedaan had. Want als mijn vliezen toen waren gebroken, was ik nooit meer op tijd thuis gekomen...
Groetjes,
Eveline